Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

MIFTAR MEHMET KURTI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

MIFTAR MEHMET KURTI

             Hyrje

            Miftar Mehmet Kurti lindi në fshatin Selac. Shkollën fillore e kreu në Trepçë, të mesmen në Mitrovicë. Kreu fakultetin dhe magjistraturën në Fakultetin e Filologjisë - Dega Letërsi, mandej kreu Fakultetin Filozofik dhe studimet Master - Departamenti i Historisë në Universitetin e Prishtinës.

            Para luftës ka punuar arsimtar i gjuhës shqipe. Gjatë Luftës së UÇK-së ishte ndihmëskomandat në Njësinë Speciale të Brigadës 141 “Mehë Uka” të Zonës Operative të Shalës, ku është plagosur. Pas luftës u gradua major në Trupat Mbrojtëse të Kosovës, ku shërbeu deri më 2009.

            Ka qenë profesor në Gjimnazin “Frang Bardhi” në Mitrovicë. Aktualisht është drejtor në Bibliotekën Komunale “Latif Berisha” në Mitrovicë dhe i angazhuar në Fakultetin e Edukimit në Universitetin e Mitrovicës “Isa Boletini”.

            Ishte kryetar i Klubit Leetrar “Lumi i Bradhë. Është anëtar i redaksisë së revistës letrare “Fjalë e valë”, anëtar i Shoqatës së Shkrimtarvëe të Mitrovicës “Jakup Ceraja”, anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëev të Kosovës. Shkruan poezi, prozë, publicistikë, kritikë letrare etj.

            Përveç dhjetëra shkrimeve publicistike, histortike dhe kritike letrare të botuara në gazeta dhe revista në Kosovë, Shqipëri dhe Maqedoni, ka botuar edhe këto këto vepra:

            "Monolog shiu" (poezi) 1998;

            "Dasma e Kreshbardhës" (novelë), 2007;

            "Poezia e Jakup Cerajës" (autori-teksti-lexuesi), 2013.

DILEMË

Dikur ëndërroja, kisha veç një ëndërr: të takohesha me diellin

Rrugën për tek ai e gjeta duke mohuar veveten

Tash shpinë për shpine me të

Pa krah.

Dua të nisem për dikah, të nisem për diku

S’ngrihem, as hap para s’bëj dot

Ulur nën hijen time

I bëj roje diellit.

(Pastaj?)

Më bëhet t’ia ngjes vetes për fyti

Ta tërheq zvarrë, poshtë e përpjetë

Pastaj të nisem për dikah, të nisem për diku

Derisa ta gjej veten, përtej kësaj kohe...

Çdo herë kam  ëndërruar, ëndërruar kam

Takimin me diellin, sa mall kisha për te, kurrë pa e parë

Dhe vetveten mohova derisa gjeta rrugën për te ai

Tash as ai më nuk më do

As sytë nuk ia shoh.

(Pse?)

Ulur nën hijen time

S’ngrihem, as hap para s’bëj dot

Roje dua t’i bëj atij se shumëkush ia ka kthyer shpinën

Thua se nuk na duhet më.

Tash kur ka ndryshuar gjithçka:

kohët, qëllimet, ëndrrat, kahet e rrugëve, duatë

(Njerëzit janë po ata)

Më bëhet t’ia ngjes vetes për fyti

Ta tërheq zvarrë, përtej vetes, ndoshta kështu këndellem,

Që të dal nga hija e kësaj kohe

Se prapë dua të nisem për diku, të nisem për dikah

Derisa ta gjej rrugën...për te vetja.

Çka më tutje, kah pastaj?

KOHA

Herë gdhihet me diell nën sqetull

Herë me vjeshtë në(n) vetull

Herë me një vesë brymë në ballë

A vrushkuj bore në fytyrë.

Kush e di ku, kush e di kah derdh shikimin

Kush e di kah, kush e di kujt ja ka vënë syrin

Fyçka.

Kur dielli mbërrin zenitin

Struket në(n) hijen e vet.

Mos na shkeltë këmbë e saj

Hiej e saj mos na zëntë.

LIRIKË E HOLLË

Not do t’i biesh pash me pash lotit

Me lot do të errësh e do të gdhihesh

Do të lahesh e teresh me lot

Me not e lot motet do t’i shkosh

Që ta dëgjosh një të rrahur të zemrës sime

Do të më kërkosh kot rrugës shtruar me lot.

Edhe mund të më gjesh

Por pa zemrën që rrahu për ty.

Megjithatë, ti eja

Eja përqafo veten

Zbute zemërimin e lotit si vrushkuj zjarri.

MAGJIA E HESHTJES

Nuk ka fytyrë

Ky det i paanë

Ky lumë që rrjedh

Nuk ka këmbë

E na shkel

Gjithmonë na flet

Me zë që vret

Çakallë mulliri

Cung me pipa

Rrënjë pa trup

Të gjithëve na josh

Ky kopsht pa portë

Mermë në gjirin tënd

Akull i ngrohtë.

JETA

Është e bukur

Edhe kur borëtohet

Edhe kur zjarrmohet

Është e bukur

Ah, shumë e bukur

Edhe kur mërdhihet në zjarr

Edhe kur digjet në borë

Është e bukur

Ah, shumë e bukur

Kurrë e shëmtuar.

Me flokë të thinjura

Digjet në shi.

SHKEKAS

Unë me mal(l)in

Mal(l)i me erën

Rrokemi shkekas.

Era (e mal(l)it) u hodh, u drodh e u përdrodh

Më tundi, më shkundi e përkundi, s’u lodh

Dikur u përvodh e më zuri përfundi.

Ç’rrënjë të thella pati mal(l)i

E pashë kur ra e u përplas në gjirin tim.

(Mal(i) në mal(l) (varg)mal(l)eve në horizont derdhet

Fushave, kodrave kaçurrele syrin hedh

Hidhet e dridhet e përdridhet e përdredh

Shtrihet e shkrihet e krihet mal(l)i e kujtimi

Duhen e pështyhen, puthen e kafshohen

Hënës për hënë(shëm) përhëntë përtërihen

Sh(kr)ihen e (s)fshihen, zihen e krihen

Me rreze agu agimtë në agim.

KUJTIME DHE MALL FSHATI

(Kruaj kujtimet)

Kroi i fshatit tim m’i përkëdhel kujtimet

Cicërimat e zogjve m’i mundin trishtimet

Dhe plagët gjëllojnë dhe ëndrrat blerojnë

I kruaj kujtimet, mendimet gjethojnë.

(Kujtim dhe mall)

Kujtime kam

Prandaj kam dhe mall

Rimat m’i përkëdhel era

Vargjet rigojnë shi të valë

Për ëndrra të djegura në shi

Si të mos kem mall?

Fushës kullosin qengjat, kur nis gjelbërimi

Si demi nëpër fusha byrykatet kujtimi

Kur ëndrrat shohin ëndërr, nën hije të arrës

Si të mos kem mall për valën e valës?