Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (4)

Kapitulli i dymbëdhjetë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

KAPITULLI 12

Ju jeni pranuar nga tërë ky univers

            25 shkurt 1986 paradite

            Pyetja e parë

            Gete në "Goetz von Berlichigen", kishte shkruar: “Varfëria, dëlirësia dhe dëgjueshmëria – të padurueshme janë këto të gjitha. Çfarë mendoni për citatin e tij?

            Kjo është absolutisht e saktë. Këto janë tri fatkeqësi që kanë shkatërruar shumë qenie njerëzore.

            Me fjalë të tjera dëgjueshmëria do të thotë skllavëri. Ne jemi shumë të zgjuar për të përdorur fjalë të mira për realitetin e shëmtuar. Unë nuk ju mësoj për mosbindje, kjo duhet kuptuar qartë. Dëgjueshmëria është e shëmtuar, dhe mendja e njeriut lëviz si një lavjerrës i orës - ajo menjëherë shkon në të kundërtën. Pastaj ai fillon të bëjë mosbindje ligjin e jetës.

            Mosbindje është vetëm reagim. Nëse nuk ka bindje të imponuar mbi ju, mosbindja do të zhduket automatikisht për shkak se nuk ka asgjë që të mos  përfillët.

            Pra, unë kam për t’jua qartësuar këtë se e urrej dëgjueshmërinë, por në këtë mosbindje bindja është e përfshirë, për shkak se ato janë pjesë e një realitetit.

            Unë ju mësoj për inteligjencë.

            Dëgjueshmëria ju mban të retarduar. Ju duhet vetëm të pasoni, ju nuk jeni në dyshim, ju nuk keni pyetje, ju duhet vetëm të jeni robot. Natyrisht, herët a vonë, posaçërisht të rinjtë do të fillojnë të ndiejnë se e gjithë kjo dëgjueshmëri s’është tjetër veçse një strategji për ta imponuar skllavërinë. Ata reagojnë, dhe shkojnë në ekstremin tjetër. Çfarëdo që është thënë, mos e bëjë atë - ajo bëhet fe e tyre. Në të dyja mënyrat ata mbesin të retarduar.

            Lufta ime është kundër mendjes njerëzore të retarduar. Unë dua që ju të bëheni inteligjent, të vendosni për veten tuaj.

            Unë mund t’ju shpjegoj diçka. Unë mund t’i qesë të gjitha letrat e mia të hapura para jush. Tash kjo varet prej jush të vendosni se çfarë të bëni. Shpjegimi mund të bëhet nga ana e prindërve tuaj, mësuesve tuaj, shoqërisë suaj, por shpjegimi nuk është urdhër për të vepruar. Ata thjesht ju bëjnë të vetëdijshëm për gjendjen në tërësi. Duke ju bërë të vetëdijshëm gjendjes në tërësi ju bëheni më inteligjent; ju bëheni më të vëmendshëm, ju filloni t’i shihni gjërat që nuk i keni parë më herët. Ju bëheni të vetëdijshëm për drejtime të reja, dimensione të reja, mënyra të reja për t’i shikuar gjërat.

            Por nuk ka asnjë mënyrë që ju të urdhëroheni për të vepruar në përputhje me shpjegimin që e keni pranuar. Aksioni duhet të vijë nga vetë inteligjenca juaj, nga vetë mirëkuptimi juaj. Ajo nuk do të jetë bindje, nuk do të jetë mosbindje.

            Ndonjëherë ju mund të ndjeheni se plotësisht keni të drejtë të bëni diçka, por që është vendimi juaj. Ndonjëherë ju mund të mendojnë se nuk është e drejtë për të bërë diçka, që prapë është vendimi juaj. Më shumë vendime ju keni të drejtë t’i merrni, sa më shumë që inteligjenca juaj është e mprehët.

            Dëgjueshmëria jua largon vetë themelet e rritjes, ajo thjesht ju urdhëron. Ju mund ta shihni këtë se si ngjanë në ushtri: psikologjia e bindjes në pamjen e saj komplete. Ushtarët janë trajnuar për vite për gjëra absolutisht të pakuptimta… Kthehu në të majtë… nuk ka asnjë arsye. Kthehu në të djathtë ... nuk ka asnjë arsye. Shko prapa, eja para... nuk ka asnjë arsye. Për orë... Ky është një ushtrim për shkatërrimin e inteligjencës së tyre.

            Unë kam dëgjuar për një profesor në luftën e dytë botërore. Kur të gjithë ishte e detyrueshme të shkojnë në ushtri, edhe ai ishte rekrutuar gjithashtu. Dhe ai vazhdimisht kishte thënë: “Ju nuk e kuptoni. Unë jam një profesor i filozofisë. Nuk do të jem në gjendje të bëhem ushtar, sepse unë nuk mund të marrë një hap të vetëm pa vendosur pse.”

            Por askush nuk e kishte dëgjuar atë, por në ditën e parë në paradë kur komandanti kishte urdhëruar: “Majtas kthehu”, të gjithë ishin kthyer përveç profesorit.

            Komandanti kishte qenë më herët i informuar për të: “Ai është pak egocentrik; ai është profesor i filozofisë, kështu që të jeni të durueshëm me të.” Ai s’kishte thënë asgjë.

            Pastaj njerëzit janë urdhëruar që të kthehet në të djathtë, të shkojnë prapa, vijnë përpara, por profesori mbeti në pozitën e tij. Kur të gjithë kishin ardhur përsëri në të njëjtin pozicion, komandanti i kërkoi profesorit: “Pse ju nuk i pasuat urdhrat?”

            Ai tha: “Kjo është aq e marrë ... sepse në qoftë se në fund të gjithë kanë për të ardhur në këtë pozicion ku unë jam tash  më në këmbë, atëherë çfarë ishte e gjithë kjo: ‘Ejani prapa, shkoni përpara, kthehuni djathtas, kthehuni majtas’? Nëse ky do të ishte qëllimi përfundimtar, atëherë unë veç jam aty. Çfarë kërkoni ju më shumë? Dhe unë dua të pyes, përse këta njerëz kthehen si makina?” – kjo është e pamundur!

            Nuk ka pse, por është një strategji për ta shkatërruar inteligjencën. Kur një person i vetëm ndjek urdhrat për vite me radhë, mëngjes e mbrëmje, ai e harron krejtësisht se ai ka vendimmarrjen e tij. Urdhri bëhet vendimmarrja e tij.

            Komandanti kishte raportuar tek organet më të larta: “Ky njeri është i pamundur, ai argumenton.”

            Në ushtri argumentimi nuk është i lejuar. Ata thanë: “Ti jepi atij ndonjë punë të vogël në mensë, ku nuk ka pyetje të urdhëruara.”

            Kështu ai e çoi në mensë, i dha një grumbull bizelesh… Dhe i tha: “Brenda një ore duhesh t’i klasifikosh bizelet e mëdha në njërën anë dhe bizelet e vogla në anën tjetër.”

            Ai e dëgjoi. Pas një ore, kur erdhi komandanti, ai kishte qenë i ulur në heshtje dhe grumbulli gjithashtu kishte mbetur i paprekur pikërisht ashtu siç e kishte lënë. Komandanti i tha: “Tash ku qëndron problemi?”

            Ai tha: “Problemi është ky: pa llogaritur çdo gjë paraprakisht në mënyrë të detajuar, unë kurrë nuk lëvizi. Ka bizele të cilat janë të mëdha, ka bizele të cilat janë të vogla, por ka edhe bizele të cilat janë në mes. Ku t’i vendosë bizelet të cilat janë në mes? Në vend se të bëjë diçka të gabuar, është më mirë të mos bëjë asgjë. Dhe kjo orë ishte e mrekullueshme. Meditova, meditova në bizele, dhe çdo gjë ishte e qetë. Nuk kishte majtas kthehu, djathtas kthehu…E dua këtë punë.” E ai s’kishte bërë asgjë.

            E tërë struktura e ushtrive në gjithë botën është e punuar në mënyrë të tillë që për tre apo katër vjet t’jua shkatërroj komplet inteligjencën tuaj, bëheni pothuajse një makinë robot. Në momentin kur e dëgjoni urdhrin: “Marshim!” Ju thjesht filloni të marshoni; duke mos e pyetur veten.

            Pas Luftës së Parë Botërore, ishte një njeri në pension. Atij iu kishte dhënë çmimi i madh për trimërinë e tij. Dy personat të ulur në një restorant e shikonin njeriun që barte një kovë plot me vezë mbi kokë, dhe vetëm për të luajtur një shaka, njëri prej tyre bërtiti: “Gatitu!”

            Në mes të rrugës, burri u ndal në pozicionin “gatitu” dhe të gjitha vezët iu shpërndan nëpër rrugë. Ai u zemërua së tepërmi. Ai tha: “Kjo nuk është e drejtë. Kush do t’i paguajë tash vezët e mia?”

            Ata thanë: “Ne nuk bëmë asgjë. Nuk ka asnjë ndalesë për përdorimin e fjalës "Gatitu". Ne nuk ju thamë të dëgjoni.”

            Burri iu tha: “Ju nuk e kuptoni. Unë kam qenë tridhjetë vjet në ushtri. Kam harruar krejtësisht se si të marrë ndonjë vendim timin - vëmendje do të thotë thjesht vëmendje. Edhe pse unë jam në pension, shprehia e dëgjueshmërisë për tridhjetë vjet thjesht është bërë natyra ime e dytë. Unë jam një njeri i varfër. Ju nuk është dashur ta bëni këtë.” (Derisa po e përkthej këtë libër, tregimin mbi "pensionerin e bindur", m’u kujtua se edhe Daniel Golemani në librin e tij “Inteligjenca Emocionale” e merr si shembull)

            Bindja është përdorur kryesisht nga fetë, politikanët, arsimtarët, prindërit. Ata të gjithë kanë shkatërruar inteligjencës tuaj, dhe ata janë duke e vlerësuar shumë dëgjueshmërinë tuaj. Kjo është një sëmundje shumë më e rrezikshme se çdo kancer, për shkak se kanceri mund të shërohet, mund të operohet. Por sapo ju të kapeni në rrjetin e bindjes, nuk ka shërim për ju.

            Zoti ishte i zemëruar në Evën dhe Adamin, sepse ata kundërshtuan, që ishte mëkati i tyre vetëm. Bindja është virtyt. Dhe mosbindja e Adami dhe Evës ishte aq e madhe që edhe tani çdo i krishterë është i lindur në mëkat, sepse prindërit tuaj origjinal - Adami dhe Eva - mëkatuan kundër Zotit. Bindja duket se është vetë themeli i të gjitha religjioneve tuaja. Në mënyra të ndryshme ata e mbështesin atë: feja, besimi, nuk ka pyetje, thjesht pasohet BIBLA apo Kurani i Shenjtë.

            Ju nuk jeni llogaritur në të gjitha.

            Ju jeni vetëm një rob.

            Sigurisht bindja ju bën më efikas. Kjo është arsyeja pse të gjithë duan të jenë të bindur - babai juaj, nëna juaj, të gjithë duan të jeni të bindur.

            Në fëmijërinë time ishte një problem i përditshëm. Ua kisha bërë të qartë prindërve të mi: “Nëse ju doni që unë të bëj diçka, ju lutem shpjegomani arsyen dhe më lejoni të vendosë. Nëse ju nuk doni të bëj atë, atëherë ju mund të urdhëroni ta bëj atë. Unë më përpara do të vdes sesa ta pasoj urdhrin tuaj.”

            Në fshatin tim kemi pasur një lumë të bukur. Në verë ai nuk ishte aq i madh, por në sezonin e shiut bëhej i madh. Unë kam qenë një dashnor konstante i lumit, kur nuk më gjenin diku tjetër ata më kërkonin pranë lumit, dhe atje gjithmonë më gjenin.

            Babai im më tha: “Mos harro një gjë: kur lumi është i përmbytur me ujë shiu, ai është një lum malor, mos provo ta kalosh.”

            Unë i thashë: “Për mua tash është plotësisht e pamundur t’i rezistoj joshjes. Unë do ta kaloj.”

            Ai tha: “Do të mbytesh, nuk do të jesh në gjendje t’i kalosh rrymat aq të forta malore.”

            Unë i thashë: “Do të jetë një vdekje e lavdishme, por unë do ta kaloj atë.”

            I tërë fshati ishte tubuar kur unë e kalova lumin. Unë isha vetëm dymbëdhjetë vjeç. Askush nuk e kishte bërë këtë më parë. Ai më rrymoi gati gjashtë mile teposhtë derisa nuk arrita në bregun tjetër, shumë herë kisha ndjenjën se kjo është e pamundur. Por unë e kalova atë.

            Më vonë babai më tha: “A mund të kuptosh diçka?”

            Unë i thashë: “Kjo është ajo që unë jam duke u përpjekur për ta bërë, por ti nuk po më lejon ta kuptoj.”

            Gjithë familjes ia kisha bërë me dije: “Mos urdhëroni, përndryshe unë nuk do të bindem. Ju jeni duke më bërë të padëgjueshëm. I tërë krimi do të jetë në kokat e juaja. Unë thjesht dua të ketë shpjegime dhe të më leni të lirë të vendosi për veten time. Ju është duhur të ma shpjegonit të tërë situatën rreth lumit, se sa i rrezikshme ajo mund të jetë, dhe kjo është e tëra; mandej do të kishte qenë vendimi im a ta bëj a mos ta bëj.

            Por ai duhet të jetë vendimi im, dhe i askujt tjetër. Unë e kuptoj se qëllimi juaj është i mirë, por mënyrën sesi jeni duke u përpjekur për të imponuar qëllimin tuaj është shumë i rrezikshëm. Në vend që të shoh vdekjen e inteligjencës sime, më me ëndje do ta shihja vdekjen e vetes sime, sepse çfarë është kuptimi i jetës të jetosh si një robot?”

            Kështu që Gete ka të drejtë: bindja është mëkati më i madh. Të gjitha religjionet e kanë përjetësuar këtë, dhe të gjitha brezat e kanë përjetësuar këtë.

            Ai absolutisht ka të drejtë kur thotë në lidhje me dëlirësinë se është e padurueshme. Ajo nuk është vetëm e papërballueshme - ai nuk është absolutisht korrekt - ajo është e pamundur. Dëlirësia është kundër natyrës, dhe në çdo gjë kundër natyrës ju do të jetë një humbës. Ju mund të ngadhënjeni me natyrën, kundër saj, humbja e juaj është e sigurt dhe e caktuar.

            Por kjo është ajo që me shekuj na është thënë, me qenë të dëlirë - dhe në një kohë kur ajo është e natyrshme ajo bëhet plotësisht e pamundur. Në moshën katërmbëdhjetë vjeçe, djali bëhet seksualisht i pjekur, natyra është e gatshme, djali është i aftë për të riprodhuar. Në trembëdhjetë vajza është gati për t’u riprodhuar. Por të gjitha shoqëritë zgjasin… Aty është arsimimi, universiteti…

            Fakt shkencor është se në moshën në mes katërmbëdhjetë dhe njëzetenjë vjeçe, diku rreth moshës tetëmbëdhjetë e gjysmë, mashkulli e arrin majën më të lartë të energjisë seksuale, të cilën ai kurrë më nuk do ta arrin. Edhe e vërteta e njëjtë është edhe për vajzën: diku rreth moshës shtatëmbëdhjetë e gjysmë ajo e arrin majën më të lartë të eksperiencës së orgazmës.

            Gjithë njerëzimit ka qenë i privuar nga përvoja e orgazmës. Deri në moshën njëzetepesë vjeçe dikush e përfundon universitetin, dhe në qoftë se ai i vazhdon postdiplomiket atëherë ai është 27 ose 28. Kulmi i energjisë së tij seksuale është shkatërruar... dështuar! E tash ai kërkon të martohet. Te dytë janë në rënie, dhe tash ata më nuk janë të aftë ta kenë atë vrull, atë forcë natyrore e cila do të mund ta prodhonte përvojën e orgazmës – e cila është një prej përvojave fundamentale të religjionit.

            Personi i cili e njeh kënaqësinë e orgazmës, vetëm për disa çaste, ka prekur vijën e kufirit që e ndan jetën e zakonshme nga jeta hyjnore.

            Dhe me përvojën e orgazmës dëshira natyrisht lindë: “A është kjo e tëra apo ka shumë më tepër?” Përvoja është aq jashtëzakonisht emocionuese që e dëshiron të ketë diçka më shumë, diçka më të mirë, diçka më të rafinuar. Personi i parë që është bërë religjioz me siguri është bërë religjioz vetëm për shkak të përvojës orgazmike - sepse nuk ka përvojë tjetër e cilat mund t’ju jap një depërtim brenda religjionit.

            Miliona njerëz në tokë jetojnë tërë jetën e tyre pa përvojë të orgazmës. Ju dëshironi që këta njerëz të luten në kisha, në tempuj, xhami? Ju keni shkatërruar shumë energji të asaj që do të kishit mundur të merrni nga e përtejmja pa asnjë prift.

            Në përvojën e orgazmës disa gjëra individit i bëhen shumë të qarta: një, ndalesa e mendjes... për disa sekonda nuk ka mendime. Ndalet koha... për disa momente nuk ka të shkuar, nuk ka të ardhme, por vetëm e tashmja. Natyrisht se përvoja është shumë e shkurtër dhe shumë momentale. E vetmja pengesë në këtë është se kjo varet nga personi tjetër, ajo që ndodh midis dy personave - një burri dhe një gruaje që janë thellë në dashuri, që duan të shkrihen në njëri tjetrin aq totalisht saqë ato nuk janë më dy entitete, por një tërësi organike.

            Kjo është shumë e thjeshtë, inteligjenca e kupton se nëse ne mund ta ndalim mendimin, edhe koha ndalet, ndoshta përvojat e njëjta do të ndodhin pa partner tjetër. Dhe kjo është se si i gjithë fenomeni shpirtërore zhvillohet. Njerëzit provuan, ata patën sukses.

            Mendja ndalet edhe koha ndalet – në të njëjtën kohë.

            Mendjen dhe koha nuk janë dy gjëra të ndryshme.

            Realiteti është vetëm në të tashmen, e shkuara dhe e ardhmja janë pjesë e mendjes.

            E tashmja është ndalim i kohës. Kur nuk ka mendime, si mund të mendoni për të shkuarën dhe si mund të mendoni për të ardhmen? Nuk ka asnjë mënyrë për të menduar për të tashmen, ju jeni tashmë në të. Nuk ka nevojë për të menduar për këtë, jeni duke përjetuar atë.

            Vazhdon...

 (1)    (2)    (3)                (5)     (6)