Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Përgatiti: Shefki OLLOMANI

Pjesa e tretë

UFO-t / JASHTËTOKËSORËT (3)

“Kur arrita atje ata i morën pjesët në dorëzim menjëherë dhe më izoluan në një dhomë. Më pas vetê gjeneral Ramey më thirri dhe më tregoi disa mbeturina që nuk ishin ato që kisha çuar unë dhe duke më parë në sy me ngulmim më tha: ”Këto janë mbeturinat që ti ke sjellë, këtë mos e harro dhe këto mbaturina s’janë gjë tjetër veçse ato të një balone klimaterike”. 

Fluturimet mbi Nevada

Që nga viti 1947 me miliona shembuj janë shënuar me të cilët njerëzit tregojnë se kanë parë UFO-t. Në disa raste ata thonë se kaë parë edhe tjera rrëzime të fluturakeve të UFO-ve. Disa thonë se kanë qenë të kidnapuar nga alienët, por sidoqftë deri tani nuk ka evidencë materiale që e verteton këtë, pos xhirimeve amatore dhe fotove të ndryshme. Specialistët thonë se edhe video bardh e zi, ku tregon autopsinë e një jashtëtokësori (alieni) është e falsifikuar. Në shumicën e rasteve kur njerëzit pohojnë se kaë rënë në kontakt me UFO-t, pas studimit që u bëhet, ata dalin të jenë disi të çuditshem e në disa raste edhe me çrregullime të shëndetit mendor. Thënë të vërtetën edhe vet fakti se në shkretëtirën e Nevadës ekziston një baze sekrete, ka qenë i dyshimtë deri tani, pasi nga zyrtarët e Qeverisë Amerikane është thënë se atje ekziston një grumbull gurësh të braktisur dhe asgjë tjetër. Mirëpo kjo nuk zagjati shumë pasi një aeroplan spiun Rus kishte bërë 6 foto pa ngjyrë mbi hapësirën ku gjendet baza dhe prej aty dihet se ekziston një haësirë e fshehtë ajrore e quajtur Area 51.

Një professor rus, Vladimir Azhazha, pat thënë:

“Unë asnjëherë nuk kam pohuar se në shkretëtirën e Nevadës mbahen UFO të fshehura. Veç kësaj uë jam shumë i sigurt se aty nuk ka as edhe një. Nuk ka dyshim se civilizimet e hershme kanë ekzistuar, miëpo ne nuk jemi në gjendje ta vërtetojmë këtë, të paktën jo deri më tani”. Sipas tij kërkimi për UFO-t është i njejtë me kërkimin e fantazmave që nuk ekzistuan kurrë dhe që nuk do të ekzistojnë. Do të ishte më mirë që ta drejtojmë kërkimin shkencorë në drejtim tjetër dhe të gjejmë pse UFO-t i kidnapojnë njerëzit. Sipas profesor Azhazha çdo i 10-ti njeri në botë është i kidnapuar nga alienët. Kjo ndodhë në rastet kur njerëzit jaë në gjumë. Kjo do të thotë që trupi i njerëzve qëndron në shtrat përderisa ndërgjja dhe shpirti i tyre udhëton së bashku me alienët. Njerëzit të kidnapuar në këtë mënyrë nuk mbajnë mend asgjë nga udhtimet e çuditshme që bëjnë. Nganjëherë femijët vizatojnë figura misterioze posa zgjohen nga gjumi, pas kidnapimit nga alienët.

16. Zona 51 - Misteri i SHBA-së

               Në zemër të shkretëtirës së Nevadës, rreth 190 km nga Las Vegas, është një zonë për të cilën deri të premten në hartat topografike, nuk ekziston asnjë detaj. Megjithatë, zona nuk është e braktisur, në mes të maleve dhe lumenjve te vegjël, nuk ekzistojnë rrugët, por bunkerët, ndërtesat dhe një pistë fluturimi 10 kilometra e gjatë, të bën të mendosh se kjo zonë është në aktivitet të plotë.

               Zona është e pakalueshme dhe e ruajtur nga ushtarë të armatosur, hapësira ajrore e saj është më e mbrojtura në Shtetet e Bashkuara: kjo është Baza Ajrore e testimit bërthamor në Nellis, e njohur më mirë si Area 51 (Zona 51), emri i dhënë një pjesë themelore të bazës nga disa harta të vjetra qeveritare.

                Zona 51 është themeluar në vitin 1954,  dhe e ndërtuar nga kompania Aeronautike Lockheed për llogari të Agjencisë Qendrore të Inteligjencës (CIA). Kjo zonë, ka qenë gjithmonë e fshehur në mister deri në vitin 1994. Forcat Ajrore të Shteteve të Bashkuara e kanë mohuar ekzistencën. Por, sipas dëshmive të kohëve të fundit, jo të gjitha teknologjitë e provuara dhe teknikat janë amerikane, disa teknika që punojnë atje, në fakt, vijnë nga hapësira. Pranimi i këtyre dëshmive i jep kredibilitet hipotezës se UFO-t janë me origjinë jashtëtokësore. Në këtë shkrim, ne nuk do të mbajmë anën e njërës apo tjetrës hipotezë, por do t’iu paraqesim faktet, nga një shërbim i kryer nga sateliti.

               Që nga krijimi i Zonës 51, janë rritur objekte e çuditshme që fluturojnë në qiell, edhe pse e mohuar rregullisht nga autoritetet. Derisa një ditë, ky fakt është konfirmuar, nga njëri prej teknikëve të bazës, i cili, për më tepër, foli në mënyrë të qartë për programet e studimit të teknologjive jashtëtokësore.

               Robert “Bob” Lazar është një shkencëtar, i cili ka punuar në Nellis, me një kontratë për pesë muaj, duke filluar nga dhjetori i vitit 1998. Në deklaratën e tij të parë shpërthyese në TV, e cila daton në maj 1989, Lazar ka thënë se qeveria e SHBA, është e angazhuar në studimin e nëntë disqeve fluturuese, me objektivin për të zbuluar aplikimet e mundshme të teknologjisë aliene. Në nëntor, Llazari foli për një vend super sekret në Papoose Lake, i njohur si “S4″, ku aty do të mbahen avionët jashtëtokësorë. Pastaj zbuloi se, ai ishte pjesë e stafit të 22 teknikëve për të zbuluar sistemet shtytëse tek disqet fluturuese.

               Sipas deklaratave të bëra nga ai, S4 është një kompleks nëntokësor, që zë gjithë gjatësinë e tërë të një mali. Në fillim ai mendonte, se, do të punonte për të pasur pajisje shumë të avancuara për prodhim konvencional. Megjithatë, më pas ai është gjetur në një nga disqet fluturuese, ai e ka kuptuar se ajo ishte forma dhe madhësia e objekteve që vinin nga një botë e ndryshme nga e jona. Lazar, ka vënë re, se, nuk kishte asnjë shenjë të ndonjë bashkimi, as shenjë bulonash, objektet dhe strukturat ishin të rrumbullakosur pa tehe të mprehta, sikur ato të formoheshin prej dylli të shkrirë dhe të ftohur më pas.

               Për të konfirmuar dyshimet e Llazarit, u shpërndanë dokumente teknike të informacionit, i cili përmbante një sasi të habitshme informacioni në lidhje me disqet fluturuese dhe madje edhe fotografitë e autopsive të qenieve të vogla gri, me kokat e mëdha tullace. Ai nuk është shprehur kurrë, se, ka parë jashtëtokësor në S4, por ka thënë, se, kishte vënë re diçka të çuditshme: duke kaluar në frontin e një dhome, ai pa dy burra me bluza të bardha, të cilët me fytyra të ulura poshtë, ishin duke folur me dikë me madhësi shumë të vogël.

               Këto janë pa dyshim pretendime të pabesueshme, të cilat riprodhojnë një dilemë klasike për ”UFO-t”: Lazar ka qenë duke marrë frymëzim nga klishetë, disqet fluturuese dhe jashtëtokësorët, apo ato çfarë ai ka thënë duhet të konsiderohet si dëshmi e besueshme? Nuk ka dyshim, se, është shumë e vështirë për të ndarë një fakt nga produkti autentik i fantazisë. Në çdo rast, pretendimet e Lazar, kanë gjetur disa konfirmime. George Knapp, autori i intervistës, tha se ai kishte qenë i kontaktuar nga shumë dëshmitarë. Në veçanti, KNAPP ka marrë një deklaratë të regjistruar në videokasetë, e bërë nga një njeri, që ka drejtuar disa programe në Nellis AFB, sipas të cilit, që nga viti 1950, autoritetet amerikane kanë repertuar materiale të vërteta jashtëtokësore, si dhe qenie aliene.

               Megjithatë, kjo dëshmi mund të vërtetohet vetëm pas vdekjes së personit, i cili e bëri atë. Dëshmitarët e tjerë refuzojnë të paraqiten në publik nga frika e pasojave. Pas një natë pritje, Norio Hayakaëa i Nippon TV, filmon një objekt nga jashtë Zonës 51, me një shpejtësi të pabesueshme dhe që kryen manovra të pamundura. Filmi është analizuar me kompjuter shumë të sofistikuar dhe rezultati ka bindur Hayakawa, se, ‘objekt’ nuk mund të jetë një avion konvencional. ” Një nga këto objekte u filmua edhe nga një ekuipazh i NBC.

               Kush është ai i cili pretendon se ka depërtuar në dhomën ku mbahen trupat e jashtëtokësorëve dhe ka mundur që të bëjë xhirime? Për fat të keq, fotot dhe filmat nuk janë e vetmja provë për ufologjinë, pasi ato mund të jenë produkt i rremë, i trilluar me programe të avancuara kompjuterike. Megjithatë nuk ka dyshim, se, diçka e pazakontë ndodh në shkretëtirën e Nevadës. Jim Gooall, shkrimtar dhe gazetar i specializuar në aviacion, argumenton se ka të paktën tetë “Projekte të zeza” në Zonën 51. Projektet e Zeza, janë super sekretet e SHBA-së, të tilla si bombarduesit B-2 Stealth, apo sondat e telekomanduara në mënyrë të shpejtë dhe të manovrueshme lehtë dhe ngatërruar si për disqe fluturuese. Goodall dyshon, se, ka edhe më tepër. Njëri prej avionëve në fjalë, fluturoi mbi Zonën 51, me një shpejtësi prej më shumë se 16.000 km në orë (rreth 13 herë më shpejtë se shpejtësia e zërit).

               Gjatë viteve shumë njerëz janë përpjekur të hyjnë në Zonën 51 por pa sukses, duke qenë një zonë tejet e kufizuar, është e vështirë të afrohesh edhe në afërsi të perimetrit të bazës, çdokush që hyn është zbuluar menjëherë nga ushtria amerikane dhe është zhvendosur larg. Zona është mjaft e gjerë dhe e pakalueshme, kjo gjithashtu e bën të pamundur për të marrë fotografi të bazës pa u parë, por ata nuk ja kanë arritur qëllimit (të paktën pjesërisht). Disa vite më parë një ekip i studiuesve ka qëndruar në pritë për disa ditë pranë Nellis AFB. Emisioni “Voyager”, ka krijuar një dokumentar interesant në lidhje me këtë, unë nuk mund të postoj videon për arsye të të drejtave të autorit, por janë lehtësisht në dispozicion në net.

               17. Zona 51 - A u bë aty autopsia e një alieni?

               Për arsye të panjohura ende, qeveria ka pranuar më në fund se “Zona 51”, këndi i gjuetarëve të alienëve dhe një përdorim i figurshëm e i guximshëm i filmave shkencorë, është një vend real në shkretëtirën Mojave, rreth 100 milje në veri të Las Vegasit.

               “Zona 51” është konfirmuar në dokumentet jo sekrete të CIA-s, të publikuara online nga Arkiva e Sigurisë Kombëtare, në Universitetin “George Washington”. Një studiues i paepur ka siguruar një raport nga CIA, në lidhje me historinë e aeroplanit spiun “U-2”, që u testua dhe operoi në “Zonën 51”. Ushtria, e cila ka nën kontroll bazën, ka mohuar gjithnjë se “Zona 51” u emërua nga pseudonimi i famshëm i saj, që preferonte një përcaktim në lidhje me një zonë të kripur pranë liqenit Groom, një rrip toke për uljen e “U-2” dhe avionëve të tjerë të vjedhur. “I nderuar, nuk ka asnjë emër”, tha një prokuror i “Air Force” në një gjykatë federale në 1995. “Nuk ka asnjë emër për zonën operuese pranë liqenit Groom”. Seanca dëgjimore ishte pjesë e një çështjeje helmimi mjedisor, i ngritur nga punonjësit e “Zonës 51”, që thoshin se ishin sëmurë nga ekspozimi ndaj kimikateve toksike, përfshi veshjeve anti-radar dhe materialeve të tjera të klasifikuara, të djegura në gropa të hapura në atë bazë. Për vite me radhë, punonjësit kishin udhëtuar nga Las Vegas në “Zonën 51”. Disa prej tyre kishin vdekur pas shfaqjes së skuqjeve të çuditshme në lëkurë dhe pas problemeve respiratore. Ata nuk mund t’i thoshin të tjerëve se çfarë bënin atje, kishin nënshkruar betime të sigurisë kombëtare, që i ndalonin të jepnin informacione shpjeguese për objektin buxhetor të fshehtë, ku testoheshin edhe bombardues të vjedhur. Por, disa prej tyre u bënë paditës në çështjen kundër qeverisë, të ngritur nga profesori i ligjeve në Universitetin “George Washington”, Jonathan Turley. Ajo çështje detyroi punonjësin e Arkivës të shkonte në “Zonën 51” në 1997. Ai shpresonte ta shihte bazën nga larg. Kishte dëgjuar se mund të shihej nga disa pika të favorshme, mund të dukej si mirazh. Por, ai nuk kishte tentuar të kalonte perimetrin, ku një shënim paralajmëronte shkelësit se do të përballeshin me juridiksionin e ligjit ushtarak. Shumë gjë e rrezikshme. “Përdorim i Autorizuar i Forcës Vdekjeprurëse”, lexohej në shënim, duke cituar Aktin e Sigurisë së Brendshme të vitit 1950.

            Në 1955, presidenti Dwight D. Eisenhower “aprovoi shtimin e këtij rripi toke, të njohur si “Zona 51”, në vendin e testimeve të Nevada-s”, sipas historikut jo sekret të CIA-s, që u publikua si program vetëm në 1992. Ai u publikua me shumë redaktime nga versioni i vjetër dhe punonjësi i Arkivës së Sigurisë Kombëtare, Jeffrey Richelson, pa një kopje në 2002. Ai dorëzoi një kërkesë për një Akt të ri të Lirisë së Informacionit në 2005 dhe dokumentet u risollën 1 muaj më vonë, këtë herë me më pak redaktime. Në të ishin referencat e para mbi “Zonën 51”. Por, pse u ngrit më në fund perdja e errët? “Kjo është diçka që ne nuk mund t’i përgjigjemi”, tha të premten Richelson. “Një nga gjërat që dua të zbuloj është gjeneza e këtij vendimi: Përse ata nuk e redaktuan atë?”.

18. Aksidenti i Roswelli-it
 

               Kjo ishte pak a shumë situata në mesin e viteve 40-të, të paktën për aq sa njohim ne dhe pa marrë në konsideratë fakte dhe histori të tjera që dolën më vonë. Vetëm disa ditë pas deklaratës së Kenneth Arnold, Amerika dhe mbarë bota do të përfshihej në njê bum mediatik lajmesh, informacioni, disinformacioni, gënjeshtrash, mbulime dhe fshjehje faktesh që edhe sot e kësaj dite përbëjnë pikën kyçe në historinë e ufologjisë.

               Mbrëmja e datës 2 Korrik të vitit 1947 në qytetin e vogël të Roswellit në New Mexico nuk do të ishte e zakonshme. Një stuhi e fortë e shoqëruar me erëra dhe shi të rrëmbyeshëm do t’i mbyllte të gjithë nëpër shtëpi, por disa fatlume do të ndodheshin në rrugë në momentin që panë një objekt në formë disku të përshkonte qytetin në anën veri-perëndimore të tij dhe të humbiste pas kodrave të vogla. Një tjetër objekt i ngjashëm me të parin u pa të kalonte disa milje më larg duke u drejtuar nga Lugina e San Agustin, New Mexico. Këtë e dëshmojnë, ndër të tjerë, dy persona: zoti dhe zonja Dan Wilmot.

               Të  nesërmen, në datën 3 Korrik 1947, fermeri Mac Brazel duke shëtitur bashkë me djalin e fqinjit të tij, Dee Proctor, në fermë, has disa mbeturina të shpërndara në një rreze të madhe. Zona ishte pikërisht ajo ku fermeri kulloste bagëtitë e tij, por këto të fundit çuditërisht nuk afroheshin fare në pjesën ku ndodhin mbeturinat. Mbeturinat ishin si të një lloji metali por shumë elastik, të hollë dhe pothuajse pa peshë fare. Ato i përkulje, i palosje dhe ktheheshin përsëri në vend. Kur Brazel shoqëroi djalin e fqinjit të tij në shtëpi, e ëma e tij, Loretta Proctor, pasi pa copat e metalit e këshilloi që të shkonte tek polici i zonës dhe të raportonte për atë që kishte gjetur. Duke qenë se ferma e Brazelit s’kishte as energji elektrike dhe as telefon; do të kalonin disa ditë deri sa polici i zonës të vihej në dijeni për ngjarjen. Pra, vetëm në datën 6 Korrik 1947 Mac Brazel do të vizitonte zyrën e policit George Wilcox dhe do t’i tregonte atij për atë që kishte parë si dhe një copë nga mbeturinat e gjetura në fermën e tij. Polici nga ana e tij duke e gjetur materialin shumë itneresant njofton bazën ushtarake ajrore të Roswellit dhe u kërkon atyre që të ekzaminonin mbeturinat. Në të njëjtën kohë që radiostacion lokal realizon një intervistë me Mac Brazel, i cili shprehet për mbeturinat që mund tu përkasin ndonjë disku fluturues. Në bazën ushtarake ata që ranë në kontakt me materialin ishin Major Jesse Marcel dhe agent Sheridan Cavitt, të cilët mbetën plotësisht të hutuar nga ajo që panë. Materiali nuk përmbante asnjë element të njohur më parë prej tyre. Ngjyra, forma, pesha, përkulshmëri,… etj., ishte tejet e veçantë. Të dy vendosën që të inspektonin fermën e Brazelit dhe kur arritën aty ishte pothuajse mbrëmje, kështu që vendosën të kontrollonin ditën e nesërme. Ditën e nesërme pasi inspektuan me imtësi zonën, që ishte rreth 230 metra katrore, mblodhën materialet e gjetura (të njejtët me atë që Brazeli dorëzoi në zyrën e policisë) dhe u larguan, Cavitt për në bazë ndërsa Marcel me kaminonin e mbushur plot me mbeturinat për në shtëpinë e tij. Aty ai i tregon copat e çuditshme të materialit gruas dhe djalit të tij, Jesse Marcel Jr. Pas kthimit të Marcelit në bazë, koloneli William Blanchard vendosi të jepte një deklaratë për shtypin.

               Deklarata që u përgatit nga Walter Haut, toger në bazë që merrej me anën informative, me pak fjalë thoshte:

“Baza ushtarake e Roswellit kishte nën kontrollin e saj pjesë nga një disk fluturues me origjinë jashtëtokësore...”

Ndërkohë media lokale përshi edhe disa stacione të fuqishme KGFL po tregonin interesim të madh. Frank Joyce i KGFL i thotë pronarit të stacionit, Sr. Walt Whitmore për ngjarjen e ndodhur në fermën e Brazelit dhe të dy shkuan në fermën e tij duke i ofruar një qëndrim në qytet dhe një intervistë që do të ishte interesante për dëgjuesit.

Por me tê arritur në stacionin e radios, lajmërohet baza ushtarake dhe në 8 Korrik 1947 Mac Brazel shoqërohet për në bazën e Roswellit ku mbahet nën mbikqyrjen e rojeve të armatosura. Kur ai doli nga baza pas disa ditësh, refuzoi të fliste për atë që kishte ndodhur dhe u shpreh se gjetja e tij ishte thjesht mbeturina e njê ballone atmosferike...

Sidoqoftë, pas deklarimit të kolonelit William Blanchard për gjetjen e diskut, zona rrethohet menjëherë nga ushtaraë të shumtë, ndërsa lajmi për gjetjen e diskut nuk po merrte më komente. Supriza vjen pas kërkimit të imtë të zonës nga ana e ushtarakëve. Në pjesën perëndimore të vendit ku u gjetën mbeturinat nga Mac Brazel, fragmentet ishin më të plota dhe derisa u gjet edhe vetë disku... dhe jo vetëm aq por edhe disa trupa që nuk i përkisnin rracës njerëzore....

KGFL u përgatit të jepte lajmin dhe një reportazh të shkurtër për ndodhinë kur një telefonatë nga dikush që e identifikoi veten e tij si një agjent i FBI-se (Federal Byro Of Investigation) e kërcënoi që nëse emisioni do të transmetohej, përfshi edhe intervistën me Brazel, stacioni KGFL do të humbiste licencën dhe s’do të transmetonte më kurrë.

Pak orë pas deklaratës së bazës ushtarake për gjetjen e UFO-s, majori Marcell kërkohet të niset urgjent për në bazën ushtarake në Fort Worth me gjithë mbeturinat e gjetura dhe një tjetër deklaratë del këtë rradhë nga zyra e gjeneralit Roger Ramey, komandanti i bazës ushtarake të forcave ajrore në Fort Worth, Texas. Deklarata e dytë, përgënjeshtron të parën, duke thënë se gjetja në fermën e Brazelit është thjesht mbeturina e një balone klimatike (nga ato që përdoreshin zakonisht nga metereologët për parashikimet e kohës).

Kjo deklaratë e dytë do të shënonte fillimin e një “beteje” informative dhe përjekje për të zbuluar të vërtetën, ashtu siç ishte nga njëra anë, dhe përpjekja për të fshehur faktet dhe paraqitur si sajesë, nga ana tjetër.

Personat kyç në këtë histori janë Mac Brazel dhe familja e tij (personi që kishte fermën në pronësi ku u gjet disku), Familja Proctor (fqinjët e Mac Brazel) Majori Jesse Marcel dhe familja e tij, Sheridan Cavitt (personi që shoqëroi Marcel në vendin e rrëzimit), Walter Haut (togeri i bazës që merrej me problemin e shtypit dhe që përgatiti deklaratën), Sherifi George Wilcox etj.

Të gjithë këta persona do të analizohen me detaje, dëshmitë e tyre, të familjarve të tyre dhe çdo hollësi tjetër që do t’i japë mundësi lexuesit të nxjerrë konkluzionin e tij se çka ka ndodhur në Roswell.

Për të mbyllur pjesën e parë të këtij shkrimi i referohemi një fjalie të thënë nga Gesse Marcel gruas dhe djalit të tij kur u kthye nga Fort Worth ku çoi pjesët e diskut:

“Kur arrita atje ata i morën pjesët në dorëzim menjëherë dhe më izoluan në një dhomë. Më pas vetê gjeneral Ramey më thirri dhe më tregoi disa mbeturina që nuk ishin ato që kisha çuar unë dhe duke më parë në sy me ngulmim më tha: ”Këto janë mbeturinat që ti ke sjellë, këtë mos e harro dhe këto mbaturina s’janë gjë tjetër veçse ato të një balone klimaterike”. Po nuk ishin ato që kisha çuar unë. Fare, nuk ishin të njejtat dhe as që i afroheshin sado pak... Më pas këto mbeturina iu lejuan medias t*i fotografonte...”!

Por disku i rënë në Fermën e Brazelit nuk ishte i vetmi. Një dëshmi shumë e fuqishme që rrëzoi çdo mundësi për fshehje të mëtejshme të rastit të Roswellit nga ana e organizmave të veçanta të qeverisë amerikane, vjen nga ish-koloneli i shërbimeve sekrete ushtarake amerikane Philip J. Corso, i cili është marrë në mënyrë specifike me rastin e Roswellit, ka parë me sytë e tij trupat e vdekur të alienëve dhe pjesë nga disku i tyre fluturues dhe ka ruajtur sekretin e Roswellit për dekada të tëra derisa erdhi momenti që e bëri publik.

Sa për parantezë (i referohem Philip Corso në librin e tij The Day After Roswell), rrëzimi i diskut apo i disqeve në Roswell është paraprirë nga një pamje masive UFO-sh në javët e fundit të qershorit të vitit 1947. Ka një gjë që të tërheq vëmendjen. Shumë afër Roswellit ishte White Sands, një bazë tjetër ushtarake që merrej me raketat e telekomanduara dhe që kohët e fundit kishin instaluar një radar të një tipi komplet të ri dhe me një rreze shumë më të madhe. Radari operonte me një lloj mikriovale dhe impulsi elektromagnetik, i cili (sipas dëshmisë së Robert Lazar; që ka punuar në Area 51) shkaktoi ndërhyrje në sistemin e komandimit të UFO-ve dhe që solli si shkak rrëzimin e tyre. Po ashtu prania e UFO-ve në bazën ku testoheshin armët nukleare dhe pikërisht nê bazën nga ku u nis e famshja Enola Gay, avioni që mbajti nê bordin e tij predhat bërthamore që u lëshuan në Hiroshima dhe Nagasaki, ishte shumë shqetësuese për sigurinë kombëtare amerikane. Prania e UFO-ve në një mënyrë aq masive kishte kohë që ndiqej nga radarët dhe dokumentohej nga stafi operativ dhe Pentagoni ishte në dijeni të plotë.

Pra, kjo ishte situata në ditët që ndodhi rrëzimi i diskut. Natën e 4 korrikut të vitit 1947 në pjesën veriore të qytetit Roswell, në drejtim të një qyteze tjetër që quhet Corona, ndodhi rënia e diskut që u ndoq nga ushtarakët në ekranet e radarëve. Menjëherë u nis një grup special me aparatura kërkim-shpëtimi, gjeneratorë për të furnizuar projektorët e ndriçimit dhe stafi mjeksor i bazës së Roswellit. Kur u arrit në vendngjarje dallohej qartë mënyra se si disku kishte rënë. Ai ishte pothuajse i padëmtuar, me një pjesë të ngulur në rërë dhe disa mbeturina të përhapura rreth e rrotull. Në momentin që ushtarakët u afruan pjesa e sipërme e diskut u hap dhe një ndriçim i paparë mbuloi komplet zonën duke e bërë të panevojshme dritën e projektorëve apo edhe të vetë diellit. Megjithatë ushtarakët instaluan aparaturat e tyre dhe një kordon sigurie bllokoi komplet zonën. Pas hapjes së kapakut dhe ndriçimit të vendit nga drita, ushtarakët panë qartë disa trupa të vegjël të shtrirë përtokë dhe dy prej tyre që lëviznin me mundim duke u zvarritur. Njëri nga trupat që nuk ishin më të gjatë se rreth 120-130 cm dhe që ngjanin me ato të një fëmije të vogël u përpoq të lëvizte në drejtim të një kodrine dhe pasi ju bë disa herë thirrje të ndalonte, pa asnjë komandë superiore u qëllua nga një ushtar fillimisht dhe më pas nga shumë të tjerë. Stiv Arnold, përgjegjës për sigurinë dhe inteligjencën në bazë, u perpoq të ndalonte zjarrin e ushtarëve, por ishte vonë. Trupi i vogël nuk jepte më shenja jete. Ndërkohë figura tjetër nuk lëvizi më dhe u mbështet në trungun e rrëzuar të një peme dhe shikonte në drejtim të ushtarakëve. Ndonëse trupi i tij ishte i vogël në dimension, koka ishte tejet e madhe me dy sy ne formë elipsoide që shkonin në drejtim të kokës dhe me majat që tregonin hundën. Goja pothuajse nuk ekzistonte, hunda shumë e vogël, vetëm një zgjatim në fytyrë dhe veshët po ashtu inekzistent e bënin figurën e alienit shume të çuditshme. Përveç pranisë së tij të pazakontë, ajo që shtangu ushtarakët ishte pamja e vetë diskut. Mjeti fluturues dukej si një organizëm i gjallë. Me drita të shumta që buronin nga pjesë të ndryshme, në një lloj fluksi të lëngët që përshkonte komplet panelet e brendshme, një lloj ravijëzimi ngjyrash që kalonin sa herë prekje pjesë të ndryshme të diskut dhe vetë materiali që s’kishte asgjë të përbashkët me ato që njiheshin në tokë. Ajo që i çuditi më shumë ushtarakët ishte drita e fortë që emetohej nga brenda diskut, por që nuk kishte asnjë burim të caktuar dhe nuk kuptohej se si krijohej.

Në përfundim të të gjitha procedurave çdo gjë u paketua nga ushtarakët dhe trupat e alienëve u futën në disa thasë dhe u nisën me nxitim për në bazë. Brenda disa orëve (ndërkohë kishte gëdhirë) çdo gjë u sistemua dhe u nis për në një bazë sekrete në Kanzas (aty ku vetë Philip Corso ishte në detyrë si shef i inteligjencës). Më pas trupat, vetë disku dhe mbeturinat e tij u zhvendosën për në Fort Worth, Texas dhe më pas në Wrighte Patterson, Ohio. Në Fort Worth, ishte vetë gjenerali Ramey ai që u kujdes per sistemimin e pjesëve të diskut dhe ato që përmbante ai. ( I njëjti ushtarak që dha deklaratën për shtyp për rënien e një balone metereologjike dhe jo të një disku).

Pra rënia e diskut të dytë ndodhi vetëm dy ditë pas atij të parit dhe mbeturinave që u gjetën nga Mac Brazel.

Për disa kohë shtypi u mor me ngarjen deri sa ajo u la në harresë, përveç nga ata persona ëe e përjetuan, u kërcënuan që të mbyllnin gojën dhe që pritën më shumë se 45 vjet që të flisnin dhe të dëshmonin atë që ruanin të fshehtë në mendjet e tyre.

Gjatë këtyre viteve të fundit, sidomos me shkelmin dërrmues që doktor Steven Geer me të famëshmin Disclosure Project i dha skepticizmit për sa i përket ufologjisë dhe sidomos fshehjes djallëzore të së vërtetës nga organizma të caktuara të qeverisë amerikane për arsye që do shpjegohen më vonë, shumë dëshmitarë kanë thyer heshtjen prej dekadash dhe kanë sjellë në dritë jo vetëm të vërtetën për Roswellin, por edhe shumë më tepër se kaq. E vërtetë që na përket të gjithëve dhe që duhet ta pranojmë si pjesë të jetës sonë, sepse heret a vonë do të na përfshijë të gjithëve në përmasa të pa imagjinueshme.

Vazhdon...

(1)       (2)                 (4)