Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

BEQIR BUZUKU

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

BEQIR BUZUKU

            Hyrje

           Beqir Buzuku u lind më 21.01.1948 në fshatin Tygjec të komunës së Kamenicës.      Shkollën tetëvjeçare e kreu në vendlindje. Gjimnazin në Kamenicë, ndërsa Shkollën e lartë pedagogjike, grupi gjuhë dhe letërsi shqipe,ne Universiteti-n e Prishtinës, dega  në Gjilan.

            Në vitin 1971 u punësua në një ndërmarrje punuese në Kamenicë, në vendin e punës nëpunës kontabiliteti. Aty punoi tetë vjet. Pastaj nga kontabiliteti, në të njëjtën ndërmarrje, kaloi në tjetër vend pune, përkthyes në administratën dygjuhësore shqip-serbokroatisht dhe anasjelltas ku punoi plot dhjetë vjet. Në vitin 1989, pas suprimimit të autonomisë së Kosovës, u ndalua përdorimi i gjuhës shqipe në administratë. Dhe ai u largua nga puna. 

            Në vitin 1990 duke pa pozitën e rëndë sociale të punëtorëve shqiptarë, të cilët Serbia me dhunë i largoi nga puna, u inkuadrua në Shoqatën Humanitare “Nëna Tereze” të Kosovës, dega në Gjilan, ku punoi plot 12 vjet.

            Veprimtaria letrare

            Gjatë kohës derisa ishte gjimnazist, gjatë viteve 1966/68, qe bashkëpunëtor i gazetës Rilindja për komunën e Kamenicës. Brenda asaj kohe, përkatësisht deri në vitin 1969, përveç gazetarisë u mor edhe me poezi për fëmijë, por herë-herë edhe tregime, të cilat i botonte në revistën Pionieri, Rilindja për fëmijë, GEP-i, Flaka e Vëllazërimit, BAT (Bazat e arsimit teknik) etj. Në këtë të fundit botoi disa tregime me tematikë fantastiko-shkencore.

            Ai duke pa se në letërsinë për fëmijë nuk mund ta trajtonte aktualitetin e kohës, në të cilin ndodhej Kosova, nën okupimin serb, shkroi edhe për të rritur. Shkroi poezi, poezi satirike, humoristike dhe humoreska (në prozë) të cilat i botoi në Rilindja, Jeta e re dhe Zëri i rinisë.

Përveç shumë poezive e disa tregimeve të botuara në revista e gazeta ka botuar edhe këto vepra letrare:

            Pesha e ngjyrave (poezi për fëmijë), Pionieri, Prishtinë, 1995,

            Etje për buzëqeshje (poezi për të rritur), Jeta e re, Prishtinë, 1995,

            Çupëza e ngjyrave (poezi për fëmijë), Pionieri, Prishtinë, 1996,

            Përtej të sotmes, novelë fantastiko-shkencore (për të rinj), Forumi i krijuesve të artit, Prishtinë, 1997,

            Lahuria e lulemollëve (poezi për fëmijë), Forumi i krijuesve të artit, Prishtinë, 2001,

            Çelësat majë lapsi (poemë për fëmijë), Forumi i krijuesve të artit, Prishtinë, 2004,

            Rrëshqitje në udhëkryq (poezi për të rritur), Galabroi, Prishtinë, 2005,

            Tri ditët e shtojzovalles (novelë për të rinj), Lidhja e Shkritmtarëve të Kosovës, Prishtinë, 2009.

            Atdheu me dy zemra (poezi për fëmijë dhe të rinj), SHB Orfeu, Prishtine, 2014.

            Beqir Buzuku është prezantuar në: Odhise K. Grillo: Leksikon. Shkrimtarët shqiptar për fëmijë (1872-1995) – ENCIKLOPEDIKE, T. 1997, Astrit Bishqemi Histori e letërsisë shqiptare për fëmijë e të rinj, Elbasan, 2001, 2004 dhe në  ribotimin e të njëjtës më 2008, Tiranë, në (Demir Behluli) – Portrete shkrimtarësh, Prishtinë, 2002, në (Hasan Hasani) Leksikoni i shkrimtarëve shqiptarë – 1501-2001, Prishtinë, 2003, në Panoramën e Hysen Këqikut – Psherëtimë për tokën, Gjilan 2004, Astrit Bishqemi Autorë të letërsisë shqiptare për fëmijë e të rinj 1886-2009, Tiranë, 2009.

            Beqir Buzuku është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës që nga viti 1996.

Jeton në Gjilan.

PËRJETËSIMI I PRANVERIMIT

Kosovë, nëna ime 

dje ishe e pllakosur në lot

Fytyrëqeshur je sot.

Vetëm ai që nuk është dashamirë

nuk të shikon me sy të mirë...

Shumë u sollëm në rreth

Kurrë pa e gjetur udhën e shpëtimit

Kurrë pa e pa dritën e lirisë.

Një ditë të gjithë tok

u shkëputëm nga amullia

Dhe ndodhi mrekullia...

Pa hamendje u hodhëm në ngarendje

Gjetëm udhën e besës

Pastaj pamë shtegun e shpresës

Në historinë e atdheut

për të mbëltuar dritën e jetës.

Në fillim të javës së tretë

Muaji shkurt, moti dymijetetë

Erdhi Ejona shumë e pritur

Gjatë e ëndërruar

Me lumenj gjaku e vaditur.

Shtatëmbëdhjetë  Shkurti

E kremte kulmore

Ditë e fishekzjarreve të gëzimit

Festë e vjeljes së frutave

të punës shekullore.

Atë ditë të madhe në Prishtinë

Kosova ka veshur gjithëjetësinë

Në mes të flamurit harta e saj

Harta e saj vulë shtetësie

Dhuron frymëzim atdhedashurie.

Smirëzinjtë e vëngrashët

Shikojnë me xhelozi

Le t’shikojnë vëngër kot

Hapërimin tonë përpara

nuk mund ta ndalin assesi.

Karvani i shtetit

nga shkurti në shkurt

ecën përpara

Ecën krenar

nga e drejta, nga e mbara.

Kosovë, atdheu im

nuk ta kthej shpinën

Për asnjë çmim...

SIMBOLIKA E JANARIT

(Dëshmorëve të kombit)

                          1

Shumë pengesa patëm në udhëjetë

Mënjanimi i tyre nuk qe i lehtë.

Këtu, në tokën tonë, qe si në teatër

Me shekuj zgjatën komeditë e tragjeditë

Anadollaku e Sibirokarpataku

nuk shkoqeshin nga rolet kryesore

Thyente qafën njëri, si lugat shfaqej tjetri

Kjo lojë teatrore u përsërit prore.

                         2

Nëntëdhjetegjashtë  stinë prapa

Në janarin me ngricë e borë

filluam kremtimin përkujtimor.   

Kohë me mjegull dhe duhi

mbretëroi fillim e mbarim

Mot për mot, nga janari në janar

net të tëra kalonim pa gjumë

Harxhonim shumë kohë e mund

Analizonim e planifikonim

Rrugës zigzage duhej  në fund.

                        3

U sollën stinët rrotullim

Ndryshoi koha për të mirë

Ky ndryshim lypsej shfrytëzuar

Për të hedhur hapa vendimtarë

Për t’i thënë dimrit: lamtumirë!...

Dhe një ditë udhërrëfyesit na nxorën

nga pellgu i amullisë

U shpërgjumën atdhetarët

UÇK-ja shtrëngoi dhëmbët

Dhe ai veprim qe frytdhënës

Dita-ditës herë më shumë e herë më pak

U shpejtua rrugëtimi për në pikëcak.   

SHKALLËT E JETËS

Rruga e jetës është e shtruar

E shtruar herë me lule

herë me baltë

Përjetimet e udhëtimit

nëpër zigzaget e saj

janë të përziera me helm e mjaltë.

Ndodhitë e përjetimet tona

nuk shlyhen dot

nga pluhuri i harresës

Mirë i kem incizuar

në disketën e kujtesës.

Rrokulliset jeta nëpër stinë

Kush ngadalë kush me nxitim

shkallëve të saj ngjitemi

Dikush arrin në majë të cakut

Dikush dremit në vendnumërim.

QYSH E LYPËN E GJETËN

E gjatë qe rruga jonë drejt cakut

Rrugëtimi nëpër të qe rraskapitës

Në çdo shteg na hodhën pengesa

Ne nuk u zmbrapsëm asnjëherë

As në dimër e as në pranverë.

Në Kosovë viti 1999 ndryshe filloi

filloi i përcjellur me acar e duhi

Muaji janar nuk ishte i mbarë

Mesi i javës së dytë s’qe i rëndomtë

Në fshatin Reçak ndodhi një barbari...

Pas pesëdhjetë ditësh erdhi marsi

Marsi muaji i adhuruar

atë vit nuk qe muaj i ngrohtë

Qe muaj me mjegull e sqotë

Qe kohë e pranverës së vonuar.

Pesë marsi kurrë s’na shlyhet nga kujtesa

Ishte kohë e ngjyrosur me zymtësi

Atë ditë kulmoi egërsia

Vrastarët, si hije nate, u shfaqën n’Prekaz

dhe në kthetra të mortit

hodhën: burra, gra, pleq, plaka e fëmijë.

Ai që e hedh gurin, thonë

dorën nuk mund ta fshehë gjithmonë

Ndodhitë e Reçakut, Prekazit...

Nuk ngelën jashtë gjykimit të kronistëve

Aktorët e teatrit të shfaqjeve tragjike

me guri ne grusht u zunë shumë ngushtë

Më 24 mars 1999 atyre NATO u dha grusht...

LARUSHI KOHE

Krahu i punës

ia ktheu shpinën fshatit

Dhe zbarkoi në qytet

për të shitur në treg djersën e vet

Aty në çdo skaj rruge

kanë mbi shumë kafiteri

Në to flakë po shitet makiato

makiato me qumësht përzier me ujë.

Muzgu ngjyros horizontin me purpur

Shetitorja e qytetit tim gumëzhin

gumëzhin nga vërshima e qytetarëve

Aty kronisti është i stërngarkuar

Kamera e celularit të tij

kap çdo imtësi

Lloj-lloj portretesh

zënë vënd në memorjen e tij.

Në atë mori njerëzish

kemi e ç’nuk kemi

Aty albumi i kronistit mrekullohet

me portrete të mira

Po mund të zymtohet

me foto te papëlqyera.

Rrallë, aty-këtu, si hije nate

mund të bie ne sy ndonjë mjekërçufrak

e ndonjë mendjepakë.

Në atë mes kemi

mendjendritur, mendjehollë

Në fytyrën e tyre

nuk zë vënd asnjë njollë.