Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (1)

Kapitulli i njëzetetretë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

KAPITULLI 23

Një botë e re e një njeriu të ri

            2 mars 1986 pasdite

            Pyetja e parë

            Shumë njerëz janë të gatshëm të ndryshojnë gjendjen e qenies së tyre, por ata tmerrohen nga mundësia e mbarimit të botës. Edhe unë, gjithashtu, duke luajtur rreth e rrotull si një kukull derisa hulumtoj nëpër shkrimet e shenjta.

            Kam zbuluar se në shkrimet e shenjta nocioni “fundi i botës” nuk ekziston, por vetëm “përfundimi i kohës” apo “fundi i ditëve”.

            Shkatërrimi i botës, do të jetë fshehtësia më e madhe, apo do të jetë shpëtimi i qenieve njerëzore – një ndryshim i lavdishëm i një lëvizjeje të forcës universale dhe matjes së kohës së njeriut?

            S’ka dallim se si ju e quani atë fundi i botës apo fundi i kohës apo fundi i ditëve; këto janë tri mënyra të njëjta për ta shprehur të njëjtën gjë, mbarimin e botës.

            Mos u mundoni ta mashtroni veten me fraza të ndryshme. Nëse nuk ka kohë, si do mund të ekzistojë bota? Nëse nuk ka ditë, si do të mund të ekzistojë  bota? Fundi i botës është i tmerrshëm, por përgjigje nuk mund të gjenden në shkrimet e shenjta të vjetër, sepse në shkrimet e shenjta të vjetër nuk ka asnjë përgjigje për njeriun bashkëkohor.

            Të gjitha shkrimet e vjetra të shenjta janë të kalbura. Ato kanë pasur përgjigje për bashkëkohësit e tyre – disa prej tyre janë njëzet shekuj të vjetra, disa janë tridhjetë e disa edhe pesëdhjetë shekuj të vjetra; ato nuk kanë asnjë përgjigje për ju.

            Ju duhet të gjeni përgjigje brenda vetvetes.

            Bota mund të shpëtojë, jo duke i ndryshuar frazat, por njerëzit dhe kjo është më e vlefshmja për t’u kuptuar, kjo është gjëja më e rëndësishme: njeriu mund të ndryshoj vetëm kur ballafaqohet me vdekjen përfundimtare; përndryshe ai vazhdon duke e shtyrë afatin e ndryshimit. Ndryshimi është i mundimshëm. Ju jeni fiksuar në shprehitë e juaja personale, ju jeni mësuar me mendjen tuaj të vjetër, me idetë tuaja të vjetra, me paragjykimet tuaja të vjetra. Ndryshimi nënkupton se ju do të duhet të kaloni nëpër, pothuajse, vdekjen e të vjetrës në mënyrë që e reja të lindë në juve.

            Me aq sa jam unë i shqetësuar, është lajm i mirë që fundi i botës është afër, sepse vetëm atëherë njeriu mund të jetë i bindur për transformimin e tij total. Sigurisht se kjo botë do të duhet të vdes. Kësaj bote i ka ardhur fundi, por ne mund ta krijojmë një botë tjetër.

            Ky njeri ka jetuar mjaft, por ne mund t’i japim jetë njeriut të ri. Të gjitha konceptet e vjetra, ideologjitë, religjionet, filozofit, janë bërë absolutisht të zbrazëta. Ata nuk japin ndonjë ushqim, ndonjë ushqim për rritjen e njeriut, përkundrazi, ato të gjitha janë vetëm pengesa. Nëse vazhdoni t’i dëgjoni ata dhe nëse vazhdoni të kërkoni përgjigje nga shkrimet e shenjta të vjetra, atëherë bota do të përfundojë dhe ju do të merrni fund. Nuk do të ketë njeri të ri, e as botë të re.

            Harrone të vjetrën.

            Më është kujtuar një alegori nga jeta e Jezu Krishtit… Në mëngjes, një mëngjes të bukur në liqenin e Galilesë, ai erdhi dhe qiti dorën mbi supet e një njeriu i cili mundohej të kapte peshk. Burri u kthye, dhe kishte diçka në sytë e Jezusit: çfarëdo që Jezusi thoshte ai e përcillte. Jezusi i tha: "Hidhe atë rrjetë. Sa gjatë do të vazhdosh ta shkatërrosh jetën tënde vetëm për të zënë peshq? Eja me mua. Unë do ta tregoj mënyrën se si ta zësh njeriun."

            Ai kurrë nuk kishte menduar se mund të bëhet diçka tjetër përveç se peshkatar. Ky njeri ishte aq autoritativ kështu që ai e hodhi rrjetën dhe e pasoi Jezusin. Dhe posa ata ishin nisur për të dal nga qyteti, një njeri me vrap erdhi dhe i tha: “Ku po shkon? Babai yt i cili është i sëmurë për disa ditë do të vdes. Kthehu në shtëpi.”

            Ai e pyeti Jezusin: “Mi jep tri ditë, në mënyrë që të mund të shkoj ta varros babain tim të vdekur dhe t’i bëjë të gjitha ritualet që janë të nevojshme. Unë do të kthehem së shpejti.”

            Atë që Jezusi ia tha atij njeriu unë do të doja t’ju them juve. Jezusi i tha: “Ka mjaft njerëz të vdekur në qytet, ti s’ke nevojë të brengosesh. Lëri të vdekurit le ta varrosin të vdekurin. Ti eja me mua.”

            Këto fjalë janë jashtëzakonisht të rëndësishme: “Lëreni të vdekurit le t’i varrosin të vdekurit”. I tërë qyteti është përplot me njerëz të vdekur. Edhe pse ata marrin frymë, ecën, flasin dhe i bëjnë të gjitha gjërat, ata nuk janë të gjallë. Në ta nuk ka këngë, në zemrat e tyre nuk ka vallëzim, nuk ka kënaqësi në jetët e tyre. Se a janë ata të gjallë apo të vdekur nuk ka rëndësi, është e njëjta gjë. Në fakt, vdekja do të jetë më e mirë, ky do të jetë një pushim i mirë për ta.

            Bota për të cilën ju po hulumtoni veç është e vdekur. Ju nuk mund ta shpëtoni atë, asnjë shpëtimtar nuk mund ta shpëtojë atë – dhe nuk ka nevojë të shpëtohet ajo, ajo është kalbur. Të gjithë janë vetëm kufomat gjithandej. Ata kanë harruar të jetojnë, ata kanë harruar të dashurojnë, ata kanë harruar të festojnë. Ata kanë harruar çdo gjë që i jep jetës kuptim, duke e bërë çdo çast një suvenir, një kujtim aq i artë për të mbajtur gjallë përgjithmonë. Jeta e tyre është vetëm zbrazëti, përbrenda ata janë bosh, nuk ka asgjë substanciale në ta. Ata nuk kanë shpirt.

            Kjo është përkryeshëm e mirë nëse kjo botë vdes, ky njeri vdes, kjo shoqëri vdes. Por, para se të vdes dhe para se ne ta varrosim, ne duhet të nxjerrim prej tij një jetë të re, një njeri të ri, një botë e re - pikërisht në të njëjtën mënyrë si kur një farë vdes në tokë ajo mbin në një jetë të re, me dy gjethe të bukura, të gjelbra, e freskët. Ky është transformim. Fara ishte e mbyllur dhe pothuajse e vdekur, por kur ka vdekur në tokë ajo i ka lënë vend një qenieje të gjallë. Një pemë e bukur me shumë degë do të rritet, me shumë gjethe, fruta, lule. Dhe ato degë do vallëzojnë në diell, në erë, nën yje, nën hënë.

            Para se të vdes, le ta shfrytëzojmë këtë botë si një farë për njeriun e ri, le ta shfrytëzojmë këtë njeri si një farë për një njerëzim të ri. Kjo është e tërë puna ime - t’ju përgatisë për dy gjëra: jam i interesuar që të vdes sa më shumë e kaluara, dhe të filloni të jetoni në një mënyrë krejtësisht të re, të shkëputur me të kaluarën, në këtë mënyrë ju mund të bëheni njeriu i ri. Kjo është absolutisht urgjente. Ju nuk mund ta shtyni afatin e kësaj.

            Koha po vrapon shkurt – sepse bota e vjetër është e gatshme për vetëvrasjen e vet. Armët bërthamore, një luftë e tretë botërore… ajo ka përgatitur gjithçka për vetëvrasje e vet. Ajo nuk ka më asnjë shans: pikërisht tash në botë ka aq shumë armë bërthamore sa mund të shkatërrohet shtatë qind bota sa kjo, shtatë qind civilizime njerëzore të kësaj madhësie. Ne nuk po marrim asnjë mundësi, e tërë shoqëria veç e ka përgatitur varrin e vet.

            Para se të bëhet vetëvrasja, na duhet ta ruajmë parimin themelor të jetës. Dhe kjo mund të bëhet nga çdo individ, duke mos qenë i varur nga asnjë organizatë, që është mënyrë e vjetër. Duke mos qenë i varur nga asnjë kishë – që përsëri është nga e kaluara… Për të parën herë individi ka për të marrë të gjitha përgjegjësitë në duart e veta për jetën e tij. Nuk ka Zot, nuk ka shpëtimtar, asnjë kishë nuk do të ndihmojë, ata janë të gjithë pjesë e strukturës së vjetër e cila do të vdesë. Të gjithë ata janë të thurur së bashku aq ngushtë saqë ju nuk mund të shpëtoni asgjë prej tyre, të gjithë ata do të vdesim së bashku.

            Por çdo individ mund ta çlirojë veten e tij.

            Posa erdha në këtë ishullin tuaj të bukur u informova se Kazantzakis, një nga artistët më të mëdhenj të botës moderne, ishte përjashtuar, shkishëruar nga kisha ortodokse greke. Arsyeja për përjashtimin e tij ishte krijimi i Zorba dhe Buda. Ai e quajti atë ZORBA GREKE. Pavetëdijshëm ai ishte duke krijuar bazën e një njeriu të ri, që unë e quaj atë njeriu i ri Zorba Buda. Ai nuk mund të jetë grek, ai nuk mund të jetë italian, ai nuk mund të jetë gjerman, ai nuk mund të jetë hindu, ai nuk mund të jetë mysliman.

            E njëjta situatë ishte edhe me mua. Unë gjithashtu kam lindë në një fe – ndoshta feja më e vjetër në botë, xhainizmi. Ajo është më e vjetër se hinduizmi, sepse libri më i vjetër hindu RIGVEDA, e përmend Tir Thankara, themelues të xhainizmit. Kjo do të thotë se xhinizmi veç kishte ekzistuar kur ishte shkruar RIGVEDA.

            Dhe rreth RIGVEDA ka probleme. Dijetarët bashkëkohore mendon se ajo duhet të jetë të paktën pesë mijë vjet e vjetër, por një dijetar shumë i madh i shkrimeve të lashta, Lokmanya Tilak pohon se RIGVEDA është 90.000 vjet e vjetër. Dhe argumenti i tij është i tillë saqë nuk ka asnjë mënyrë për ta shkatërruar atë, argumenti i tij është shumë faktik.

            Në RIGVEDA ka një përshkrim të një konfigurimi të caktuar të yjeve që ka ndodhur para 90.000 vjetësh, dhe për të cilën astronomët janë pajtuar shkencërisht se kjo ka ndodhur vetëm një herë.

            Ky lloj konstelacioni ka ndodhur vetëm para 90.000 vjetësh, dhe RIGVEDA përshkruan yje aq hollësisht, në detaje të tilla saqë është e pamundur që njerëzit që kishin shkruar këtë, nuk ishin të vetëdijshëm për këtë. Ky nuk mund të jetë trillim, ata nuk kanë mundur ta krijojnë atë nga mendjet e tyre. Nëse RIGVEDA është 90.000 vjet të vjetër, atëherë duhet të jetë ndoshta xhainizmi njëqind mijë vjet i vjetër.

            Unë kam lindur në një familje xhainiste, dhe ajo që i ka ndodhur Kazanzakis më ka ngjarë edhe mua – por unë jam tjetër lloj njeriu. Komanda supreme e fesë xhainiste kishte vendosur rreth dëbimit tim nga religjioni Xhaina. Unë i kam shkruar atyre një letër ku iu kam thënë: “Ju nuk duhet të mundoheni. Unë ju kam përjashtuar, ju tash nuk mund të më përjashtoni. Unë nuk i përkas partisë suaj, unë e kam përfunduar me atë.” Ata nuk kanë mundur të më përjashtojnë sepse unë i kam përjashtuar të gjithë ata. 

            Kjo do të thotë që asnjë individ të mos jetë pjesë e ndonjë ideologjie të vdekur, të kalbur. Provoni që përbrenda vetes suaj të zbuloni krejt çka është e vjetër, e vdekur, dhe ta hidhni jashtë. Pastrohuni plotësisht dhe bëhuni prapë fëmijë. Bëhuni prapë të çiltër, pa ide, pa paragjykime, pa kushtëzime.

            Ju jeni të lindur; njeriu i ri ka ardhur në ekzistencë, dhe kjo ka për të shkuar nga individi tek individi tjetër. Zjarri mund të pushtoj pothuajse si një stihi zjarri, dhe në qoftë se miliona individ largohet nga të gjitha trashëgimit e vjetra, nuk ka nevojë që jeta të zhduket nga kjo botë e bukur.

            Por ne kemi për të krijuar një jetë të re të bazuar në parimet krejtësisht të ndryshme. Jeta e vjetër ishte e bazuar, shumë çuditërisht, mbi parimet antijetë. Ajo ishte kundër çdo gjëje që është e gjallë në ju, ajo ishte kundër dashurisë suaj, ajo ishte kundër gjinisë suaj, ajo ishte kundër gëzimit tuaj, ajo ishte kundër lumturisë suaj. Ajo ishte kundër çdo gjëje që ju ka gëzuar. Ajo kërkon që ju të jeni një shenjtor i vdekur, jo një qenie e gjallë njerëzore. Parimet antijetë kanë sunduar për mijëra vjet.

            Rezultati përfundimtar i kësaj është se ne po vijnë afër fundit të botës. Religjionet e juaj kanë kontribuar në këtë, shenjtorët e juaj kanë kontribuar në këtë, të ashtu-quajturit filozofët tuaj kanë kontribuar në këtë... sepse të gjithë ata ishin kundër jetës. Dikush si Zorba i cili ishte për jetën nuk është lejuar nga shoqëria të ekzistojë. Ai u dënua, ai ishte diskredituar, në çdo mënyrë dinjiteti i tij është marrë. Ai ishte poshtëruar si një kafshë.   Natyrisht, turma ishte e fuqishme dhe ka arritur t’i shtypë të gjithë individët rebelues dhe i detyruan ata ta pasojnë turmën.

            Unë dua që shoqëria të zhduket. Unë dua që turma mos të ketë asnjë fuqi më. Çdo individ ka një të drejtë të lindur të jetë i lirë, për të zgjedhur modelin e tij të jetës dhe për të lëvizur sipas natyrës së tij, me respekt, me dinjitet, që do të jetë mënyrë e re e të jetuarit, ku çdo individ është i respektuar në veçantinë e tij, dhe nuk ka ide të gatshme ku të gjitha duhet të plotësohen në jetën e tij.

            Gjithkush ka për të jetuar në pajtim me zemrën e tij, ka për të lëvizur në pajtim me qenien e tij të brendshme, ngado që ajo e udhëheq. Ky është fati juaj. Askush tjetër nuk do të vendos për këtë; ju jeni i vetmi që do të vendosni për veten tuaj. Kjo vendosmëri – e liruar nga të gjitha turmat, njerëzit e thjeshtë, organizatat – do të krijojë një botë të re dhe një ngazëllim të ri, jetë festive për çdo individ. Nuk do të ketë nevojë askush të mendojë për parajsën pas vdekjes, parajsa do të jetë këtu tani.

            Kjo është mirë që bota e vjetër po vjen në një fund. Tani ju duhet të vendosni nëse doni të vdisni me botën e vjetër apo të bëni një kapërcim kuantik nga e vjetra, dhe të krijoni një botë të re dhe një njeri të ri.

            Vazhdon...

 (2)      (3)     (4)     (5)     (6)    (7)