|
Dikur edhe unė i takoja grupit tė
njerėzve tė pakėnaqur gjithmonė, njerėzve qė ngarkohen vazhdimisht me brenga
dhe probleme. Por, nė mėngjesin e njė ditė pranvere tė vitit 1934 e pata
pare njė skenė, e cila mė shėroi pėrgjithmonė. Krejt kjo zgjati nė mė pak se
dhjetė sekonda, por mjaft gjatė qė tė mėsoj diē pėr jetėn, ndoshta mė shumė
seē kisha mėsuar gjatė dhjetė vjetėve tė mėparshme. Rrugės shkoja duke u
kalamendur si ndonjė qen i rrahur. I pata humbur tė gjitha shpresat. Sakaq e
pash njė njeri pa kėmbė qė mė shkathtėsi shkonte rrugės. Ishte ulur nė njė
karrocė tė vogėl, ndėrsa nė duar mbante dy copa druri qė i ndihmonin pėr tė
lėvizur. Shikimet na u takun. Mė buzėqeshi dhe me plotė gėzim mė tha:
Mirėmėngjesi zotėri. Ditė e bukur, apo jo?-
u shtanga sikur tė mė kishte
goditur rrufeja. Nė atė ēast kuptova se sa i pasur qė jam. Po, unė I kam dy
kėmbė tė shėndosha. Unė eci! U turpėrova pėr dėshpėrimet e mia. "I marre - i
thash vetės, nėse fytyra e tij shkėlqen me kaq kėnaqėsi, me vetėbesim dhe me
kaq gėzim, ti nuk ke kurrfarė arsye tė jesh I zhgėnjyer.
Nė pasqyrėn e banjės e
kam ngjitur njė cope letėr me kėto fjale: Nėpėr rrugė sillesha poshtė e
lartė pa para dhe pa shprese, I zhgėnjyer qė nuk kisha kėpucė. Atėherė e
takova njė njėri pa kėmbė dhe kuptova sa i pasur qė jam.
Shkruar nga njė njeri
i dėshpėruar, qė mė vonė gjeti lumturinė.
Mos u anko derisa tė
kesh mjaft ujė pėr ta shuar etjen dhe ushqim pėr ta hequr urinė.
Do tė duhej tė
kuptojmė qė ne, njerėzit e shėndoshė, jetojmė nė mbretėrinė fantastike tė
bukurisė, por jemi shumė tė verbėr qė ta ēmojmė dhe tė kėnaqemi me tė.
|
