Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Raif KASI

PËLLUMBI I BARDHË I FATIT

     Kjo është toka jote dhe banesë e shpirtit tënd tha bashkudhëtari i tij i panjohur. Ju jeni këtu për të vuajtur dhe mësuar, por do të vijë dita kur do ta lini.

            Me mendimet e tretura diku te thellësitë e shpirtit të tij, Rasimi  rrinte  përballë shkurreve të dendura. Para vetes kishte vetëm një qëllim: si ta shëronte të birin nga sëmundja e rëndë dhe e pashërueshme. Mjekët kishin provuar krejt çka kishin patur mundësi the në fund kishin çuar duart. I shembur nga dhembja shkaku i sëmundjes së të birit dymbëdhjetëvjeçar, Qazimit, Rasimi hulumtonte rrëqethshëm në mendimet e fshehura të "botrave" të largëta të ndërdies së vet me shpresë se do të gjente zgjidhjen për shërimin e birit të tij. Në një kotje të lehtë ndjeu se diçka e ngriti dhe ai shpejt hapi sytë, por para vehtes pa vetëm qiellin. Qielli, i katërt dhe disi i thellë. Dikush, po diç e mbante për dore. Ai i frikësuar u kthye dhe pa qenien nga drita, e cila e mbante për dore gjersa me shpejtësi të papërshkrueshme fluturonin hapësirave të pafundme kozmike.

            Mos u frikëso i tha njeriu nga drita, thua ia lexoj mendimet e tija.- Po të dërgoj gjer tek inteligjenca kozmike, e cila do të të ndihmoj që fëmija të shtrohet.

            Ashtu i zgjjuar, i trazuar nga frika e asaj çka shihte, Rasimi pranoi. Dashuria ndaj fëmijës e detyronte të harroj frikën dhe të panjohurën. Në largësitë, diku në kozmos, u duk trupi qiellor i ngjashëm si "konjaku" i kaltër fëmijëror. Ndjente shungullimë në shpirt, të cilën nuk mund ta përshkruante.

            Saktë, kjo është toka jote dhe banesë e shpirtit tënd - tha bashkudhëtari i tij i panjohur. Ju jeni këtu për të vuajtur dhe mësuar, por do të vjen dita kur do ta lini. Natyrisht, varësisht se sa shpir­ti ka përparuar në njohje. Mbaje mend, dashuria është "karburanti" për tu shkëputur prej saj. Dashuria jote ndaj fëmijës tënd, të cilën e rrezatoi mendja jote, depërtoi thellë në botrat tona dhe ne e kemi pranuar si tonën. Ne jemi të ndjeshëm në të. Secili me sjelljen e vet individuale do ta gjejë botën e tij, qoftë të mirë apo të keqe; - vazhdoi me sqarimet qenia prej drite.

            Zëri vinte nga të gjitha anët, i qartë dhe i kuptueshëm, kurse qenia nuk hapte buzët. Rasimi nuk shprehte çudinë, pos që ai ia lexonte mendimet. Kur shpirti i yt të jetë në nivel më të lartë evolutiv, do të jesh në gjendje që ta kuptosh këtë. Çelësi për këtë është dashuria. Jo vetëm ndaj fëmijës tënd, por edhe ndaj të gjithëve - ndaj çdo krijese të gjallë dhe siç thoni ju, ndaj natyrës së vdekur.

            Përnjëherësh, para tyre, u krijua qenia me aurë pazakonshëm të gjatë, në të cilën Rasimi nuk mund të shikonte. Gulfa e dritës e verboi.

            Ky është ai njeriu, të cilin dashuria ndaj fëmijës e solli si harfën nëpër botrat tona; - i raportoi udhëheqësi i Rasimit qenies me aurë të madhe.

            - A është ende ashtu e fuqishme? - pyeti. Rasimit, po si krua, i shkuan lotët dhe qau si fëmija. Edhe më fortë se më parë.

Kjo është test shpirtin tënd; - tha qenia me dritë të madhe.

            Kur me fuqinë e dashurisë sate do të ngjallësh këtë pëllumb të bardhë të cofur, do të jesh në gjendje të shërosh fëmijën tënd. Në të kundërtën, gjasat tuaja janë të vogla, ose kurrfare.

            Rasimi ndjeu dashuri të papërshkrueshme ndaj pëllumbit të bardhë të cofur. Çuditërisht, gjer më sot këtë s'e kishte ndjerë. Ndjenjat derdheshin. Qazimi shpesh më parë kishte vrarë pëllumba të bardhë. Dorën në zemër, viteve të fundit e kishte ndërprerë, shkaku i qortimeve të përhershme të të jatit. Rasimi i donte shtazët, sidomos pëllumbat. Jo, dashuria që tash buronte nga shpirti nuk mund të matej me kurrfarë parametra të kësobotshëm.

            Ndjeu ndihmesë të pakufishme në fuqizimin e saj nga ana e krijesave të dritës. Ndjente se si energjinë e dashurisë e kanalizonin përmes tij, e pastaj e përqendronin në pëllumbin i cili filloj të lëvizte. Sa më shumë përpëlitej, ndjente dashuri më të madhe dhe dëshire për të fluturuar. Ngjyrëra nuancash të ndryshme e kapluan shpendin e bardhë dhe ai fluturoi dhe ra mbi krahun e tij. Ndjeu vajin e tij. Qanin së bashku nga lumturia.

            - Dashuria e sinqertë po buron nga ti, vëlla; - tha qenia prej drite. E tash ktheu poshtë dhe ji i lumtur që ke mësuar një mësim të mirë në evolucionin e shpirtit. Edhe pëllumbi mbi tokë ka qëllimin e tij. Ai qëllim, vëlla, është që të lirohet dhe që shpirti i tij të jetë i lirë. Biri yt shpesh u ka ndërprerë shkollën e tyre në klasën e hershme. Si krijesë e një niveli më të lartë evolucioni. këtë s'ka guxuar ta bëjë - rekomandoi qenia me aurë të madhe dhe pastaj me shpejtësi të madhe u largua nga vendi i takimit.

            I plotë nga lumturia, që pëllumbi i bardhë ishte ngjallur, harroi për momentin në djalin e tij. Qenia prej drite e rroku prej dore dhe me shpejtësi të madhe e dërgoi poshtë, ne vendin nën shkurre. Pastaj e pa se si largohej dhe ndjeu pikëllim që u ndanë. Nuk ishte i sigurt në ishte tërë ajo një ëndërr apo realitet. Vendosi të kthehej në shtëpi patjetër, edhe pse ishte nisur të kërkonte mjek. Dhembja për të birin ia shqyente zemrën, por një fuqi e shtynte kah shtëpia.

            Në prag e priste fëmija i sëmurë, dhe pas plot gjashtë muajsh që i kishte kaluar në krevat, tash i hidhej në përqafim.

            - Baba, ka fluturuar pëllumbi i bardhë dhe më ka dhënë jetë. Oh, sa kam gabuar ndaj tyre! Betohem.

            Tashti i dua shumë, së tepërmi... me zë të dridhur nga vaji pëshpëriste Qazimi, dhe gjersa pëllumbi i bardhë largohej në horizont, babai dhe i biri kohë të gjatë mbetën të përqafuar, duke qarë nga lumturia.