Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Poezi të zgjedhura

   POEZI TË  ZGJEDHURA

   nga:

Lutfi  COKA

Përparim HYSI

Xhevahir CIRONGU

Qazim SHEHU

Flori BRUQI

Lutfi  COKA

POLITIKA E SHTETI

Ekonomi politike

Njё plagё nё kraharuer,

Nё gjumё klasa punёtore

Lidhur kёmbё e duar.

Hajmedet,pёr ne medet

Hajmedet, pёr ne pёrvjet,

Pёr ne pёrvjet, pёr ne sivjet.

Prit njё muaj, prit  shumё vjet.

Hajnat coptuan vendin

Njeriun, trollin e kohёn.

Atdheun tokё nё zjarr

Atdheun frymё e mallё.

Ngrihet poshtё, bije nё varr.

Ёshtё arbitёr i kёsaj shoqёrie

Epaskrupullt e vёrbuar,

Drejtёsi  kёtu nuk ka

Politikё e gabuar.

Mbarsur nё botё e vende

Shtruar  lindёn mendime,

Spekullime me prapaskena

Me helmin e gojёs ndyjnё tokёn.

Rezikohet  sovraniteti

Nga politika mashtruse,

Pёr shfrytёzim,jo zhvillim

Me gёnjeshtra mbajnё shtetin.

Ky shtet analfabet

Bёn çdo ditё eksperiment.

Uzurpuar me dituri

Patriotёt i  vret i burgosi.

Qeverisje e habitur

Ekonomia shkon nё kanal,

Teori gjithё gёnjeshtёr

Ky shtet eksperimental.

Kjo strukturё shtete vasal

Ku gomari bёhet mbret.,

Ushqime shumё vitale

Ҫ’po na gjen o milet.

Gozhda ther mendimin

Artin, shkronjёn e fjalёn.

Thika nё terr ndrin

Ther tё riun,thёr njerin.

Kjo demoktraci

Nё letёr ёshtё  liria,

Degjenerim ,o njerёz

Mashtrohet rinia.

Lufta pёr pushtet

Egёr zhvillohet,

Korrupsioni flagrant

Nё vend shumohet…

Inflacioni te ne

Thonё e ka bota,

Ngrini çmimet,tё kursejmё

Shtёrngo rrypin, o milet..

Politika çdo gjё vendos

Formalitete me votё.,

Me polici te dera

Njerёzit ankohen kot.

Kёtё qeverisje

Se kupton as gomari,

Ёshte teori fiktive

Frymёn  ta merr sё pari.

Kjo politikё ёshtё si limё

Nё popull zotohet,

S’tё jep asgjё, por tё merr

Birёn e rrypit , fort shtёrgohet.

Kjo varfёri e qeverisё

Na ka fut nё siklet.

Kёtё program e ka stёrvitje.

Shtёrngo rrypin , o milet.!

Pёr rreth ka terrin

Futur nё burg tё thellё.

Jeta rёndohet si zhiva

Duke parё veç skёterrё.

Dritё ёshteё jeta

Si gjallesё mbizotron.

Ҫelin lule ,thahen kёneta,

Vjen njё dite, populli s’duron.

O shqiptarё tё mjerё!

Si lypsa derё mё derё,

Levizi Shqipёria e terё

Pa shtet, pa shpirt pa vlerё.

Pse tё duhet detyra?

Nuk ju duhet puna?

Djersa shfrytёzohet

Pastaj vjen dhuna.!?..

Nё ushqejmё botёn

Mineralet po vidhen.

Pse jo dhe  Ne

Pёr bukёn  po dergjen.

Na prêt dorёn

Kur proteston.

Me duar e hekur

Ta mbyll gojёn e poshtron.

Vriten njerёzit

Porsi kunguj.

Porsi derrat

Grumbuj-grumbuj.

Vdekje aksidentale

Vrasje me shumё elegancё.

Vdekje nga informaliteti

Vrasje prej tradhetisё.

Djemt e shqipes

Me duar e fletё.

Nё vende tё huaja

Atje kanё metё.

Bijtё e shqipes

Pёr ca dollarё.

Pёr rreth botёs

Si gjynahqarё.

Humbi nderi

Humbi mundi,

U dogj shpirti

U tha truni.

Anё e mbanё

E mbuloi shkrumbi.

Shpinёs sonё i bjen druri.

Na bije druri

Na bije plumbi.

I miri ,kёtu humbi

Humbi dhe trimёrija.

Me kёmbё nё akull

Nje shtet i kalbur.

T çorjeton gati

Me dhёmbё tё hapur.

S’tё njeh politika

Se je njeri i mirё.

Nuk njeh as veten

Nuk shijon as lirinё.

Kryeministra  pseudopatriot

Patriot me fjalё.

Difiqit nga koka

Na futen nё valё.

I kёnaq paraja

Jetojnё shumё mirё.

Me armiq si varri

Thonё jemi mirё.

Dheu pёrmbi varr,

Ka shumё robёri

Dhe digje nё zjarr

Pёr tё heq zingjirё.

Zogu i shqipes

Me krah  e fletё.

Nёpёr botё

I mjerё ka mbetё.

Zogu i shqipes

Pёr ca dollarё

Pёr rreh bote

Gjysma gjynahqarё.

Asnjёherё e jona

Qeverisje e pabesё.

Pёr tё patur Shqipёri

Duan pushkёn kresё.

Shqipёri dukesh e lirё

Duke pёrcjellё nё  dy

Por jemi nё zingjirё

Pa duar , pa sy.

Tё  kem njё grushte tё fuqishёm

Pёr triumfin e lirisё,

Do kisha çarё padrejtёsinё

Mu nё zemёr tё rinisё.

Humbi nderi

U dogj shpirti,

U tha truni

Shpinёs sonё i bije druri.

Kjo ёshtё teoria

Ёshtё masakrimi.

Ku derdh lot mjerimi

Quhet mbi sundimi.

Nga politika je i lirё

Por jam shumё acar.

Jam i ngrirё

Shume rendё..

Per ne ёshtё atje ,ku del bari

Edhe eshtrat nё mёrgrim

Tё trtur porsi skllavi…

Pёr ne veç mjerim!.

Përparim HYSI

NUK KA MOSH DASHURIA

TRËNDAFILI

Në kujtesën time do mbetesh
Si një trëndafil i madh dhe i bukur
Dhe mbresa juaj gjithmonë e freskët

Ndaj, dhe tash që shkruaj, jam turbull.

Se vjen trëndafili e çel i plotë

Dhe vjen portreti e më rri  përballë

Nga kujtesa ime kurrë s'zhdukeni dot

Dhe do rroni në vizionin tim si e gjallë.

Kështu ndodh për shumë e shumë arsye

Se bashkë kaq kohë qemë në sinkron

Jo nuk të haroj, o moj e mira mike

Kimetin burimit  ia di, kur të mungon.

Ç'ËSHTË KJO ZONJË?

Ç'është kjo zonjë kaq elegante

Që më ka veç sharmit dhe nur

Impozante është. Impozante

E pashë dhe rashë "sëmurë".

Më zë sëmundja e dashurisë

Dhe fare nuk  kam imunitet

Ndodh që më zë dhe në vërsë të pleqërisë

Se kot nuk jam poet.

Poetët bien në dashuri

(Ata dashurojnë tërë jetën)

Kjo zonjë elegante që më "hëngri" me sy

Ma zbukuroi jetën.

KA NJË ÇAST

Ka një çast i parëndësishëm

Që të bëhet me shumë vlerë

Një takim i rastësishëm

Zë e zgjatet si përherë.

Zakonisht, ndodh me të tërë

(Një takim dhe dikë njohe)

Pastaj bashkë një jetë të tërë

Dhe uron çastin ku ndodhe.

Me mua ndodhi, s'jam i vetëm

U takuam fare rastësisht

Bashkë kemi  tërë jetën

Nga një çast si"mbarësisht"

PARA  PASQYRËS

Hedh vështrimin mbi pasqyrë

(vetja të duket krejt magjiplote)

Bën tualet, makiazh mbi fytyrë

Tash e gjithë bota është e jote.

Bën të ikësh, po kthehesh prapë

(Pa dale, ky fustan më shkon a s'më shkon?)

 Vete e vjen dhe, mandej, fap

Edhe modelin e flokëve e  ndërron.

E di pse ndodh? Ke rënë në dashuri

Dhe do që të dukesh sa më bukur

Merr poza të ndryshme si për fotografi

Asnjëherë nuk je e kthjellët, po turbull.

VEGIMI I SYVE

Vegimi i syve  tuaj të çiltër

Është ende i gjallë në kujtesën time

Ai vegim sysh: behar që përzë çdo dimër

Është rrënjosur thellë mu në zemrën time.

Dhe për asnjë çast ky vegim s'ka humbur

Diç më dhëmb kur " vegimin" kujtoj

Kam veç një dëshirë, kur do jetë e mundur

Që atë vegim sysh prapë ta shijoj?

GËNJEJNË TË GJITHË KLERIKËT?

Klerikët që të gjithë gënjejnë,

Kur thonë që vetëm ZOTI shikon thellë në zemër!

Po mua pse nuk ma "fërshëllejnë?"

Pse unë nuk shikoj se  si është jotja zemër?

Unë shikoj dhe vërej se si rreh përbrenda

Pra, veç ZOTIT, qenkam dhe unë.

Ajo zemër rreh për mua, ta pret mendja

Tani gjykoni vet: kam apo s'kam të drejtë unë?

ÇDO GRUAJE

Çdo gruaje i pëlqen lavdia

Ashtu siç i pëlqejn parfumet

Lavdia për çdo grua, është dobësia

Ta dini: i pëlqen sa nuk thuhet.

Veç lavdisë i pëlqejnë dhuratat

(Sidomos, ca dhurata me vlerë)

Për  dhuratat lë dhe lëvdatat

Nga dhuratat mendja i bëhet erë.

Dy "tundime" që një grua mund të dorëzohet

Dhuratat dhe lavdia

Kjo poezi i dedikohet

Çdo gruaje që nuk tundohet nga të dyja.

"VIZATIM"

Rrëshkiti rripi i fustanit

Dhe feksi supi i nxirë nga dielli

Syrin ma ngul prej mallit

Buzën lëpin... dhe, mua, më zë vreri.

Cullufet e flokëve të shprishura

Që vazhdimisht me gishta i kreh

Vijnë çastet pak si të"kripura"

Të vizatuara me laps, me nge.

TË KËRKOSH RREZIKUN

"Të kërkosh  rrezikun

Qenka njësoj si të mëkatosh kundër Perëndisë"*

Këtë thënie unë nuk e kam shpikur

Por e paska thënë një nobelist.

Zë e gjykoj veprimet e mia

(Sa herë kokën e kam vënë në rrezik!)

Kam rrezikuar, të më fal PERËNDIA

Për dashurinë, se jam ashik.

Të rrezikosh për dashurinë

Unë mendoj se nuk bën mëkat

Jo se dua të sfidoj Perëndinë

Por "rrezikoj" dhe vetes s'i them mjaft.

* në thonjëza, fjalët e ANATOL FRANC (nobelist)

DHE DUHET

Dhe duhet ta gëzosh këtë jetë të shkretë

Kur dhe minutat t'i zhdrrosh në flori

Se sa "vaj ka kandili?", është e fshehtë

Është mirë që në çdo kohë miq të kesh përbri.

Kur them  miq (kuptohet dhe mikesha)

Pa femrat jeta   nuk do kishte kuptim

Duhet gëzuar, të buçasë jeta

Dhe ca më bukur: me dashurinë.

Dashuria për jetën është qershia mbi tortë

Jeta pa dashuri është si gjysëm vdekje

Dasshuria të jepë forcë sa përmbys një botë

Ode për dashurinë përmjet kësaj vjershe.

Tiranë, 21 mars 2018

Xhevahir CIRONGU

ËNDRRAT MË NDJEKIN PAS

Ngado që shkoj ato janë aty

Më ndjekin si qengji manar,

Më buzëqeshin ëndrrat si dikur

Ksartolinat që shkruanim në fëmijëri

I ruajmë në shpirt si pala në flamur.

Kalërojnë vitet e thinjat zbardhin mbi kokë

Aty treten kujtimet  kur loznim me shokët,

Xixëllonjat e pranverës që bëjnë  natën dritë

M’i përshëndetën kujtimet e fshatit  sërisht.

Sa çudi! ….Vërtet  çudi!

Ah, tek ëndrrat që më ndjekin pas,

Si në pasqyrë m’u shfaqën gjithë dashuritë.

E diel, 26 gusht 2018

Qazim SHEHU

ENIGMA

Verë e gëzimit dhe gëzim i shtirur

Frymon dhe ngadalë pihet

Kjo festë na ngadalëson ditët.

Ka festa që vijnë prej luftrash

Kur duhej të përkujtohen.

Po mendja si në një fole pulash

Çlodhet e qetohet.

Kam kuptuar shumë enigma të bukura

Po kjo enigmë s`kuptohet…

ÇADRA E PEMËVE

Çadra e pemëve na rri përherë

Për të na mbrojtur nga shiu i kujtesë

Që bie nga qiell i lëvizjeve tona,

Kur harruam të ecnin në tokë

Dhe të zbrisnim aty ku jehona

Shpërthente,për të na kthyer shiun në lot…

NË KËTO ÇASTE…

Shkrumb dëshirash në duart e ditës

Fryhet nga një tjetër dëshirë,

Dhe ikën ajrit rrëzëllitës

Tretet në pafundësirë…

Në këto çaste dua të shoh një vajzë

Që e merr dëshirën dhe e vë në pëllëmbë

Ta fryjë me firomën e bardhë

Drejt atij që dashuron…

Shkundja  e shkrumbit me përtim,

Dëshirës i kthen marrëzinë…

MALLËNGJIM

Pak dal tek rruga ,dhe rri,

Vështroj hënën, po nuk dehem…

Në është e mundur

Më duhet të mallëngjehem.

bota plaket me mua,

bëhet më e ujshme…

shoh sesi një klithmë rrezeje

ikën nëpër pluhur dhe zhduket.

Në vrapin e saj

Edhe të mallëngjehem, mundet…

DUART  E KOHËS

Fytyra e njeriut me brazdat e viteve

Tregon duart e kohës.

Diku me ashpërsi skalitën

Thellësinë e tyre, gjersa u lodhën…

Diku sa e bënë prekjen

Përtuan të thellonin.

Në larminë e fytyrës së njerëzve

Edhe duart e kohës lodhen…

ZANAT

Zanat rrinë në re,

Na shohin ne.

Nuk rrinë më në pyje,

As në lëndina,çetina.

Si pikëllim pyjesh

Zbrazen rrëketë,

Në faqe të rruara malesh

Bien në pëllëmbë humnerash,

Që zgjaten drejt nesh vetë…

QERSHIA

Qershia u lulua, kokrrat e saj ngacmojnë bisqet,

Të dalin rrezëllitëse,të kuqe flakë,

Të bardha kështu i shoh dhe vitet

Që lulojnë, po frutin e tyre të vyshkur e pamë.

Në vellon e saj, mbushur reflekse

E bardha ndrin, shpejt e shpejt ikin

Sa dëshira që mund t`i ndeshje

Në lulimin e përvitshëm..

Të bindjevetë bardha,çasteve magjike,

Që nuk ua kupton viteve…

RRUGA EGABUAR

Ka rrugë ku s`duhet me mbërri

Ka rrugë ku s`mbërri kurrë.

Dhe keq s`më vjen…

Pse shpesh një rrugë e gabur

Rrugën më të drejtë e gjen…

Ajo rrugë s`më pëlqen..

BULKTHI

Një cërritje e lirë bulkthi,

Iu shtrydh veshit tonë

Ç`rrugë bëri ky bulkth, si është strukur

Në beton…

Vështrova në natën e qytetit jashtë,

Zëri u shua,ç`ish vallë ai zë,

Nuk mund të ketë bulkth në pallat,

Dhe ai bulkth të qetë s`më lë…

DASHURIA

Lulet në duart e çdonjërit nuk rrinë,

Aq më tepër në duart e të dashuruarve,

Veçmas , kur këputen për Shën Valentin,

Sa për t`u dhënë për një ditë,

Të nesërmen kjo festë psherëtin

Vallë një datë ka për dashurinë?!

Flori BRUQI

SHPRESA TË DJEGURA 

Me çantë mbi shpinë të mbushur plot mall
rrëzë supi rripat e saj fort të shtrënguar
të rrezikuar frikshëm endeni nëpër vargmale
nëpër dhëmbë fatziun fajtor duke mallkuar
Shikimi i nënëmadhes si shqiponjë pas e ndjek
klithma djemsh mbetur ikona nëpër pragje
një dashuri e braktisur shpirtin tuaj e djeg
lot që mundin burrërinë e shkasin mbi faqe
Gra zemërngrira presin në ankth zhytur
veten mallkojnë që nëna s’i bëri dot djalë
motra kërthinj prej trishtimit të mbytur
dhimbje e pamatur që gjunjëzon dhe djajtë
Mërgim mëkatar, mijëra varre bosh ke lënë ti
nënat kobzeza, që s’kanë një gur ku të qajnë
vejusha të pafat ngado mbjellë si tulipanë të zinj
fëmijë që prindërit në prehër dot s’i mbajnë
Emigrant, fjalë mizore që s’di të falësh kurrë
dete lotësh mbush e mallin kudo ti e mbjell
zemra nënash me gozhdë mbërthyer në mur kujtimi
përcaktor njerëzish që tonelata dhimbjesh sjell...!
në shpresat e djegura vret dhe qan trishtimi...


NË KËTË BOTË GJITHÇKA GJYKOHET

Edhe ky qiell i huaj sonte…
më trishton me sy vetmie,
prandaj dua brenda një gote
të shuaj trishtime largësie…

Mbi duar shikoj si në magji
si rrëshqet pikëza e lotit,
ajo ikën në fund të gotës,
rrokulliset si era e motit…

Dua gota ime të përmbyset,
të thyhet përtokë e zbrazët…
Dëgjoj zemrën që më dridhet,
ngre kryet nga yjet e largët…

Mbi trupin tim gjithçka ndahet
dëgjoj, tingulli nuk bie si dikur,
një dorë e ndarë diku zgjatet,
një këmbë më ecën e këputur…

Shpirti thërret fatin e shtrembër,
dua të më shikosh drejt, po ktheu!
Mos vallë jam në ndonjë ëndërr
ndoshta, kupa e mallit më dehu…

Në këtë botë gjithçka gjykohet,
edhe një i lot i derdhur kot fare!…
Më shumë se kurrë kuptohet,
kjo klithma jonë shumëvjeçare…

Mjerimi sërish shpalos flamujt,
mbi varfërimin e shpirtin njerëzor,
thërret gjithkund shtatoret e bruzta,
jetimët barktharë të shekullit të vonë.

Nuk është risi, po kthim i pamjes së rëndë
në kohën e perënduar që kemi zgjedhur,
u kthye prapë për t’i trandë hipokrizitë…
me premtimet nëpër plehra hedhur.

Shpresa më thotë se po shpresoj kot,
e mali ngërdheshet nga larg me zili….
duart kullojnë gjak të përzier me lot
nga prangat e kohës vrastare pa drejtësi.

Lutjet kafshohen dhe shiten në altar,
zotni, sa do, sa të bën haku i vështirë?
Më prit ore, të bëjmë një herë pazar!
Dhe vrava për të fundit herë vargun e lirë….


MEDITIM PAS NJË UDHËTIMI 

Kush jam unë për të pritur gjithnjë 
Një copë liri po aq të vrarë 
Unë që tash e dy mijë vjet udhëtoj 
Me sagën e pikëlluar 
I përbuzur dhe i humbur nëpër botë 
 

TE SHATËRVANI

Vetmitar i përbotshëm lagur në shi 
Kur rri pranë këtij shatërvani 
Më ikin pasionet ngadalë 
Këtu në qytetin historik 
Mistika rri sall maraz 

Përse s’jam përherë pranë tij 
Për t’i përqeshur lavdëruesit e marrë 
E Lumëbardhi ecën 
Pret t’ia them një romance 
Të dashurës t’i dhuroj trëndafila 
Majë Kalasë me kantatë lirie 
Të mos humbas si Sizifi 

Nganjëherë të afrohesha 
Për të ikur përgjithmonë nga shqetësimet 
 

GJIRI I ARTËS 

Iliria po tkurret 
E dashura ime më ngjitet krahëve 

Përgjërimi më djeg për gjithnjë 
Sesi m’i përbuzin të parët e mi 
Të shpërngulur verë e dimër 

Kopshtet lënë bosh 
si hëna pa yje në qiell 
Joni mjerisht sonte përzihet me dallgë 
Gjarpri m’i kafshon plagët 

Mbi Gjirin e Artës 
Digjen ëndrrat e kobshme 
Të Bubulinës 

Gji i egër dhe grua e bukur 
Asgjë s’doli nga mallkimi i atdheut 
 

KËNGA E LIQENIT TË POGRDECIT

Nositë të butë të egër me zëra ritmikë 
S’lenin në heshtje as Lasgushin 
Dhe unë për çdo ditë lundroj 
në mendime si Erosi 
Të zhbëj intrigat e botës melankolike 
Në këtë rrugë hënore 
Duke shkelur bregut spërkatur nga valët 
Më ringjallen kujtime të së shkuarës 
pa helm të bëj një puthje reale 
jo si në përrallat e 1001-ve 
Dhe kur dielli ndrit mbi liqe 
Kufiri zhduket nga dashnorët e arratisur 
Besojnë se zgjohen me pasion
Për të përmbysur trishtimin e ëndrrës 
Me lot të shkrirë qesha si i çmendur 

ENGJËLLI IKËN NJË ÇAST 

Vetëm ëndrra për të dashur mungon 
Mbretëresha ime 
Ashtu siç më erdhe ditën e parë 
Mbase do vish sërish 
me aurorën magjike 
Për të mos u ndarë kurrë më 

As isha unë që bëra diç për të larguar 
Shqetësimin e beftë 
Moj zonjë e humbur dherave të huaj 
Engjëllin e ngushëlloj 

E ti dikur më thoshe 
më duaj 
Unë të thosha mos më duaj 
Dhe mos ik nga unë 

 

UJË DUA TË PI SIN Ë EPIR

Asgjë s’është harruar
kanë ikur korbat para syve të mi.
As koha e mjegullt nuk ëahtë më
As besojnë se Trimi është kthyer
Me një ferman si Skënderbeu
T’ia jap Adem Jasharit
Para kullës të ndodhë betimi.

Udhëkryqet përshpërisin
Shtëpitë akoma digjen
Kohë më kohë diçka ikën.
Ujë dua të pi sin ë Epir
Krojeve të Qyqavicës.

Ndryshimi absurd mund vdekjen
Tek mbesin vetëm iluzionet
Atdheu im s’më vret
Dhe martirët janë të shenjtë