Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

SKENDER LAZAJ

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

SKENDER LAZAJ

            Hyrje

          Skender Lazaj (në art i emërtuar Skender Laze Trebeshina) ka lindur në krahinën e Dëshnicës, Përmet dhe banon në Itali ku bën pjesë në stafin drejtues të Lidhjes Shkrimtareve Shqiptar në Itali. Është i prezantuar me dy vëllime poetike: "Ringjallem për dashurinë"  ("Risorgero për l'amore")  Shqip-Italisht dhe vëllimin "Hiri i lotëve"  si dhe ka në dorëshkrim një vëllim të tretë. Gjithashtu është i prezantuar në shumë gazeta dhe revista lokale dhe nacionale si "Deshnica",  "Telegraf", "Intervista" etj, si dhe në antologji si "Pulbardhat", "Ditet Çajupjane" ku ka fituar dhe çmimin e dytë  "Antologji për naimin" etj. Ka marr pjesë në konkurse të ndryshme Shqipëri, Itali dhe Gjermani, është i vlerësuar prej kritikëve  dhe poet të mirëfilltë kombëtar dhe jo vetëm si z. Arben Duka, znj. Fatime Kulli , prof. Klara Kodra , z. Lirim Deda dhe shumë të tjerë.

ÇEREKSHEKULLI I FUNDIT

Në çerekshekullin e fundit,

me shpresën qëndroni n’pritje.

Fytyrës së akullt

rrokullisen lot të trishtë,

si orteqe malli

për bijt’ shpërndarë, me dhe pa adresë.

Mes klithmash tufani sjell cicërimat zëçjerrë

dhe ti i thërret në emër një e nga një

shpirtrat e tyre mbi e nën dhé

dhe ata përgjigjen në një zë:

Nënë, Nënë, Nënë...

JEHONA E NJË SHPIRTI

Jehona e klithmave rrëqethëse,

përplaset honeve të thella

shpirtit të saj

dhe kamuflon gjithësinë

me petkun e brymës së acart’;

përngjan me vello nusërie

e gjithçka n’vend e ngrin...

Sythat s’buisën më, si pranverën e kaluar

ata kanë ftohtë...

As zogjtë shtegtarë, s’u panë sivjet,

si mund t’fluturonin pa ajër...?!

Ndonjë cicërimë harabeli me zërin tim dëgjohet tek-tuk!

Ret’ janë të papërshkueshme prej rrezeve të diellit,

trishtimi i ktheu në ajzbergë qiellorë.

Shpresës dimërake i dëgjohet frymëmarrja e fundit

mes rënkimesh... 36

Vallë gjithë jetën do jemi kaq larg?!

Dhe pyetjen e kapën ethet:

Përse?

Përse?

Përse?!

KË TË QAJ MË PARË

Kë të qaj më parë, zemra ç’më ka krisur,

dheun e braktisur, a Nënën shpirtvrarë?

Përngjan me një varr kjo jetë e lemerisur,

loti ç’më ka stisur, kë të qaj më parë!

Të qaj arratisjen, që jetën ma ka marrë,

kur dikur më parë vuaja për të ikur ...

Këtë dhé të hidhur me lot e kam larë,

prej mallit pikuar, dritën ma kanë fikur!

Prej viteve të emigrimit dhe lotëve të qarë

lumenj janë krijuar, kratere të thellë.

Nuk shoh dritë a diell, sytë më janë verbuar,

me zemër lënduar, dhe me shpirtin djerr!

HIRI I LOTËVE

Shtegtarët shtegtimet s’i nisën në pranverë,

ndaj dhe cicërimat s’u dëgjuan këtij moti,

stinët të katra në dimërake janë kthyer,

edhe ndonjë lule, kur çel, ka shije loti!

Gurët e bardhë kanë krisur prej mallit,

gurrat s’rrjedhin ujë si dikur, por lot,

zër’ i bilbilit si grahma e fundit e të gjallit

duket sikur jep shpirt dhe shpirt nuk jep dot!

Lisi i moçëm lendet prej dhimbjes shkërmoq,

kërrusur si pikëpyetje prej pritjes së gjatë,

ka kohë që degëve të tij nuk ulen më zogj,

veç kukuvajkat vajtojnë, për çdo natë.

Hiri i lotëve prej mallit të djegur

shpirtrat spërkat me brymë t’acart’,

për-përtej shtegtarët frymëmekur,

për-këtej, hijet mbi dhé varret hapë!

GËZUAR DITËLINDJEN, NËNË!

Nënë,

altari ku lutem, ku rrëfehem, ku përgjunjem,

Perëndesh’ e përjetësisë, e vetmja në jetë;

oqeani ku në mendime përhumbem,

deti me mall, ku pret...

E imja Nënë,

loti yt shpirtin prek, zemrën ma mek,

buzëqeshja jote më çon përmbi shtatë qiej!

Thellë në mua ndiej një boshllëk, një hendek

që kurrë s’mund t’më ngrohin as një mijë diej!

Sot unë të uroja ditëlindjen,

ti më përgjigjeshe: - Erdhe, bir?!

Kjo ma shton edhe më tepër dhimbjen,

shpirti im përshtjellohet, errësirë.