Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

OSHO RAJNEESH

 KUMTE OSHO-ISTE PËR NJERIUN E RI

            QËNDRIMI NDAJ JETËS

          Mos iu qas jetës me duart e shtanguara, shpirtngushtësish. Hapi duart tua. Shko në jetë me shkujdesje imanente. Qëndrimet janë kufizime: Ashtu i pranon kufizimet në shijimin e jetës, në përvoja, në jetesë. Ti veç ke arritur gjer te përfundimi i caktuar, e kur ai përfundim është a priori në ty, në atë rast ai do të mund të merret si jetë. Kjo nuk do të thotë se këtë ka për ta vërtetuar jeta, por mendja jote do të provojë të gjejë rrugëdalje e domethënie, argumente që e përmbajnë këtë.

            Mënyra më e mirë ta shkosh huq jetën është të kesh qëndrim të caktuar ndaj saj. Qëndrimet kanë lindur në mendje, kurse jeta është jashtë mendjes. Qëndrimet janë produkt ynë, paragjykime tonat, trillimi ynë. Jeta nuk është produkt yni, përkundrazi, ne jemi vetëm valëzim në liqenin e jetës.

            Çfarë qëndrimi mund të ketë valëzimi në oqean përballë oqeanit? Ç’lloj qëndrimi mund të ketë tufëza e barit ndaj tokës, hënëz, diellit, yjeve? Të gjitha qëndrimet janë egoiste, të gjitha qëndrimet janë marroqe.

            Jeta nuk është filozofi, ajo s’është problem - ajo është mister. Ti nuk duhet të jetosh sipas shabllonit të caktuar, me kushte të caktuara - sipas asaj që të kanë thënë - duhet të fillosh i freskët nga pika fillestare.

            Çdo individ duhet të mendojë si të jetë i vetmi dhe i pari në tokë: si të jetë Adami dhe Eva. Vetëm atëherë mund të hapet, të hapet  kah mundësitë e pafundme. Atëherë do t’i ekspozohesh dhe do t’i bindesh jetës, kurse sa më shumë i ekspozuar, i bindur para jetës, në atë rast edhe më shumë mundësi të jetës kanë për të ndodhur.

            Qëndrimet tuaja veprojnë si pengesa: Atëherë jeta nuk arrin tek ti. Jeta është e kapluar me filozofinë, me religjionin, me ideologjinë tënde, kurse në atë kaplim diçka e vërtet vdes në ty. Ajo çka fiton prej saj është vetëm kufomë, ajo mund të duket si jetë, por nuk është jeta. Këtë njerëzit e kanë bërë me shekuj. Hindusët kanë jetuar sipas qëndrimeve hinduse; muhamedanët sipas qëndrimeve islame; kurse komunistët sipas qëndrimeve të tyre. Por përkujtoje të vërtetën bazike, themelore: Qëndrimet nuk të ofrojnë, veçse të pengojnë të vish në kontakt me jetën e tillë çfarë është.

            Qëndrimet  në interpretimin  e tyre ta deformojnë jetën.

            Ekziston një anekdotë e vjetër greke:

            Një mbret fanatik kishte krevat të stërbukur prej ari: shumë i shtrenjtë, i stolisur me mijëra dijamante. Kurdo që të vinte ndonjë mysafirë në pallat, ai do t’i ofronte atë krevat për prehje. Por ai kishte qëndrim të caktuar: mysafiri do të duhej të ishte sipas masës së atij krevati. Nëse mysafiri do të ishte pak më i gjatë se krevati, atëherë mbreti do të urdhëronte që këmbët t’i shkurtoheshin për aq; do të thot¨r, krevati nuk ishte i dedikuar për njeriun, veçse njeriu i shërbente atij krevati. Kurse është rast i rrallë, pothuaj e pamundur që të gjendet njeriu që do të jetë sipas masës së krevatit veç të ndërtuar. Njeriu mesatar ende nuk ekziston, dhe mbani mend: njeriu mesatar është trillim, kurse krevati është ndërtuar për personin mesatar.

Mbreti ishte matematikan - e kishte kalkuluar tejet mirë këtë gjë. Ai më parë kishte matur gjatësinë e të gjithë qytetarëve të qytetit të tij, e pastaj këtë e kishte pjestuar më numrin e tyre dhe ashtu kishte fituar gjatësinë e mesme, mesataren. Rëndom kemi gjatësin e fëmijëve, pastaj rininë, pleqtë, si dhe pigmalionët, viganët, por mesatarja është një kuptim krejtësisht i ri. As unë akoma nuk kamë takuar asnjë person mesatar - personi mesatar është trillim.

            Prandaj, cilido që të ketë qenë mysafirë, ka qenë në fatkeqësi. Në qoftë se ke qenë më i shkurtër se krevati, mbreti kishte mundësit, të cilët do ta zgjatnin sa madhësia e krevatit! Këto duhet të kenë qenë fillimet e rolfingut (teknikë terapeutike - vër. e përkthyesit). Duhet që Ida Roll-i të ketë mësuar prej këtij mbreti. Natyrisht, secili musafirë do të vdiste, por ky nuk ishte gabim mbretëror - ai çdo gjë e bënte me qëllim më të mirë.

            Kur ke qëndrim të caktuar ndaj jetës, atëherë e humb kuptimin e vërtetë të jetës. Jeta është e gjerë, e papërthekuar nga çfarëdo qëndrimi, e pamundshme është ta vendosësh në cilindo definicion. Po qëndrimi yt mund të mbuloj aspektin e caktuar, por ajo do të jetë vetëm pikëpamje. Kurse tendenca e mendjës është që ato aspkete t’i proklamoj si të favorshme, e kur pikëpamjet pranohen si domosdoshmëri, në atë rast e humb kontaktin me jetën e vërtet. Do të jetosh ashtu i dorëzuar qëndrimit tënd në një lloj gëzhoje, i syrgjynosur dhe do të jesh i palumtur. Në atë rast të gjitha të ashtuquajturat religjionet tuaja do të jenë tejet të lumtura, meqë atëherë do të dalë se është, siç thonë ato, se jeta është e mjerë.

            Buda ka proklamuar se jeta është mjerim, se rinia është e gjorë, pleqëria se e ngratë, vdekja se është fatkeqësi - se jeta nuk është gjë tjetër pos tragjedi e gjatë. Nëse ia fillon me qëndrime, ke për të parë se Buda ka pasur plotësisht të drejtë: ti do të jesh argumenti i kësaj. Por, jo unë dua të them se jeta nuk është e mjerë dhe se nuk pajtohem me Budën. Jeta bëhet e mjerë, por kjo shkaku yt; në të kundërtën, jeta është hare e pafund. Po për ta ditur këtë, duhet të jesj zemërhapur dhe shpirtgjerë.

            Mos iu qas jetës me duart e shtanguara, shpirtngushtësish. Hapi duart tua. Shko në jetë me shkujdesje imanente. Qëndrimet janë kufizime: Ashtu i pranon kufizimet në shijimin e jetës, në përvoja, në jetesë. Ti veç ke arritur gjer te përfundimi i caktuar, e kur ai përfundim është a priori në ty, në atë rast ai do të mund të merret si jetë. Kjo nuk do të thotë se këtë ka për ta vërtetuar jeta, por mendja jote do të provojë të gjejë rrugëdalje e domethënie, argumente që e përmbajnë këtë.

            Unë jua mësoj jetën pa qëndrime. Kjo është një nga rrënjët e përvojës sime: Nëse dëshironi që ta njihni këtë, atëherë duhet t’i hidhni gjithë filozofitë, të gjitha trillimet. Vetëm atëherë mund të dalësh i hapur në dritën e ditës dhe të shprehesh në lakuriqësitë tuaja, ashtu vetëm siç atë (jetën) mund ta zbulosh.

            Në të kaluarën është menduar se shqisat tona janë dyer, se realiteti arrin gjer tek qenia jonë e brendshme përmes shqisave tona. Zbulimet e fundit tregojnë diçka tjetër: shqisat tona nuk janë vetëm dyer, ato janë edhe roje, poashtu. Vetëm dy për qind të informacioneve e lejohet të kalojnë, të tjerat nëntëdhjetë e tetë për qind mbeten jashtë. Çkado që është kundër normave tua jetësore, e refuzuar është, vetëm ato dy për qind janë lëshuar brenda.

            Pra, të jetohet jeta prej dy për qindve nuk është edhe ndonjë jetë. Derisa individi mund të jetojë qindpërqindshëm, pse të jetoj vetëm dy për qind?

            Ti më pyet: A është e rëndësishme të kesh qëndrim të caktuar ndaj jetës?

            Jo vetëm që nuk është e rëndësishme, veçëse është edhe mjaft e rrezikshem të kesh qëndrim në jetë. Pse të mos lejohet që jeta të imponojë vallëzimin e saj, këngën e saj, asgjë duke mos pritur? Për ç’arsye ne këtë që e shohim nuk mund edhe ta njohim në pastërtin e vet? Pse duhet që vetën ta shquajmë para saj, kur askush në këtë nuk humb. Po, nëse ti ngritesh para jetës,atëherë vetëm ti humb. Prandaj, është më mirë të mos peshohet jeta, të mos ia gjesh strukturat, më mirë është të jetohet hapur. Jeta nuk guxon të peshohet dhe të kategorizohet. Kështu do të kesh përvojë dukshëm më të madhe të bukurisë, do të kesh përvojë dukshëm më të madhe kozmetike të gjërave rreth vetes, se gjërat rreth teje në esencën e vet nuk janë të ndara. Ekzistenca është një tërësi orgazmike, një unitete organik. Tufa më e vogël e barit, gjethi më i vogël në drurin e zhveshur është njësoj i rëndësishëm sa edhe ylli më i madh.

            Gjëja më e vogël është nj¨herit edhe më e madhja, meqë është tërësi,ajo është harmoni unike, spektër i jetës. Në momentin e fillimit tënd të ndarjes, ti fillon të krijosh lindjen e arbitrazhit, definicionet - e kjo është mënyra që individi ta humbas jetshmërinë dhe misteriozitetin e jetës.

            Të gjithë ne kemi qëndrime, e kjo është fatkeqësia jonë. Të gjithë ne shikojmë nga pikëpamja e caktuar, ashtu edhe jeta jonë bëhet e varfër, meqë çdo shikim në të fundmen ka një dimension, kurse jeta është multidimensionale. Duhet të jesh më shumë i rrjedhshëm, më i fluidshëm: të shkrihesh e të tretësh. Ti nuk duhet të jesh vështrues. Nuk ka asgjë që duhet zgjidhur. Mos e merr jetën si problematikë, ajo është mister pabesueshmërisht i mrekullueshëm. Pi nga ajo - ajo është vera më e pastër. Ji i dehur me të.