Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

SABIT IDRIZI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

SABIT IDRIZI

             Hyrje

            Sabit Idrizi u lind më 16 shtator 1955 në Cerajë, fshati më verior i Kosovës i banuar me shqiptarë. Ka studiuar gjuhën shqipe dhe letërsinë.

            Që nga mbarimi i luftës është shef i Sektorit të Kulturës në Komunën e Mitrovicës, punë të cilën e kryen edhe tash. Është kryeredaktor i revistës letrare “Fjalë e valë”, të cilën e financon Komuna Mitrovicës dhe Ministria për Kulturë, Rini dhe Sport e Republikës së Kosovës, e të cilën e nxjerr Shoqata e Shkrimtarëve e Mitrovicës “Jakup Ceraja”, kryetar i së cilës është.

            Është redaktor, recensues apo redaktor gjuhësor i mbi 60 librave të autorëve të ndryshëm. Shkrimet e tij letrare janë botuar nëpër shumë revista dhe gazeta që dalin anekënd trojeve shqiptare. Është i përfaqësuar në disa antologji dhe leksikone.

            Krijimtaria e tij është vlerësuar me disa ҫmime letrare, si: Ҫmimi “Kostandin Kristoforidhi” në Elbasan, Ҫmimi i Nëntorit në Mitrovicë, Ҫmimi “Dita Vlonjate e Poezisë” në Vlorë, etj.  Disa nga krijimet e tij letrare janë përkthyer dhe botuar edhe në anglisht, hebraisht, kroatisht dhe rumanisht.

            Që nga viti 1997 është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës. Jeton në Mitrovicë.

            Deri më tash ka botuar këta libra:
            "Pesha e fundshekullit", poezi, 1995
            "Përderisa është e martë", poezi, 1997
            "Diell me dhëmbë", poezi, 1998
            "Finalja e zhgënjimit...", ditar lufte, 2000
            "Mbretëresha është gjallë", poezi, 2006
            "Zarfi", prozë, 2008
            "Ma fsheh bregun tjetër", poezi, 2010

POETËT DASHUROHEN NATËN
(Poetët, si kalorësit e arratisur, po s’e patën, duhet ta trillojnë një dashnore)

Nga palca e territ i nxjerrin
Dashnoret e veta të krisura

As si gra të pabesa
As si zana që shitojnë

Nuse të epshta
Që veç sa s’pëlcasin
U duken

I shtrijnë në shtretërit e tyre të pagjumësisë
Dhe deri në agim
I shterin me të puthura

RRUGËTIM

Të gjithë e dimë cili është fundi
Dhe prapë ngutemi andej nga ai cak

Në fillim diqysh krejt ëndërrt
Krejt shtruar e marrim këtë rrugë

Dikur ngadalë nis e na lodhet pritja
Nis e na lodhet çasti i mbërritjes diku

Pastaj fillojmë e i shfletojmë përmallshëm ditët
I shfletojmë përmallshëm kohët e lëna peng

Përmallshëm kërkojmë diçka të fshehur
Diku atje krejt përtej tyre

Kërkojmë diçka që kurrë nuk e dimë çka është

IKU NËNA

(Me rastin e varrimit të nënës së mikut tim, poetit e studiuesit të letërsisë, Miftar Kurti)

Më ike

Shtrojera ime prej rrudhash

Tash

Kur të përhënën dallgët e moteve 

Kur të dalldisen erërat

Kujt t’i thërras

Ku t’i njom buzët

Kur t’më thahet goja

E t’më shkrumboj malli

Për këtë emër

Sot

Për herë të fundit po ta puth këtë hartë vuajtjesh

Vizatuar kaq dhembshëm mbi ballin tënd të akullt

NE DHE FËMIJËT TANË

Me sytë tanë të shterur në përtejkohë

Ua gdhendim përmasat e ëndrrave të tyre

Dhe ua vëmë përpara si lodra

Kurse ata

Të shqetësuar për përmasat e kohëve të veta

Duke na i lodruar lodrat tona

Na shpërfillin deri në harrim

DITËN E SHËNGJERGJIT

Ende pa u ndarë mirë nata me ditën
Vinte nëna e na zgjonte nga gjumi

Ashtu përvidhshëm nëpër terrdritën e muzgut
I suleshim ftoit tek bunari

E rrethonim hajnisht si cubat
Dhe seç varnim diçka nëpër degët e tij

Pastaj ktheheshim ashtu përgjumshëm
Për ta deshifruar recetën e shëndetit të vjedhur

Seç vinin shpesh dikah do stinë të thata
E t’ia shkrumbonin nënës besëtytnitë deri në një

MEDITIM BRI LUMIT IBËR

Diçka e madhe duhet të ndodhë

Që më në fund edhe këto brigje të pikëlluara

Ta mësojnë gjuhën e rrjedhës 

Këtu ku cicërimat kaherë e kanë harruar ankorimin 

Diçka e bukur duhet të ndodhë

Që ta ledhatojë përjetësisht bregu-bregun

BASHKUDHËTARJA IME
(Gruas sime Hajries, e cila po lëngon nga një sëmundje e rëndë)

 

Nga po resh gjithë kjo verdhësi
Mbi hartën e përhirtë të ëndrrave tua

Kur të pashë sot në mëngjes
Aty përpara Shtëpisë së Shëndetit
Thashë se nga vetura nuk zbrite ti
Po vetë kulmi i vjeshtës

Me atë shikim prej mjegulle
S’dija a po më luteshe për diçka
A po m’i shigjetoje vitet e mbetura

Ani
Le të ketë mungesë barërash
Mungesë filmash të rëntgenit
Shkelje betimesh të Hipokratit...

Ne do të shkojmë prapë tek doktoreshë Mevlydja në Shupkovc
E ta marrim edhe pak melhem shpirti
Që t’mos na pëlcasë kjo ditë këtu

Ndalja nuk është rrugë
Bashkudhëtarja ime prej ëndrrash
E ne kemi për të shkuar diku...

Ç’NGJYRË DO TË MARRË DETI

(Hajries)

Mes dy pëllëmbëve të mia që digjen 

Shtrëngoj duart tua prej akulli

Dhe pyes veten

Athua

Ç’ngjyrë do të marrë deti

Pas perëndimit të këtij shikimi të mugët

Që po ma shpon ballin...

KËRKOJ FALJE

(Gruas sime Hajries, në dymujorin e vdekjes)

A të kujtohen ato ilaçet që t’i përmendja përditë

(Aty tek shtrati i dergjës)

E që po vononin të na vinin

Nuk kanë qenë ilaçe

Kanë qenë përpëlitjet e mia të fundit

Përpara se t’ia dorëzoja qiellit

Flakën e shkrumbimit tim

SINJALE TË MJEGULLTA

Unë të flisja për arritjet e mëdha në Shkencat e Mjekësisë

Ti e haje shtatin nga dhembjet e padurueshme

E diku nga pellgu i thellë i verdhësisë sate

M’i dërgoje do sinjale të mjegullta

Që t’i deshifroja prometheisht

Ç’po ndodh kështu me këtë shekull të ri

Që po sqepton kaq pamëshirshëm 

E s’po ngopet mëlçi

BUZËQESHJE E VYSHKUR

Më së shumti më dhimbseshe

Kur shtërzoje me krejt fuqinë e shpirtit

Për ta pjellë një buzëqeshje të vyshkur

FALJE-MARRJE

Kur hoqën dorë të gjithë mjekët

(Kemi arritur shumë në Shkencat e Mjekësisë, s’ka fjalë!)

Ajo m’u dorëzua mua

Dhe Krijuesit të Madhërishëm 

Unë për vete

(Me pafuqinë time prej vdekatari)

S’lashë ilaç pa trilluar

S’lashë guri pa rrotulluar

Që t’ia falja bile do pritje

Kurse ai...

Krijuesi i Madhërishëm

(Që s’ka çka s’ka)

Pse ia mori të gjitha përnjëherë nuk e di

BISEDA E FUNDIT ME TË

Kësmet

Posa t’ia japë syri i pranverës (më tha)

Do t’ia nisim shtëpisë

Po (ia ktheva) do ta ndërtojmë një shtëpi të re

Ndoshta deri atëherë (vazhdoi ajo me gjysmë zëri)

Do të punësohet bile njëri djalë

Po (ia ktheva, i bindur se po e gënjeja) do të punësohet njëri

Posa ta ndërtojmë shtëpinë (i shkëlqyen sytë nga gëzimi)

Do t’i marrim dy nuse të mira

Po (ia ktheva) do t’i martojmë të dytë përnjëherë: Ramadanin dhe Liridonin  

Do të na mbushet shtëpia plot me nipa e mbesa (u fundos ajo krejtësisht në pellgun e ëndrrave të veta)

Ani kur të na vijnë edhe ata të Linditës, të Albanës... 

Po (ia ktheva) do të... (dhe dola jashtë e ia plasa vajit)

Kur u ktheva sërish në dhomë

Ajo tashmë ishe nisur pakthyeshëm

Dhe po fluturonte drejt yllit të vet 

Në dy pika loti të kristaltë

Që ende po rrëshqisnin ngadalë faqeve të saj të vyshkura

Po fundosej qetësisht një anije me ëndrra...