Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

VJOLLCA KONI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

VJOLLCA KONI

            Hyrje

            Vjollca  Ajasllari  Koni, lindi në Grevë – Skrapar  më 17.07.1964. Shkollën fillore e mbaroi në vendlindje. Shkollën e mesme ( gjimnazin ) e përfundoi në Ujmbret (Çorovodë) për të vazhduar në Tiranë.

            Jeton, punon dhe vepron në Austri.

            Vjollca është anëtare aktive pranë shoqatës së shkrimtarve “Aleksandër Moisiu”- Vjenë, në të cilen është vleresuar me disa cmime.

            Deri tani ka botuar dy vëllime poezish. Vëllimi i parë i botuar me 2013 është i titulluar “BIO” dhe vëllimi i dytë, gjithashtu me poezi, mban titullin  “Poseidon ky mall im”,  botuar më 2014.         Është në pergatitje të librit të saj të tretë.

POSEIDON, KY MALLI IM

Ç’po ndodh me mua kështu, vallë?

Tek deti i bruztë e me shumë dallgë,

Malli për ty godet si valë,

Lotët më bien si shi në plazh.

Kjo valë kaltroshe sikur më flet,

Që sytë i kam të rimt si det,

Dhe kthjelltësinë si qielli blu,

Andaj trishtimi s’ka vënd këtu.

Unë kridhem thellë si një delfinkë,

Kërkoj delfinin , por lodhem kot,

Dallgë- lozonjare që vjen si kal,

Çom shpejt atje të shuaj mall!

Ti ike larg , po mallin sot,

Po e shoh gulç  e s’e nxjerr dot,

Papritur deti nis turfullon,

Një dallgë cunami me forcë gulfon.

Është malli im – mal I lartë,

A thua, e mban kjo dallgë kalë?

Përplasen valët me lotët e mi,

Sot Posidon , ky mall im.

NJË VARG PËR TY POET

 (Xhevahir Spihiut)

I trisht më vjen vargu kur shkruaj për Ty!

Më djeg loti,dhimbë kam n’zemer,

Nga Tomorri  një  shkëndijë ,

Vjen e ndalet mbi tëndin emër.    

Përulem para portretit të Mozartit,

Ç’do kaçurrelë nxjerrë  një melodi,

Kur gjendem para portretit tëd- Poet,

Ç’do fije floku frymon me të bukurën poezi!

Jam e vogël para teje!?

Një pike loti në oqean!

Trembem nga madhështi e jotja,

Po fjalët që  nxjerr, nga zemra i kam.

Në luadhin e shpirtit tëndë,

Ke mbjellur me mijëra ulli!

Nese s’arrij të hedhë dot shtat,

Shkurre a dafinë pran teje do të rri.

JAM CUCË MALI E TAN SHQIPNIS

Të pa njohur, kur më pyesin nga jam ?

Përgjigjem nga një vend në Ballkan,

Që shqiponjën dykrenare ka simbol,

Krenaria e ligjshme e vendit tonë.

Jam jugore atje kam rrënjët,

Atje fola gjuhën e nënës,

Atje mësova për Shqipërinë,

Kosovë-mal’zi-Maqedoni-Qamërinë.

Dua lahutën e Malcisë,

Më pëlqen fustanella labe,

Potpuria myzeqare,

Vallja, kënga, veshja çame.

Dua zambakët e Prizrenit,

Udhën e dhimbshme në Mitrovicë,

Pjesën me halle të Preshevës

Se jam cucë mali e tan Shqipnis.

DUA TE JETOJ ME JU

Sa dua të jetoj midis jush,

Veshur me fustanelle te bardhe,

Te dëgjoj blegërimën e shqerrave,

Të shoh sythet kur çelin në maj.

Dua të jetoj larg asfaltit,

Nga smogu ku thith çdo ditë,

Larg benzit e limozinës,

Nga sfilatat ku shoh lakuriqësinë.

Të mbledh rigon e tërfil,

T’më flladit flokët era trëndëlinë,

Të  dëgjoj melodinë e fyellit,

Aromën e pishave përzier me dafinë.

BIO

Lule mes lulesh-bijë e Grevës

Një  kurorë të bukur, me gjethe dafine,

Ta vura mbi ball dhe si yll më ndrite,

Kjo fytyra jote si cip e hollë qepe,

Mendtë seç m’i mori, shpirtin seç ma treti.

Dhe ata qerpik,mu si hala vgjeri,

Syçkat se t’i  fshehin si këllëf sedefi.

Ato buzë të kuqe, të ëmbla qershi,

Ëndërroj t’I thith, ditë e natë unë ty.

Ato faqka të mbushura, mu si pjeshkë mishje,

Sa doja t’i puthja, ty,moj dallëndyshe.

Ajo gushë e bardhë, si bora në mal,

Ty të ndritë për ditëkur stolitë I var.

Me lule lojthate të thura gjerdan,

Në qafë seç ta vura, m’u duke si zanë.

Me kulpër të njomë, të thura kollan,

Trupi yt i hajthëm, belin për unazë.

Me kokrra dëllinje byzylyk të bëra ,

Sa hije të kishte, të ndriçonte llëra.

Dhe me gjethe arre të bëra fustan,

Kur më ecje rrugës, çudisje dynjanë.

Dhe me gjethe mëni që bëhet mëndafsh

T’bëra këmish nate që të flesh rehat,

Dhe me gjethe mare, të qepa minifund

Kush t’i shifte këmbët, dalldiste nga trutë.

Dhe me thundër mushke të bëra sandale,

Kur më dilje rruges, ecje si sorkadhe.

Ca lule gërrjeshte t’i   vura te flokët,

Ata  vetëtinin mu si mjalti I zgjojës.

Dhe me bashkë rudaku çorapet  t’i thura,

Ndriste pupla jote si qelqi në krua.

Kur me ecje rrugës si perri stolisur ,

Të gjithë kthenin kokën , “Bio” të thërrisnin.

Ti dukeshe si nuse edhe unë si  dhëndërr,

Vetja po më dukej se ishim në ëndërr.

Lule siç ka emrin dhe unë jorgovan,

Dorë për dore u kapem, ikëm pa na parë.

Poshtë një arre të madhe, seç shkuam me vrap,

Besën lidh’m Përjetë, Shuam etjen e Zjarrtë.