Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

ZYRA AHMETAJ

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

ZYRA AHMETAJ

            Hyrje

          Zyra Ahmetaj u lind më 25 prill 1956 në fshatin Kepenek të rrethit Tropojë dhe banon në B. Curr -Tropojë.

            U aksidentua duke u kthyer nga një aksion kombëtar në Metalurgjikun e Elbasanit, në moshën 19 vjeç, pasi kishte mbaruar shkollën e mesme. Dëmtoi rëndë shtyllën kurrizore duke mbetur për jetë paraplegjike. E sfidoi fatkeqësinë me një qëndresë të hekurt dhe vullnet të madh në zhvillimin e gjimnastikës gjersa pas 10 vitesh nga momenti i aksidentit, arriti të eci me dy shkopinj gjer në vitin 2010 që pas thyerjes së këmbës, disa herë, mbeti përsëri në karrocë. Bën një jetë aktive duke ju ardhur në ndihmë invalidëve si drejtuese e dy shoqatave të tyre si dhe duke ndihmuar nxënësit, prej dy grupesh në përvetësimin e gjuhës angleze si koordinatore vullnetare për Tropojën, e Rinis Ortodokse Shqiptare pranë KOASH në një projekt të zhvilluar vetë, për 7 vite rradhaz.

            Ka krijuar dhe përgatitur një grup artistik, interpretues të valles dhe këngës popullore duke fituar me këtë grup, vendin e dytë për valle në Festivalin e dhjetë Kombëtarë të KOASH në vitin 2007.

            Është artizane, koleksioniste dhe stiliste e rrobave kombëtare të zonës dhe ka krijuar një arsenal të tërë kostumesh të tilla të të gjitha masave duke i stolisur fëmijët dhe gjithë ata që i pelqejnë këto rroba, në festa dhe raste gëzimesh.

            Ka kontribuar në mbledhjen dhe përhapjen e Etnosit të Kreshnikëve.

            Ka kontribuar duke ndihmuar dhe përkrahur një familje Kosovare në kohën  e eksodit të detyruar nga dhuna serbe në vitet 1999-2000.

            Më 20.7. 2005 i është dhënë titulli “Krenaria e Qytetit B. Curri”, nga Këshilli i këtij qyteti.
            Më 29.6.2012, me vendim të Këshillit Të Komunës Tropojë, i jepet titulli “Nderi i Komunës Tropojë”.

            Në “Ora e Poezis 2012” në B. Curr, fitoi çmimin e tretë me poezinë “Fluturojnë engjëjt”.

            Ka botuar dy libra me poezi të titulluara “Fluturojne Engjëjt” dhe “Alfabeti Ynë”.

            Megjithëse ka botuar vonë libra, është një zë i fuqishëm dhe premtues në krijimtarinë letrare. Ka në dorëshkrim dhe katër libra të tjera. Libri  për fëmijë;  “Alfabeti Ynë” është vlerësuar nga kritika letrare si libri më i mirë dhe i vyer i krijuar gjer më tani, i këtij lloji për alfabetin për këtë kategori nxënësish shqiptarë dhe mësuesit e fillores kudo ndodhen.

ZGJUAR

Me dritën e syve të tu
bija të flija.
Nuk bëja gjumë….
Më bëhesh se ishte ditë
dhe s’kisha kohë
për të humbur.
          

FLUTUROJNË  ËNGJËJT

E sfilitur ngrihet Nënë Kosova
me trupin që i digjet flakë,
me plagt që i kullojnë gjak,
me varret në gji të ngrira-kallkan;
përkulet dhe vajton
mbi djepat e fëmijëve të vrarë:
-Oh, e mjera unë për këta fëmijë,
të porsalindur, pa asnjë faj!

Toka është e ftohtë, e lagësht;
toka është me prush.
E si?! 
Si mund ti varros këta trupa
kaq të njomë?!!!

Jan ëngjëj.
po ngriten në qiell,
botës anembanë,
me lotin të ngrirë në sy,
me gjakun të ngrirë në plagë.
NË buzët që kërkonin sisë,
tregojnë
se, veç plumba kan marrë.

Jan ëngjëj,
bij të nënës Terezë.
Fluturojnë nëpër qiell;
fluturojnë.

Pamjet e para që morën nga kjo botë
janë:
-Flakët e gjirit të truallit arbërorë,
-Tankset e tmerrshme
që i rrethojnë dhe i gjuajn nga çdo anë,
-Fytyrat e pushtuesve; masakruesve- mizor.

Ëngjëjt fluturojnë me krahë shqiponjëzash,
aq të butë dhe aq të njomë;
me krahë shqiponjash, fluturojnë.
Fluturojnë.

Fluturojnë ëngjëjt, përsëri e përsëri;
në përjetësi qëndrojnë në fluturim.
Me krahët e tyre përhapin
flladin e lirisë.
-Ndal,
i thon dorës mizore në kufi.
Këtu më nuk mund të hysh.
Këtu I thon “KosovË”.
Këtu I thon “Shqipëri”.
Ky është trualli ynë
dhe ne jemi
ëngjëjt mbrojtës të tij.

Bashkojm fluturimin
me ëngjëjt paqtorë
në të gjithë hapsirën
që mbarë bota të ketë
Paqe dhe Liri.
                          

ALI PODRIMJA

Lamtumir, mik I nderuar!
S’erdha dot me karafila.
Partiturë në bjeshkë shkruar,
me zë vaji këndojnë bilbilat.

Tinguj zemre, nota dhimbje,
në pentagram, e rëndë funebër.
çelsi i solit rrin i kyçur.
Ah, me ty nuk shihemi tjetër.

Apo….Ndoshta nuk ke ikur.
Kështu duam të mendojmë.
Rrin kudo duke na pritur;
në ndonjë varg,në ndonjë shkronjë.

Pran një lumi në meditim,
në kristale në ujvarë,
në krahë të shqipes në fluturim;
në qiell të dijes-thesarë.

FISI IM

Të perulem me nderim,
marr guximin të dejtohem,
hedh hapin e kryefjalës;
fjala më bëhet me peshë,
Bytyç, Fisi im;
ati im.

Me gjethe që s’vyshken
të shkruaj blerimin.
Me sofra të shtruara,
bujarinë.
Me kulla qëndrese dhe bajraqe që s’përkulen,
trimërinë.
Me djem si lisa dhe vasha si rreze,
bukurinë, Fisi im.

Me vyrtytet më të larta njrëzore,
me përgjegjsi të plotë,
të shkruaj karakterin tënd,
i sojshmi Fisi im.

Pranë Gjakovës së përflakur,
degë e Rugpvës,
nË kryqëzime luftrash
tri herë i djegur;
në shekuj përgjakur…
Prap ngrihesh feniks,
i blerti im Bytyç!

Të dua çdo gurë,
çdo fije bari e gjethe,
lulet e njoma dhe bagëtinë,
majat që hedhin valle përrreth;
krojet dhe prrojet me freskinë,
I bukur si dhëndërr,
fisi im!

Të shkruaj
netët në konaqe:
-Me shtrojet në majë mali.
-Me vështrime të përndritura
 të hënës dhe yjeve.
-Me kraharor të zgjeruar
nga fresku dhe bukuritë.
-Me kërcitje kuajsh që kullosin
  për të rimarr fuqinë.
-Me qumësht delje tërë kajmak;
-Ndonjë zile e rrallë këmbore.
  apo blegërimë.

Të shkruaj:
-Me gurë lumi, ura druri.
lartësi ahesh dhe blerim pishash.
-Me përthyerje drite
nëpër degë dhe fletë.
-Me simfoni të paarritshme
 fëshfëritjesh, këngë zogjsh,
blegërima dhe këmborë;
Lartësi marramendëse ,
pingule shkëmbinjsh,
të shkruaj rrugën tënde
drejt nuses Sylbicë.

Sylbicës së ngritur
mbi lumë
si mbi një kalë,
shaluar me vigje
dhe gurë të mëdhenj;
me jele ujvarash të bardhë.

Sylbicës
me rudina tërfile, qumështore,
të freskëta, të buta
si faqe vajzash të paputhura.
Liqene me radhë
si sy të mëdhenj;
të bukur, të shkruar
që të shfaqin dashuri,
me një të shikuar.

Të shkruaj:
Me buzëqeshje fëmijësh,
dashuri nënash,
vrull rinor.
urtësi pleqsh.
Libra dhe libra përsëri,
me djersën që të kullon ballit,
më të bukur të shkruaj të ardhmen.
E djeshmja,
e sotmja dhe e ardhmja ime,
I dashur, i madhërishmi
Fisi im Bytyç

U, U1

Ura të lartuara
 të ndërtojmë mes nesh;
jo mure të gurtë
që na ndajnë aq keq!

Njerëzia, këto udhë,
veç me dashuri,
duhet shtruar bukur
për shekujt e ri!