Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

ODISE PLAKU

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

ODISE PLAKU

            Hyrje

            U lind në Fier më 22 02 1969

            Master në Shkencat Politike, International University of Struga me temë “Marrëdhëniet Shqipëri - Kinë, ulje - ngritjet e tyre”.

            -1983-1987 Shkolla e Mesme Pedagogjike “Pandeli Sotiri”, Gjirokastër.

            -1990 - Universiteti “Luigj Gurakuqi”, Fakulteti i Mësuesisë, Shkodër.

           -2009 - Kursi Pasuniversitar për “Marrëdhënie Ndërkombëtare dhe Diplomaci”, Tiranë  në Akademinë e Diplomacisë Shqiptare.

            -2013 - Universiteti Bujqësor  i Kamzës, Fakulteti “Financë-Kontabilitet” me temë “Banka e Shqipërisë, realiteti dhe problemet rreth saj”.

            Eksperiencat e punës:

            -2014-Shef i sektorit te botimeve parlamentare në Kuvendin e Shqipërisë

            -2010-2013 - Këshilltar, Ministria e Punëve të Jashtme.

           -2009-2010 - Drejtor i Teknologjisë së Informacionit dhe Komunikimit  në Ministrinë e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës.

            -2004-2005 -  Këshilltar në Ministrinë e Rendit Publik.

            -2006-2007 - Drejtor i Burimeve Njerëzore pranë Kompanisë Filmike Audiovizuale  “AA” Tiranë.

            -2005- 2006 - Drejtor i departamentit të informacionit në Telenorba Shqiptare.

            -1999-2004 - Drejtor i TV Kombit Fier. 

            -2007-2008 - drejtues emisioni në A1 TV.

            -1990-1999 - mësues gjuhë-letërsie.

            Vepra skenike:

            “Klithma e një nëne të marrë”, monodramë, me aktoren Hajrie Rondo, 2006

            “Moonlight”, film, skenarist, 2007

            “Velloja e bardhë”, monodramë, me aktoren Zamira Kita, 2008

            “Ylli i mëngjesit”, teatri “Migjeni”, Shkodër, 2009

            “Të rendësh i lirë”, dramë për fëmijë, 2009 

            “Flakët e shpirtit”, teatri “Aleksandër Moisiu”, Durrës,  2010 

            “Fëmijët e ndrojtur”, komedi, qendra rinore “Po”, Tiranë, 2014

            “Amaneti”, monodramë, teatri “Petro Marko”, Vlorë, 2015

            Vëllime letrare:

            “Lotin nuk e fal”, vëllim me tregime për të rritur, 1995

            “Qullaci”, novelë-përrallë për fëmijë, 1999

            “...dhe gjethet bien…”, vëllim me poezi për të rritur, 2005

            “Kthimi i Samantës”, vëllim me tregime e novela, 2005

            “Kur qeshen ëndërrbukurat”, novelë për fëmijë, 2009

            “Zhguni i Gjinkallëdredhakut”, novelë për fëmijë, 2011

            “Breshka e Krislit”,  novelë për fëmijë, 2015

            “Udhëkryq”, novela, 2015

            Çmime letrare:

            “Dyluftim nën hënën mashtruese”, tregim, çmimi i parë në konkursin e tregimit organizuar nga revista “Obelisk”,  23 janar 2010.

            Çmimi “Xhemil Doda”, nga Shoqata për Kulturë dhe Art “Fidan”, Prizren, 17 shkurt  2015.

UNË VËRTET TË DUA, KOSOVË

Çfarë më bën të vij drejt teje?
Më tërheq si vajza drejt burimit të fshehtë në korije,
pi dhe nuk nginjem, në buzët e mia nektar rrjedh,
fle dhe zgjohem më djalë se dikur,
bukën tënde në duar mbaj dhe përtyp ngadalë.
Pse të dua?
Pse më mban në rrjetën tënde të dashurisë
sikur linda tek ti?
Qarjen dhe qeshjen time si askush tjetër ma ke zbuluar,
më trego magjinë që më bëri të çmendem për ty.
Më fton në të tjera udhëtime, në të tjera vise,
dëshirën ma ke lexuar dhe luan me mua tani,
në stinët e mia ftesa më dërgon dhe harron që jetoj,
më pret e më përcjellë dhe luan me dashurinë time
dhe unë vërtet të dua, Kosovë,
pjesë e zemrës sime.

NJË NATË NË PRIZREN

U deha siç doja vetë në këtë natën time të paqtë,
harrova me vetëdije çfarë kisha lënë në Tiranë,
zambaku i Prizrenit sot veç në këngë kishte mbetur,
në trokitje gotash çelte një i ri në natën e acartë.

Këmbët nuk rrëshqitën kalldrëmit të akullt,
më mbante për dore Prizreni me dashuri,
të dy së bashku ecnim në një tjetër natë,
në rrugë bisedonim, dhe pse të dehur tapë.

Mesnata bënte orë që kishte shkuar në shtrat,
unë ende thithja ajrin dhe dehja ikte pak nga pak.
Te kroi ndala, sytë lava dhe freskinë i rrëmbeva,
kalaja vështronte, si nënë pëllëmbën ma shtrinte.

Isha bërë djalë rruge, me cigare dhe rakinë të shtënë në gjak,
mëngjesin i pari doja t’u uroja njerëzve në çdo rrugë e sokak:
“Mirëmëngjesi, miqtë e mi, që bujarinë shtruat në tuajin konak!”
Ah, Prizren i Lidhjes, që miqësitë gdhend ngadalë dhe me merak!

KY DITA TË JEM

Nuk dua të ma pështyni gurin e varrit
kur në këtë jetë të mos jem më i gjallë.
Rrezet e diellit i rrëmbej dhe me shpirt
për miqtë e mi i bëj përherë dhuratë.

Nëse këmbët një ditë ju sjellin te varri im,
më shani sa toka të tundet vendit,
e kur rrugën ngadalë në kthim të merrni,
mos harroni me mua një cigare të ndizni.

Nuk dua të ma pështyni gurin e varrit,
se shpirtin që lë pas do të më vrisni.
Ju kam dashur gjithmonë si dija, pa hile,
i keq a i mirë, ky dita të jem unë për ju.

KUR DITA PUTHET ME NATËN

Të vodha puthjen kur dita shkrihej me natën,
si mëndafsh duarve të mia rrëshqisje ngadalë,
më ikje dhe përsëri vije e dehur në gjoksin tim,
buzët si tentakula të miat kapnin në kurth.

Nuk dija në ishim një apo dy në këtë botë,
më kot kërkoja të gjeja në shtratin e ngrohtë
në ishe det lozonjar apo oqean rënkimplotë,
herë skllav i çastit tënd e herë më bëje mbret.

Të vodha puthjen kur dita shkrihej me natën,
humbëm të dy,
ku isha, unë s’e dija, as ku ishe ti,
vullkane shfrynin mbi ne e dot nuk na digjnin,
akullnajat shkriheshin si vesë në trupat e zjarrtë.

Të kërkova kur nata u nda përsëri me ditën,
ende i mbërthyer në prangat e tua lëngoja,
përrenjtë rridhnin rrëpirave të brinjëve të mia,
kërkonin përsëri shtratin e lumit të dashurisë.

MOS MË LËR

Mos më lër të dehem me gotat e pafund të dhimbjes,
mos më lër.
Mos më lër natën të dridhem me supet ngrirë nga vetmia,
mos më lër.
Mos më lër pa zjarr të ndezur në dhomën tonë hyjnore,
mos më lër.
Mos më lër të endem rrugës së egër të trishtimit tim,
mos më lër.
Mos lër murit të akullt të mbështetem në jetën time,
mos më lër.
Mos më lër pa diellin në mëngjes dhe hënën në mbrëmje,
mos më lër.
Mos më lër pa dorën tënde, që drithërimë shtatit më zgjon,
mos më lër.
Mos më lër pa puthjen e mëngjesit, që ditën time firmos,
mos më lër.
Mos më lër pa rrezen e syve të tu, që më presin dhe përcjellin,
mos më lër.
Mos më lër pa derë ëndrrash dashurie të çelur përgjithmonë,
mos më lër.
Zemra ka filluar të çmendet sërish për ty,
ndaj mos më lër,
mos ma lër oqeanin e pasionit të shterur.
Se ti je dita që shpirtin ma zbardhon,
se ti je toka ku zemrën mbështes,
se ti je ylli që natën ma ndriçon
se ti je buza që etjen ma shteron,
se ti je fryma që më bën të fluturoj.
Mos më lër,
mos më lër, se pa ty nuk jetoj.

MË THUAJ ZOTI IM

Më thuaj kur qetësia e shpirtit tënd do të vijë
pa lot gjaku në sytë e botës së djegur prej urrejtjes,
dita e shenjtë kur do të shënohet në qiellin tënd?

Më thuaj kur dora jote qetësinë do të firmosë
që fëmijët të mos notojnë me vdekjen bregut të detit,
zemrat të mos fluturojnë në ajrin e ndotur prej barotit?

Më thuaj kur lulet nuk do të tremben më të lulëzojnë
mbi varre destinacioni i tyre mos qoftë ditë për ditë,
gratë kur s’do të trembem pse mbetën shtatzëna?

Zoti im, më thuaj kur në kopshtin idilik do të jetojmë,
të gjithë me dorën e paqes kapur te njeri-tjetri pa frikë,
kur do të trokasë ajo ditë në jetën tonë, ma trego, zoti im.