Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (3)

       Kjo është përvojë e të gjithë njerëzve kreativ të cilët kur krijojnë diçka, seksi bëhet absolutisht i parëndësishëm. Ndoshta është energji e njëjtë e cila përdoret në kreativitet, dhe atyre më s’i mbetet e pashfrytëzuar. E kreativiteti aq shumë i plotëson saqë ata nuk dëshirojnë ta harxhojnë kotë dhe të mbetet i përgjumur për të nesërmen. Kreativiteti i tyre nuk jua merr energjinë, por në njëfarë formë i rinon ata.

            Pyetja e njëzetë e tretë

            Ju e keni definuar vetveten si guru i pasur. Njerëzit e tjerë nuk ju interesojnë! A është pasuria nevojë e veçantë e gurus, apo ju jeni guru i tyre sepse ata kanë para?

            Fakti i parë të cilin duhet ta kuptoni është se: unë nuk e kam definuar veten time si guru i pasur. Këtë e ka bërë gazetaria e verdhë, e cila dominon mbi mendjet e masës në tërë botën, ajo ka ardhur tek ky definim. Unë thjesht e kam pranuar këtë ashtu siç e kam kuptuar vetë. Ata kanë thënë se kjo mund të jetë poshtëruese, por mendimi im ka kuptim plotësisht tjetër.

            Vincent van Gogh ka qenë shumë më i pasur sesa Henri Ford. Pasuri s’do të thotë vetëm pasje apo para; pasuria është fenomen multidimensional. Poeti mund të jetë nevojtar, por ndjeshmërinë e tij s’ka para me të cilën mund ta blesh. Ai është më i pasur se çdo pasanik tjetër. Muzikanti mund të mos jetë pasanik, por sa i përket muzikës së tij, s’ka pasuri që është më e pasur se muzika e tij.

            Për mua njeri i pasur është ai i cili ka ndjeshmëri, kreativitet, perceptim. Pasanik është vetëm një prej dimensioneve. Duke u akorduar me mua pasaniku është gjithashtu edhe artist kreativ: ai krijon pasuri. Nuk mund të gjithë të bëhen Henri Ford. Talenti i tij duhet të respektohet, edhe pse ajo që ai ka krijuar është e rëndomtë. Kjo nuk mund të krahasohet me muzikën e Mocartit apo vallëzimin e Nixhinskit, apo me filozofinë e Zhan Pol Sartrit. Por prapë, ai krijon diçka që është e vlershme, utilitare, dhe bota do të bëhet më e mirë nëse ka ma shumë Henri Ford-a.

            Kështu që kur e kam pranuar definimin, kam menduar për cilindo fushë. Vetëm qenia e pasur mund të ketë ca lidhje me mua. Absolutisht është e nevojshme ndjeshmëria e caktuar, vizioni i caktuar është i nevojshëm.

            I varfër është ai, mendja e të cilit është e retarduar, ai mund të ketë pasuri materiale pamasë; kjo s’është e rëndësishme – kush nuk mund ta kuptojë muzikën klasike, kush nuk mund ta kuptojë poezinë, kush nuk mund ta kuptojë filozofinë, kush nuk mund ta kuptojë fluturimin e shpirtit të njeriut në lartësi. Po, një prej fushave të varfërisë është njeriu i cili as nuk mund të prodhojë para. Ai është më i varfëri i varfërisë, sepse paraja është plotësisht send i kësaj bote. Nëse nuk mund ta krijoni atë, ju thjesht tregoni se nuk keni inteligjencë të mjaftueshme.

            Njerëzit e varfër në botë janë përgjegjës për varfërinë e tyre. Kush iu ka thënë atyre të shkojnë e të prodhojnë fëmijë – çdo fëmijë i bënë ata edhe më të varfër. Kush iu ka thënë atyre të jetojnë paragjykueshëm - dhe çdo paragjykim e ngadalëson rritjen e tyre drejt pasurimit. Kush iu ka thënë atyre se ata duhet të besojnë se janë të varfër sepse në jetët e shkuara kanë bërë vepra të liga? Dhe përse ata i kanë pranuar të gjitha këto marrëzira?

            Përse ata nuk e kanë dëgjuar inteligjencën? – se njeriu i varfër nuk duhet të prodhojë fëmijë, ai duhet të prodhojë pasuri. Por ai prodhon fëmijë, ai nuk prodhon pasuri. Ky është fenomen i çuditshëm ku vendeve të zhvilluara i humbet popullsia, derisa vendet e varfra janë në rritje aq të shpejtë saqë bëhen rrezik për tërë botën. Pikërisht tash janë pesë miliard njerëz. Ky opinion ka qenë vetëm para pesë vjetësh, se deri në fund të shekullit do të jenë pesë miliard njerëz. Vlerësimi i ekonomistëve dhe matematikanëve është shumë larg nga produktiviteti i njerëzve. Ne veç tash jemi pesë miliard. Deri në fund të shekullit do të jemi gjashtë miliard.

            Dhe nëse ju i thuani atyre njerëzve t’i kontrollojnë lindjet, të përdorin kontraceptiv, se nuk ju nevojiten fëmijët, ata nuk do t’ju dëgjojnë. Ju jeni kundër religjionit të tyre; ju jeni kundër traditës së tyre!

            Tash, si mund të kem kontakt me ata njerëz. Madje edhe për punët e kësaj bote është i pamundur komunikimi. Kështu kur thash se e kam pranuar definimin. Kuptimi im është i qartë. Vetëm dikush kush e ka mendjen e pasur, qenien e pasur, është i aftë të kuptojë diçka rreth meditimit, diçka rreth shkallës së finale, universale.

            Njerëzit të cilët janë të uritur, që vdesin nga uria…Mendoni se nëse shkoni në Etiopi dhe filloni të ligjëroni për meditim, njerëzit do t’ju dëgjojnë juve? Ata do t’ju vrasin. Ata më përpara do t’ju hanë se t’i dëgjojnë teknikat e juaja të meditimit!

            Ekzistojnë disa nevoja themelore të cilat duhet plotësuar, ekziston hierarkia. Së pari duhet t’i plotësoni nevojat e juaja trupore; mandej nevojat e juaja psikologjike duhet t’i plotësoni. Tek atëherë, për të parën herë, bëheni të uritur për përvojat shpirtërore.

            Çka unë mund të bëjë rreth kësaj? – kjo është natyra e gjërave. Nëse uji vlon në njëqind shkallë celsius nxehtësi? Unë nuk mund ta bindë të vlojë në nëntëdhjetë e nëntë shkallë. Kjo është natyra e gjërave.

            Hierarkia është kjo: nevojat trupore janë të parat, mandej të dytat janë nevojat psikologjike, e tek mandej nevojat shpirtërore. Çfarë interesimi mund t’ju jap për urinë e rritjes shpirtërore. Nëse nuk është aty, nuk mund ta krijoj. Nëse është aty, unë mund t’jua tregoj rrugën.

            Ju mund ta shihni këtë. Unë nuk kam shkuar për t’i kërkuar njerëzit e pasur. Ata që kanë ardhur tek unë kanë ardhur me vullnetin e tyre. Etja e tyre i ka sjellur ata tek unë. Unë nuk kam shkuar pas njerëzve, për t’i bindur ata – si misionar të krishterë: “bëhuni të krishterë” – duke iu premtuar atyre të gjithat llojet e të mirave në jetën e ardhshme.

            Kur kam qenë profesor, një ditë, derisa isha në automobil, një grua më ndaloi dhe ma dha një pamflet ku ishte një shtëpi e bukur në ballinë, mbrapa ishte lumi, drunjtë e bukur dhe malet. Në pamflet shkruante: “A jeni të interesuar për këtë shtëpi?”  SHT[[JU INTERESOJN[VETVETEN SI GURU I PASUR

            Thash: “s’kam parë kurrë këso shtëpie në këtë qytet, por ndoshta dikush e ka ndërtuar dhe ndoshta ai po pret ta shes.” Kështu që kur e hapa pamfletin dhe shikova në të, e zbulova se nëse  e pasoni Jezu Krishtin, mandej në jetën tjetër pas vdekjes do ta keni një shtëpi të këtillë në parajsë.

            Unë askujt nuk i kam dhënë kurrfarë premtimi. Nuk kam shkuar pas askujt. Miliona njerëz – ata që kanë ardhur tek unë – kanë ardhur me vullnetin e tyre.

            E tash mund ta shihni për vetveten. Këta të cilët kanë ardhur kanë pasuri të caktuar në këtë formë apo në tjetrën; nuk është vetëm paraja. Rreth meje ka njerëz me talente të ndryshme, njerëz me lloje të ndryshme të gjenialitetit. Disi afrimi shumi i afërt i imi i ndalon ata njerëz të cilit nuk do të kenë leverdi të më afrohen. Madje edhe nëse rastësisht vijnë, ata zhduken; ata nuk rrinë. Ata nuk bëhen pjesë e botës sime. Ata nuk e ndajnë vizionin me mua.

            Askush nuk i klasifikon kush është i pasur dhe kush është i varfër, dhe se të varfëritë duhet të shkojnë mbrapa e të pasurit të qëndrojnë. Nuk shkojnë në testim. Por sipas disa marrëveshjeve ekzistenciale unë mund t’i josh vetëm ata persona të cilët janë shumë të talentuar, jashtëzakonisht inteligjent, shumë të pasur në disa kualitete të jetës. Vetëm nga ky kënd i pasurisë do të kenë ata lidhje me mua.

            Dhe gazetarët e verdhë shkojnë duke folur gjëra sensacionale për njerëz, të pakuptimta, gënjeshtra, të shëmtuara – se unë nuk jam guru. Nëse më duhet ta definoj këtë do ta kisha thënë: “Unë jam vetëm mik, mik i të gjithë atyre që kanë talent, inteligjencë dhe njëfarë prirje për rritje shpirtërore.” Për mua këta njerëz janë të pasur.

            Pyetja e njëzetë e katërt

            Ju gjithashtu njiheni si seks guru? Çka momentalisht mendoni për dashurinë?

            Definimi i cili mua më quan seks guru nuk është vetëm i rremë, kjo është absurde. Për ta caktuar këtë drejtë: unë jam i vetmi person në këtë botë që jam antiseks. Por kjo kërkon kuptueshmëri gjigante. Ju nuk mund të shpresoni se këtë do ta kuptoni prej gazetarëve.

            Unë kam folur për seksin ashtu që ai mund të transformohet. Të gjithë mësuesit religjioz mund të quhen seks guru, përpos meje, sepse ata mësojnë për represionin e seksit, i cili në mënyrë konstante e mbanë njeriun seksual, ai kurrë s’do të jetë i transformuar. Ai kurrë s’do të shkojë përtej seksit. Represioni është mënyrë për t’ju mbajtur të lidhur me atë që e keni shtypur.

            Unë kam ligjëruar për shprehjen, kështu që ju e keni tejkaluar atë duke e shprehur. Nuk e keni mbajtur prapë në nënvetëdije. Dhe sa më shumë që e shprehni seksualitetin tuaj, duke mos e gjykuar, pa mëkat – sepse ky nuk është mëkat; seksi thjesht është instinkt natyral – së shpejti do të bëheni të vetëdijshëm se në të nuk ka asgjë. Shumë njerëz e kuptojnë se në të s’ka asgjë përveç kokëdhimbjes të nesërmen!

            Por ata seksin vazhdojnë ta bëjnë si robot, sepse në jetë s’dinë asgjë tjetër të bëjnë. Jetët tona janë aq të varfra; s’ka shumë çfarë të bëhet në të. Do të befasoheni kur ta mësoni se piktori i famshëm, derisa është i disponuar të pikturojë, plotësisht e harron seksin – me javë, me muaj. Poeti i madh plotësisht e harron seksin kur fillon të krijojë poezi. Çfarë ndodh?

            Kjo është përvojë e të gjithë njerëzve kreativ të cilët kur krijojnë diçka, seksi bëhet absolutisht i parëndësishëm. Ndoshta është energji e njëjtë e cila përdoret në kreativitet, dhe atyre më s’i mbetet e pashfrytëzuar. E kreativiteti aq shumë i plotëson saqë ata nuk dëshirojnë ta harxhojnë kotë dhe të mbetet i përgjumur për të nesërmen. Kreativiteti i tyre nuk jua merr energjinë, por në njëfarë formë i rinon ata.

            Piktori rinohet kur ai pikturon. Poeti rinohet kur ai shkruan poezi. Muzikanti, nëse ndalet të kompozojë, përnjëherë fillon të plaket; diçka në të ndalet të rritet. Dhe të gjithë këta njerëz nuk kanë treguar interesim të njëjtë për seksin siç kanë treguar të shenjtit e juaj.

            Nëse i lexoni skriptet e juaja religjioze ju do të befasoheni – ato janë përlotë me seksualitet. Madje edhe të shenjtit të cilët e kanë gjykuar seksin e kanë gjykuar me aq kënaqësi saqë ju mund ta ndjeni atë, të eksitoheni – për një minutë aq shumë në detaje e kanë përshkruar, dhe atë me ëndje të madhe.

            Kam dëgjuar rrëfimin për gruan e cila kishte shkuar tek prifti katolik për t’u rrëfyer, dhe ajo ishte rrëfyer se kishte qenë e dhunuar nga ana e një mashkulli. Por prifti i kishte thënë: “Kjo është hera e tretë. Duket paksa e çuditshme që i njëjti mashkull gjithmonë po të dhunon.”

            Gruaja i thotë: “Ju nuk po më kuptoni. Kjo nuk është hera e tretë. Unë po flas për herën e parë.”

            Prifti i thotë: “Ju këtë e keni thënë para tri javësh.”

            Ajo i thotë: “Po, por unë kënaqem aq shumë në këtë duke u rrëfyer, duke folur detajisht për këtë, dhe këtë unë s’mund t’ia them askujt tjetër përveç juve. Kështu që më falni, por më lejoni të vijë çdo të diel.” Ajo ka ardhur për ta rrëfyer mëkatin, por ajo me të vërtetë është kënaqur në këtë.

            Në skriptet e juaja religjioze ju do të befasoheni kur ta gjeni se seksi është dënuar me aq ëndje. Këtë mund ta shihni prej fjalëve të mendjeve të njerëzve të cilët i kanë shkruar këto shkrime kanë qenë përplot me represalie. Nuk do të gjeni asnjë formulim si në ditarin e poetit apo në ditarin e piktorit apo letrat e skulptorit. Madje nuk do të gjeni asnjë referencë.

            Çfarë unë po provoj ta argumentoj se e tërë përpjekja ime me sanjasinët e mi është t’ju bëjmë juve të vetëdijshëm se seksi është thjesht, fenomen natyral. Jetone atë, dhe jetone plotësisht, kështu që mund ta tejkaloni. Por synimi im është transcendenca.

            Dhe për këtë sanjasinët e mi mund t’ju japin dëshmi, se si ata duke u involvuar sa ma thellë në meditim gjithnjë e më pak janë interesuar për seks. Në fakt, shumë gra sanjasine më janë ankuar se meshkujt sanjasin janë shumë escapist*(ang: personi i cili arratiset në botën e fantazisë); ata kanë gjetur justifikime dhe janë larguar.

            Në botën ordinare do ta gjeni pikërisht të kundërtën: gruaja përpiqet në çdo mënyrë të largohet. Ajo është plotësisht e shëndosh. Dhe kur vjen burri në shtëpi, ajo shtrihet në shtrat me kokëdhimbje! Burri përpiqet ta bindë atë por ajo më nuk është e interesuar. Ajo largohet duke i thënë: “Jo sot!”

            Në mesin e sanjasinëve të mi përvoja është pikërisht në të kundërtën. Ai është burri i cili me kokëdhimbje është i shtrirë! Dhe gruaja përpiqet ta bindë, e ai i thotë: “Jo sot! Mos më shqetëson. Jam në meditim.”

            Çfarë ka ndodh? Pasi që mashkulli është gjini aktive, ai natyrisht e ndjek femrën. Femra është gjini pasive. Është mrekulli kur femra ikën, me idenë se ajo do të jetë e zënë. Ajo nuk vrapon shumë shpejt. Ajo ecën përpara duke shikuar mbrapa se a po i shkon mashkulli pas apo jo. Dhe në fund ajo zihet, por ajo lenë përshtypje sikur nuk është e interesuar. Ky është seksi i saj joaktiv.

            Dhe kjo asaj i jep bukuri të caktuar, elegancë të caktuar. Duket se mashkulli është më animal, më agresiv. Por sanjasinët kalojnë përmes transformimit, dhe natyrisht transferimi i parë do të bëhet tek seksi aktiv, sepse aktiviteti i tij do të zhduket, agresioni i tij do të zhduket. Dhe ju këtë mund ta shihni. Në fillim gruaja do të jetë humbëse, se askush nuk do ta ndjekë atë, nuk do ta bindë atë. Ajo mund të ndihet e ofenduar.

            Ajo nuk duhet të ndihet e ofenduar. Ajo do ta kuptojë këtë fenomen të thjeshtë: agresioni është zhdukur shkaku i meditimit. Pritjet e saj gjithashtu do të zhduken, e cila do të merr pak më shumë kohë. Gjithçka pozitive zhduket shumë lehtë. Gjithçka negative që është më e thellë; kjo merr pak më shumë kohë. Kjo ka ndodhë edhe me disa gra sanjasine gjithashtu, ato më nuk janë interesuar për seks. Kjo thjesht ka ra larg.

            Unë jam personi më antiseks në këtë botë, por kjo botë është aq e çmendur saqë askush nuk dëshiron ta kuptojë se i tërë fakti përse unë i kam dhënë përkrahje seksit, për shkak se unë kam thënë: “Shprehne, mbijetone atë, dhe përfundone me të. Sa ma shpejtë aq më mirë, kështu që ju mund të keni të paktën jetë transcendentale për disa vjet, vite të cilat plotësisht mund t’i kushtoheni meditimit.”

            Përshkrimi, i cili mua në quan seks guru, është absolutisht absurd. Por gazetarët e furnizojnë popullin me atë të cilën populli ka dëshirë të dëgjojë – sensacione. Ata krijojnë gjëra, gjëra të trilluara.

            Vetëm sot ju thash se një revistë Greke ka publikuar një trillim me të vërtetë të hatashëm rreth meje. Aty shkruan se unë po fshehëm nga Amerika. Se qeveria amerikane është duke më ndjekur për të më zënë dhe të më kthej prapa në Amerikë për krime si vrasje, orgji seksuale, zjarrvënie.

            Amerika ma ka ndaluar hyrjen në shtet për pesë vjet, dhe gazeta shkruan se unë po fshihem poshtë e lartë, nga Amerika, e policia tyre po më ndjekin. Kjo nuk është mënyrë e fshehjes: duke dhënë intervista televizive për çdo ditë, intervista për shtyp për çdo ditë. Por njerëzit do t’i lexojnë këto gjëra dhe njerëzit i besojnë këtyre gjërave. E tash aq shumë është shkruar për mua në tërë botën në gjuhë të ndryshme saqë kurrë nuk kam arrit të di se çfarë po shkruhet për mua.

            Sa isha në Nepal. Një koreane erdhi dhe më tha se në Kore qindra libra të mia janë përkthyer, dhe në mija librari ato janë në dispozicion – dhe unë për këtë s’di asgjë. Kjo mund të jetë edhe në vendet tjera gjithashtu, dhe në gjuhët tjera gjithashtu. Tash, a është përkthimi korrekt apo jokorrekt, apo se a i ka shkruar përkthyesi mendimet e veta në përkthim, duke i futur mendimet e tija personale…Por unë prapë do të jem përgjegjës për të gjithë ata.

            Janë më së paku katërqind libra në emrin tim, e është vetëm një libër mbi seksin. Dhe vetëm për atë libër flitet,; për treqind e nëntëdhjetë e nëntë tjera askush nuk brengoset. Dhe ato treqind e nëntëdhjetë e nëntë janë më të mirat. Libri mbi seksin është vetëm bazë përgatitëse, për të qenë e mundur të kuptohen librat e tjera dhe të vazhdoni në tutje. Duke i kapërcyer problemet e vogla, arrihen lartësitë e vetëdijes njerëzore – por askush nuk flet për to.

            Pyetja e njëzet e pestë

            Duket se jeni shumë në kontradiktë me vetveten. Mos e keni ndryshuar mendjen, ndoshta po gabojmë – apo ndoshta jeni shumë jokonsistent?

            E para: Unë nuk kam mendje.

            E dyta: Unë jam zhdukur para shumë e shumë vitesh. Aty s’është askush të bëj gabime.

            E treta: unë jam njeri shumë konsistent, të paktën rreth një fakti, mbi jokonsistencën.

            Por nëse shikoni në jokonsistencën time, jo me mendje të mbyllur por me mendje të hapur, ju do të befasoheni kur ta shihni se vetëm jokonsistenca paraqitet. Thellë poshtë është e fshehur lëvizja rrymuese nëpër të gjitha ato, duke iu bashkuar atyre në një tërësi.

            Por për këtë, nevojitet inteligjencë e madhe, nevojitet durim i madh, edhe dashuri e madhe nevojitet.

            Fundi i kapitulli të tret

  (1)         (2)                (4)       (5)      (6)