Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU   

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (2)

Kapitulli i pestë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

            Pyetja e pestë

            Dëshironi të na tregoni diçka për politikanët grek dhe liderët religjioz, duke folur për ta në mënyrë direkte?

            Unë kurrë nuk flas në tjetër mënyrë!

            Unë dua që politikanët ta kuptojnë se ata e bartin fajësinë për vrasjen e Sokratit, dhe e vetmja mënyrë për t’u çliruar nga fajësia është që Greqia përsëri të bëhet gjurmuese e të vërtetës, e vërteta e donë vendin pa asnjë pengesë për zhvillimin intelektual. E kjo është e mundur vetëm nëse politikanët janë të gatshëm t’i sakrifikojnë interesat e tyre personale.

            Nëse ata i sakrifikojnë interesat e tyre personale, përsëri do të ketë shumë Sokrata, dhe vendi përsëri mund të bëhet ajkë e inteligjencës botërore.

            Për liderët religjioz dua të them se ata nuk janë as lider religjioz. Në bazë të çkahit ata mendojnë se janë religjioz? Ajo nuk është përvoja e tyre. Ata mund ta përfaqësojnë Jezu Krishtin… Jezu Krishti paraqitet si një Zot, hipotezë e cila nuk është dëshmuar. Nuk ka dëshmi për çfarëdo Zoti, dhe asnjë teolog në gjithë historinë nuk ka qenë në gjendje ta jep një të vetme dëshmi për ekzistencën e Zotit.

            Për një Zot të tillë hipotetik, Jezu Krishti vazhdon të fletë: “Unë jam i vetmi djalë i Zotit. Nuk mund të lindë djali i hipotezës. Kjo është marrëzi e thjeshtë. Hipotezat nuk lindin fëmijë!

            Dhe këta të ashtuquajtur lider religjioz – kardinalët, peshkopët, kryepeshkopët – ata e përfaqësojnë të vetmin djalë të hipotezës. Ata janë njerëzit më injorant në këtë botë. Ata jetojnë në halucinacione.

            Unë kisha dashtë që ata, nëse me të vërtetë janë të ndershëm dhe të sinqertë, të deklarohen qartë para botës: “Kjo nuk është përvoja jonë vetjake. Ne nuk kemi përjetuar asgjë në vetëdije, asgjë nga jeta universale, asgjë nga përjetësia. Ne vetëm e kemi lexuar BIBLËN. Ne e kemi përqafuar atë, e tërë njohuria jonë është huamarrëse.” Dhe mos harroni, njohuria e huazuar nuk është njohuri. Njohuria duhet të burojë nga përvoja juaj vetjake. E vërteta nuk mund të huazohet.

            Nëse liderët e juaj të ashtuquajtur religjioz janë të sinqertë, ata duhet kokulur të deklarojnë se ata nuk dinë se çfarë po bëjnë, dhe ata duhet të ndalen së vepruari. Ata po bëjnë diçka që nuk ka rrënjë në botën reale. Vetëm mendoni për një çast: njeriu i cili kurrë s’e ka ditë se çfarë është dashuria thotë se para njëzet e pesë shekujsh dikush e paska dashtë dhe i beson atij. A nuk do të jetë ky i përqeshur? Para njëzet e pesë shekujsh dikush e paska dashtë. Ju nuk jeni të sigurt se çfarë lloj dashurie ka qenë. Ky njeri beson në dashuri, ai asgjë s’di për dashurinë. Ai nuk ka pasur eksperiencë, ai asgjë s’ka shijuar nga dashuria. Dhe kjo është situata rreth dashurisë.

            Jezu Krishti e ka njohur të vërtetën, dhe për njëzet shekuj përfaqësuesit e tij kanë besuar në të. Por nëse ju keni mendje të hapur, do ta kuptoni. Bashkëkohësit e Jezu Krishtin nuk e kanë pranuar atë si njeri religjioz. Ai ka qenë çifut. Ka lindur si çifut, ka jetuar si çifut, ai ka vdekur si çifut. Ai kurrë se ka dëgjuar fjalën i “krishterë”, sepse në gjuhë hebreje nuk ka fjalë siç janë Krisht apo i Krishterë.

            Këta njerëz besojnë në Jezu Krishtin se ai ka ecur mbi ujë, se me dy bukë i ka ushqyer mijëra njerëz, ai ka shëruar mijëra njerëz vetëm me prekje, ai i ka kthyer njerëzit e vdekur prapë në jetë. Vetëm mendoni, nëse dikush do i kishte bërë të gjitha këto gjëra, bashkëkohësit e tij nuk janë impresionuar me të? Bashkëkohësit e tij plotësisht e kanë injoruar atë. Asnjë skripte çifute, e ai ka qenë çifut, madje as nuk e përmendin emrin e tij!

            Në literaturën konteporare nuk ka asgjë të shkruar rreth Jezusit dhe mrekullive të tij – e ato mrekulli nuk janë mrekulli ordinare. E dikush i cili i ka bërë të gjitha këto gjëra, mendoni se ka merituar të jetë i kryqëzuar? Ai do të ngritej si më i madhi zot!

            Vetëm shikoni apostojtë e tij: asnjë rabin, asnjë dijetar i shkolluar, asnjë njeri i kulturuar, njeri i arsimuar në radhët e nxënësve të tij. Te dymbëdhjetë apostojtë e tij kanë qenë të paarsimuar të paedukuar – peshkatar, fermer, druvar. Dhe këta kanë qenë në ato ditë kur në Judeja dituria ka qenë në majën më të lartë. Ka pasur rabin të mëdhenj. Asnjëri prej tyre as që janë mërzitë ta takojnë atë, as nuk janë mërzitë ta dëgjojnë. Dhe ai i ka bërë të gjitha ato mrekulli të cilat asnjë profet më përpara nuk i ka bërë.

            Vetëm një gjë është e mundur, se të gjitha ato mrekulli ai i ka shpikë, ato nuk kanë ngjarë. Se ato janë vetëm shpikje krishtere për të cilat çifutët nuk janë fare të informuar; përndryshe, burimet bashkëkohore do t’ua kishin përshkruar atyre apo dikujt tjetër, në njërën apo tjetrën mënyrë.

            Madje edhe nëse kanë qenë kundërshtar të Jezusit, edhe atëherë  do të kishte pasur ndonjë raport, shënim. Për Budën është shkruar në skriptet hinduaiste, në Xhaina skriptet. Lao Ce përmendet në shkrimet e Konfucies. Ata kanë qenë bashkëkohës.

            E njeriu i cili ka bërë asisoj gjërash të mbinatyrshme do të kishte dominuar në tërë skenën. Por ai ka fituar shpërblim të tillë, që e kanë gozhduar në kryq.

            Jezusi ka qenë i paarsimuar, dhe atë që ka thënë ka qenë thashetheme; ai i ka dëgjuar ato. E pasi që ai vetveten e ka proklamuar si djalë të Zotit, çifutët janë ofenduar shumë. Ai s’ka pasur dëshmi për këtë, kurrfarë certifikate, e ai pandërprerë ka insistuar në atë se është i vetmi djalë i Zotit. Ky ka qenë krimi i tij.

            Unë nuk po i përkrahi çifutët, unë vetëm thjesht po them se ky njeri është bërë burim i liderëve tuaj të ashtuquajtur religjioz. Gati se gjysma e njerëzimit është e krishtere, dhe njeriu që është në qendër s’ka asgjë në të. E keni njerëz si Sokrati i cili i ka pasur të gjitha, çdo potencial, depërtim të hatashëm në qeniet njerëzore, në univers, e nuk ekziston religjioni i tij, nuk ka pasues të Sokratit.

            Kjo është botë e çuditshme, ku të vërtetat injorohet e gënjeshtra adhurohen.

            Unë dua t’ju them të ashtuquajturve liderëve tuaj: “Bëhuni të ndershëm dhe të sinqertë, dhe shikoni brenda vetes suaj. A është kjo të cilën po e bëni vetëm profesion për ta fituar bukën dhe gjalpin? Apo ju me të vërtetë po i ndihmoni njerëzit të bëhen religjioz? E nëse ju nuk jeni religjioz, si do të mund t’i ndihmoni të tjerët të bëhen religjioz?”

            Unë thash se nuk pajtohem me çifutët për kryqëzimin e Jezusit – kjo ka qenë idiotike, njeriu thjesht ka qenë i çmendur. Ju keni mundur të qeshni me të, keni mundur të kënaqeni me të, por s’kanë pasur nevojë ta kryqëzojnë. Nëse dikush ka pasur idenë se ai ka qenë i vetmi djalë i Zotit, çfarë dëmi do t’i kishte bërë kjo dikujt?

            Do t’jua përkujtoj një tregim:

            Kjo ka ndodhë në Bagdad në kohën e Kalifit Omar. Një njeri ishte sjellë i pranguar dhe i rrahur në gjyq, sepse i kishte thënë ushtarëve se ai vetë është lajmëtari i fundit i Zotit – derisa myslimanët besojnë se Muhamedi është lajmëtari i fundit. Tash më nuk do të vjen asnjë porosi; Zoti e ka dhënë porosinë e fundit. E ky njeri kishte bërtitur në rrugë: “Unë kam ardhur drejtpërdrejt nga Zoti. Muhamedi gjithsesi se ka qenë profet, lajmëtar, por kanë kaluar shumë kohë kështu që porosia kërkon përmirësim, dhe unë e kam sjellë porosinë e përmirësuar.” E kjo është kundër Islamit.

            Omar kishte thënë: “Futeni në burg. Jepni rrahje të mirë, për shtatë ditë pa ushqim, dhe pas shtatë ditëve unë do të vij ta pyes se a mendon ai akoma se është lajmëtar i Zotit.” Pas shtatë ditëve ai kishte shkuar. Burri kishte qenë gati se i vdekur. I lodhur dhe i lidhur për shtylle lakuriq; tërë trupin e kishte pasur të mbuluar me njolla gjaku, kishte qenë keq i rrahur… pa ushqim. Nuk e kishin lërë të flejë për shtatë ditë.

            E kur e kishte pyetur Omari: “Çfarë tash mendon? A e ke ndryshuar idenë apo jo?” Burri ishte përgjigjur: “A je ti i marrë? Kur kam ardhur, vetë Zoti më ka thënë: “Do të jesh i torturuar, i persekutuar, i rrahur, dhe kjo do të jetë dëshmi se ti me të vërtetë je lajmëtari im.” Ti e ke dëshmuar se unë jam lajmëtari i fundit i Zotit.”

            Në atë moment, nga shtylla tjetër, burri tjetër që kishte qenë shumë ditë më gjatë i rrahur, bërtet: “Omar! Mos e dëgjo atë. Unë askënd nuk e kam dërguar pas Muhamedit!” Ai burrë kishte qenë i arrestuar një muaj më herët, sepse kishte deklaruar se është vetë Zoti.

            Tash, në botë të shëndosh ju do të qeshni me këta njerëz. Ata s’duhet të jenë të rrahur, ata s’duhet të jenë të torturuar. Ata s’i kanë shkaktuar kurrë një dëm askujt; ata vetëm kanë qenë pak të krisur!

            Por këta të krisur mund të krijojnë religjione. Dhe pasuesit e këtyre të krisurve janë liderët e juaj religjioz!

            Porosia ime për liderët e juaj religjioz është: nëse janë qenie autentike njerëzore, dhe nëse kanë çfarëdo respekti për të vërtetën, ata vetë duhet të deklarohen se nuk dinë asgjë, e tërë ajo që ata ligjërojnë është e huazuar, dhe duhet të ndalen së ligjëruari.

            Ata duhet të fillojnë të kërkojnë. Të mos humbin kohë në ligjërime. Së pari kërko, gjej, përjeto – dhe nëse ke diçka të ndash, atëherë ndaje.

            Tash peshkopi ka thirrur mbledhjen e banorëve lokal t’i provokojë ndjenjat e tyre kundër meje. A është ky lloj kushti religjioz? Ai është duhur të vijë tek unë apo të më ftojë tek ai. Kemi mundur të bisedojmë, kemi mundur të flasim, kemi mundur të njoftohemi njëri me tjetrin.

            Kjo kishte me qenë njerëzore, religjioze. E nëse ai ka guxim unë jam akoma i gatshëm. Ai mund të vijë këtu apo unë të shkoj në vendin e tij, dhe ne mund t’i diskutojmë çështjet të cilat kanë të bëjnë me esencën e religjionit. Ekziston vetëm një kusht: nëse ai nuk mund të përgjigjet në pyetjet e mia, atëherë ai duhet të bëhet sanjasin; nëse unë nuk mund t’i përgjigjem pyetjeve të tij, unë jam i gatshëm të bëhem katolik!

            Pyetja e gjashtë

            Cilët filozof ju kanë influencuar, dhe cilët i keni më të afërt?

            Nuk më pëlqen fjala “influencë”. Unë nuk kam qenë i influencuar nga askush, dhe unë nuk dua ta influencoj askënd, sepse ky është vetëm emër delikat për skllavërinë shpirtërore. Por janë disa njerëz të mëdhenj të cilët i kam dashur.

            I pari vjen Sokrati, sepse devotshmëria e tij për të vërtetën është absolute dhe totale. Ai është i gatshëm ta pranojë vdekjen, por nuk është i gatshëm ta pranojë çfarëdo qoftë kushti. E kushtet kanë qenë të atilla saqë dikush kishte mundur të mendojë se janë të pranueshme.

            Gjyqtarët personalisht duhet të kenë pasur keqardhje…Sokrati i ka argumentuar të gjitha aq mirë, dhe kundërshtarët e tij s’kanë pasur çfarë të thonë, por pasi që ka qenë qytet-shtet dhe qytet i demokracisë, çdokush ka pasur mundësinë të votojë, e masa nuk ka qenë në gjendje ta kuptojë atë që ka thënë Sokrati. Kjo ka shkuar përtej kokave të tyre. Të gjithë ata kanë qenë për helmimin e Sokratit.

            Por gjyqtarët ia kanë dhënë Sokratit tri mundësi. Ata i kanë thënë: “Mund të shkosh nga Athina dhe mos të kthehesh më kurrë. Në këtë mënyrë qytetarët e Athinës nuk do të irritohen prej teje, nuk do të jenë të ngacmuar prej teje - do të jeni si i vdekur si mundësi. Vetëm mos të kthehesh në Athinë. Bota është e madhe. Mund të shkosh kudoqoftë.”

            Alternativa e dytë ka qenë: “Nëse aq shumë e donë Athinën saqë nuk mund ta lësh atë, atëherë mos ligjëro më. Mos fol për të vërtetën, e cila e ka bërë tërë këtë kaos dhe të ka sjellë ty në pikën ku njerëzit janë të gatshëm të të vrasin.

            Nëse nuk i dëgjon këto dy mundësi, atëherë e treta, ne s’mund të të ndihmojmë, shumica janë për helmimin tënd.”

            Sokrati kishte thënë: “Unë nuk mund të ndalem të mos e ligjëroj të vërtetën sepse ajo është vetë jeta ime. Çfarë do të bëj? Të jetoj duke mos pasur mundësi të ligjëroj… atëherë vdekja është shumë më e mirë. Unë do të vdes për të vërtetën, sepse nuk mund të jetoj pa të vërtetën. Unë nuk mund të lë Athinën sepse Athina është pjesa më e qytetëruar e botës. E nëse në Athinë jam i helmuar, unë nuk mund të shpresoj se diku tjetër mund të mbijetoj. Do të ishte më mirë që unë të jem i vrarë këtu, e fajësia do të duhej të mbetej në kokat e njerëzve të Athinës, të cilët i kam mësuar gjithë jetën time, e të cilët akoma nuk kanë mundur ta kuptojnë. Më mirë sesa të shkoj në ndonjë vend të ri dhe të më vrasin njerëzit të cilët nuk më kuptojnë…”

            Ai ka zgjedhur të jetë i helmuar në Athinë. Unë Sokratin e dua më së shumti. Ai nuk ka lënë asnjë pasues, ai nuk ka lënë asnjë organizatë, ai nuk ka lënë asnjë kishë. Këto janë bukuritë e njeriut. Ai qëndron vetëm, dhe akoma është njeriu më influencor në tërë botën.

            I dua edhe disa njerëz tjerë…e dua Lao Ce në Kinë, i cili gjithashtu nuk ka lënë asnjë pasues, i cili nuk ka qenë ndonjëherë i gatshëm të shkruajë libër, sepse ka mundur të bëhet libër i shenjët; njerëzit do të kishin mundur të fillojnë t’i përkulen – dhe për një arsye gjithashtu të thjeshtë se e vërteta nuk mund të shprehet. Çfarëdo që t’ju them për diçka që është larg matanë; diçka do të mungojë në të.

            E vërteta mund të mësohet vetëm në afërsi të drejtpërdrejtë me mjeshtrin. Është një lloj transferimi, sinkronizimi. Në prezencën e mjeshtrit, diçka lulëzon brenda jush. Në qetësinë tuaj diçka ndjeni. Në dashurinë e thellë, shumë të thellë, zemra juaj fillon të vallëzoj në melodinë e re.

            E dua Gautam Buda sepse ka qenë revolucionari më i madh prej të gjithë mësuesve të botës, kundër të gjithave që janë të vjetra të shkuara dhe të vdekura.

            I dua edhe shumë njerëz tjerë: Heraklitin, i cili më së afërmi i afrohet shkencës moderne, fizikës moderne… Asnjë njeri tjetër në tërë historinë nuk është aq afër qasjes së fizikës moderne sesa Herakliti. Ai ka qenë njeriu i cili ka thënë: “Nuk mund të shkelni dy herë në të njëjtin lum sepse çdo gjë ndryshon aq shpejtë.”

            Nuk mund të shkelni në të njëjtin lum edhe një herë.

            Por unë nuk jam i influencuar nga askush. Unë i dua ata. I dua për kualitetet e tyre, për qeniet e tyre të mrekullueshme, për pavarësinë e tyre, për lirinë e tyre, për rebelimin e tyre, por nuk jam i influencuar, sepse nuk jam pasues i askujt. Unë jam vetja ime.

            Çfarëdo që ju them, ju them nga autoriteti im. Kjo është përvoja ime vetjake. Nëse nuk e kam përjetuar, atëherë nuk do t’jua them. Madje edhe nëse e tërë bota thotë se është ashtu, kjo nuk është me rëndësi, sepse e vërteta nuk mund të vendoset me mazhorancë; kjo nuk është çështje votimi. E vërteta ka për të qenë ndjenja më e thellë e imja. Zemra ime duhet të jep nënshkrim për këtë.

            Kështu që unë nuk jam i influencuar nga askush, por kam dashuri ndaj shumë njerëzve nga të gjitha viset dhe nga të gjitha civilizimet – ka shumë emrat e të cilëve nuk po me kujtohen.

            Pyetja e shtatë

            Populli grekë, si dhe miliona njerëz tjerë në botë, rriten si të krishterë. Si mund t’i ndryshoni ata, pas dymijë vjet krishterimi?

            Është sistem i vjetruar, tash më është i kalbur. Është sikurse ndërtesë e vjetër. Ju kurrë mos thuani ajo ndërtesë është dymijë vjet e vjetër, si mund ta rrënojmë tash? Kjo ndërtesë veç është vjetruar; madje edhe pa rrënimin tuaj, ajo veç ka përfunduar.

            Ka miliona të krishterë, por kurrë nuk kam ardhur në kontakt me një të vetmin Krisht. Krishterimi është vetëm sistem shoqëror; ju nuk keni lindur si të krishterë. Nëse jeni rritur në shtëpinë myslimane, do të bëheni mysliman. Nëse jeni rritur në shtëpinë budiste, ju do të bëheni budist, dhe juve kurrë s’do t’ju kujtohet se keni lindur si të krishterë. S’ka fëmijë që lindë si i krishterë, hinduaist apo mysliman. Çdo fëmijë lindë i pastër, i freskët, vetëm si qenie njerëzore, i çiltër, tabulla rasa.

            Sistemi i vjetër sido që të jetë, më nuk është me rëndësi. Kur e kuptoni se ajo nuk është e vërteta juaj, se ajo nuk është përvoja juaj, se ai nuk është realizimi juaj, ai fillon të rrëshqet. Ajo nuk është fytyra juaj, ajo është maskë. Ju do ta hiqni atë; askush nuk mund t’ju ndaloj. Çdokush e ka të drejtën ta ketë fytyrën e vet origjinale, dhe fytyra juaj origjinale është vetëm e qenies njerëzore.

            Njëherë kur ta kapërceni sistemin tuaj, për të cilin kam thënë se është gjëja më e thjeshtë në këtë botë, sepse unë kam me miliona sanjasinë në tërë botën të cilët kanë ardhur nga të gjitha llojet e traditave… Krishterimi është i vjetër dymijë vjet, judaizmi është i vjetër katërmijë vjet, hinduaizmi është i vjetër dhjetëmijë vjet, xhainizmi është i vjetër dymbëdhjetë mijë vjet. të gjithë këta njerëz kanë ardhur tek unë dhe nuk kanë hasë në vështirësi për ta kapërcyer atë, sepse ajo nuk është personalisht e tyre. Ajo është barrë; ju po thyheni nën të. Nuk po mund të lëvizni, nuk po mund të rriteni, jeni të pranguar.

            Njëherë kur ta kuptoni se shtëpia në të cilën po jetoni nuk është shtëpi por burg, ju do të kërceni jashtë nga dritarja, nga dera, nga çdo vend. Do ta gjeni mënyrën.

            Nëse shtëpia juaj është në zjarr, do ta pyetni dikë për drejtimet se si të dilni jashtë nga shtëpia? Madje edhe nëse shtëpia nuk është e juaja, ju do të gjeni mënyrë të dilni jashtë. Shtëpia është në zjarr, nuk ka kohë të gjendet dikush për ta pyetur, dhe askush nuk është i gatshëm t’ju jep përgjigje. Të gjithë vrapojnë jashtë. Të gjithë janë në veten e tyre – ata duhet ta shpëtojnë jetën e vet. Dhe nuk do të brengoseni për traditat dhe zakonet. Nëse jeni duke u pastruar nën dush dhe shtëpia fillon të digjet, ju do të kërceni jashtë lakuriq. Ju madje nuk do të mendoni dy herë që jeni lakuriq.

            Sistemet – krishterimi, hinduaizmi apo budizmi, komunizmi apo fashizmi – janë njëjtë burgim. Ato ju shkatërrojnë. Ato e shkatërrojnë tërë jetën tuaj. Ato e thithin gjakut tuaj, dhe nuk ju lejojnë të jetoni totalisht. Ato nuk ju lejojnë të bëheni Zorba, dhe nuk ju lejojnë, natyrisht, të bëheni Buda. Tash është në juve të vendosni. Nëse dëshironi të bëheni i tërë potenciali juaj, ashtu që ju mund të lulëzoni dhe të vallëzoni në erë, në diell, atëherë i keni hedh përtokë të gjitha këto ngarkesa.

            Thjesht, vija e demarkacionit është: nëse nuk është përvojë e juaj, atëherë nuk është e rëndësishme atë që e thotë Jezusi, Buda, Mahavira, Krishna, Konfucie – çfarëdo që thonë ata, nuk është e rëndësishme. Ju nuk po thoni ata e kanë gabim, ju thjesht po thoni ajo nuk është e vërteta juaj. Ndoshta Konfucie e ka pasur të vërtetën, ndoshta Mojsiu e ka pasur të vërtetën, por nëse Mojsiu ha, kjo s’do të thotë se uria juaj do të shkojë. Ju do ta hani vetveten. Nëse Krishna pi, etja tij do të shuhet, por kjo nuk do ta ndihmojë etjen tuaj.

            Pasi që është kuptuar se asgjë nuk është përvojë e imja personale, vetja ime kërkon, vetja ime gjen, nuk vazhdon të më ushqej, nuk vazhdon të më ndihmoj sepse jam bërë vetja ime…

            Mos e harroni një gjë, ekzistencës nuk i pëlqejnë kopjet. Kjo është arsye përse ju nuk mund ta gjeni asnjë person të përsëritur. Gautam Buda ndoshta ka qenë shumë i bukur, por ekzistenca nuk do ta përsëritë më. Të gjithë budistët përpiqen të bëhen Gautam Buda; dhe shumica prej tyre bëhen kopje, aktorë. Ju mund të aktroni si Gautam Buda, por aktrimi është sipërfaqësor, kjo nuk do t’ju jep ekstazën e njëjtë të cilën e ka pasur Buda.

            Kështu që nuk është me rëndësi se sa i vjetër është sistemi juaj, e vetmja kuptueshmëri është: “ai nuk është i imi”, dhe ju e përfundoni me këtë. Kjo është mënyrë me të cilën unë e kam përfunduar.

            Edhe unë gjithashtu jam i lindur përbrenda religjionit më të vjetër në botë, por unë nuk kam hasur në kurrfarë vështirësie. Në momentin kur e kam kuptuar, “se ato nuk janë përvojat e mia, dhe se unë duhet t’i gjej përvojat e mia vetjake”, përnjëherë jam çliruar; të gjitha barrat thjeshtë janë zhdukur.

            Në fakt, barra nuk më ka mbajtur mua, unë jam mbajtur për barrën. Në një moment unë kam ra duke u mbajtur për të, ka ra edhe barra, është përplasur për toke, dhe më ka dhënë liri të hatashme për të lëvizur; ndryshe njerëzit janë ngjitur për të.

            Kjo nuk është e vështirë. Vetëm lëreni atë dhe provoni – asgjë. Shikoni thellë në të – a është kjo përvoja juaj personale?

            Do t’jua tregoj një incident P.D.Ospenski (Peter Demianovich Ouspensky) një prej matematikanëve më të mëdhenj të shekullit njëzet, kishte shkuar për ta vizituar një prej mistikëve më të mëdhenj Xhorxh Gurdxhief ( George Gurdjieff) Ospenski kishte qenë i famshëm në botë e Gurdxhief absolutisht i panjohur. Ai ishte bërë i popullarizuar tek pasi që Ospenski ishte bërë nxënës i tij. Si mësues i Ospenskit ishte bërë i popullarizuar; përndryshe askush nuk e kishte dëgjuar emrin e tij.

            Kur Ospenski kishte ardhur për t’u takuar me të, ai me vete kishte pasur disa libra të mëdha. Edhe librin e tij: “TERTIUM ORGANUM”, duket se është një prej librave më të mëdha në botë. Nëse më duhet t’i përmend dhjetë libra të mëdha, unë do ta kisha përfshirë TERTIUM ORGANUM një prej të cilëve; nuk mund ta përjashtoj.

            Dhe çfarëdo që e ka pyetur Ospenski Gurdxhiefin, ky ju ka përgjigjur: “Ti je ai i cili e ke shkruar TERTIUM ORGANUM. Merre këtë letër e këtë laps, dhe shko në dhomën tjetër. Shkruaj në letër, në një faqe, atë që e di vetë, përvojat e tua personale, dhe në faqen tjetër, atë që nuk e dinë, krejt çka është e huazuar. Nganjëherë e di çfarë di ti, s’do të flas kurrë për këtë. Ajo ka përfunduar; ti e di atë. Unë do të punoj vetëm në ato çështje të cilat ti nuk i di.”

            Ka qenë krejtësisht e qartë. Ospenski kishte shkuar në dhomën tjetër. Kishte qenë natë e ftohtë ruse dhe kishte ra borë, por Ospenski ishte djersitur sepse nuk kishe mundur të shkruaj asnjë fjalë si përvojë të tij personale. E ai kishte shkruar libra të mëdha, jashtëzakonisht të mëdha.

            Pas gjysmë ore ishte kthyer, i djersitur, ia kishte dhënë Gurdxhiefit fletën e zbrazët. Dhe i kishte thënë: “Unë nuk di asgjë.”

            Gurdxhief i kishte thënë: “Në këtë rast diçka është e mundur. Ti je njeriu të cilit mund t’i besohet. Je i sinqertë, je autentik. Tash mbaje mend, çfarëdo që nuk di veç ka përfunduar. Po fillojmë nga injoranca e personit. Kështu që mbaje mend nga ky çast ti je ai personi injorant, e jo matematikani i njohur në botë.

            Me këtë çiltërsi dhe modesti gjithçka është e mundur, dhe gjërat e mëdha bëhen të mundshme në jetën e Ospenskit. Është nevojitur vetëm gjysmë ore, dhe të gjitha sistemet përnjëherë janë zhdukur - ai ka fituar vetëm shikim të mprehtë.

            Vazhdon...

 (1)                  (3)     (4)     (5)     (6)