Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Korab THAÇI

        TI JE SHUMË MË SHUMË SE SA QË TI MENDON SE JE...!  (pjesa e parë)

      Pse e krijojmë ne gjithmonë të njëjtin realitet? Pse kemi gjithmonë të njëjtat marrëdhënie? Pse marrim gjithmonë të njëjtën punë? Pse e krijojmë gjithmonë të njëjtin realitet në këtë oqean të pafund të mundësive të pakufizuara? A nuk është për tu habitur se si ne kemi opsione dhe mundësi, të cilat ekzistojnë, por për të cilat ne nuk jemi të vetëdijshëm? A është e mundur që ne jemi mësuar të besojmë se ne nuk mundë ta kontrollojmë jetën dhe mënyrën se si ne jetojmë?

               Në fillim ishte vetëm Asgjëja, përplot mundësi të pakufizuara, njëra prej të cilave je edhe Ti.

            A e ke shikuar ndonjëherë vetën me sytë e atij njeriu, nga i cili ti je bërë? A e ke vëzhguar vetën ndonjëherë me sytë e Vëzhguesit ultimativ?

            Kush jemi ne? Prej nga vijmë? Për ç`arsye jemi ne këtu dhe ku do të shkojmë më pas?

            Për ç`arsye jemi ne këtu? Kjo është pyetja ultimative.  Ç`është Realiteti? 

            Atë çfarë unë më parë e konsideroja si jo reale, më shfaqet tani në njëfarë mënyre më reale se sa ajo që unë e konsideroja reale e që tani më duket joreale. Sa më shumë që merremi me fizikën kuantike aq më misterioze dhe e çuditshme bëhet ajo. Thënë shkurt, fizika kuantike është fizika e mundësive të pakufizuara.

            Këto pyetje flasin rreth asaj se si ne e përjetojmë boten dhe nëse ka ndonjë dallim në mes të asaj bote që ne e jetojmë dhe natyrës sonë të vërtetë.

            A keni menduar ndonjëherë se prej çka përbëhen mendimet?

            Ne shohim sot në përditshmërinë tonë shumë fenomene te cilat na bëjnë me dije se ne jetojmë në një epokë ku nuk kemi shumë njohuri për forcën e mendimeve. Materializmi modern ua grabit njerëzve domosdoshmërinë e ndjenjës së përgjegjësisë. Gjithashtu edhe religjioni e bënë shpesh të njëjtën gjë. Nëse fillojmë ta marrim seriozisht mekaniken kuantike, ajo na ngarkon të gjithëve me ndjenjën e përgjegjësisë. Ajo na thotë: Po, bota është një vend jashtëzakonisht i madh me përplot fshehtësi. Mekanizmi nuk është përgjigja, megjithatë unë s´do ta tregoj përgjigjen se ti je tanimë mjaft i pjekur për të vendosur vet.

            A është secili nga ne një fshehtësi? A është secili nga ne misterioz? Sigurisht se Po.

Këto pyetje kuptimthella ia mundësojnë njeriut që të përjetoj mundësi tjera ne ketë botë. Ato na e sjellin një fllad te freskët dhe na e bëjnë jetën më të këndshme.

            E vërteta ne jetë nuk është  të kemi njohuri, por të jemi të vetëdijshëm për fshehtësitë dhe ligjet e natyrës.

            Nëse ne mundemi të depërtojmë mjaft thellë në ligjet e natyrë, atëherë do të kemi mundësi që një ditë ta njohim inteligjencën e Zotit. (Një histori e shkurtër për kohën - Stephen Hawking).

            Pse e krijojmë ne gjithmonë të njëjtin realitet? Pse kemi gjithmonë të njëjtat marrëdhënie? Pse marrim gjithmonë të njëjtën punë? Pse e krijojmë gjithmonë të njëjtin realitet në këtë oqean të pafund të mundësive të pakufizuara? A nuk është për tu habitur se si ne kemi opsione dhe mundësi, të cilat ekzistojnë, por për të cilat ne nuk jemi të vetëdijshëm? A është e mundur që ne jemi mësuar të besojmë se ne nuk mundë ta kontrollojmë jetën dhe mënyrën se si ne jetojmë?

            Ne jemi të stërvitur të besojmë që bota e jashtme është më reale se sa bota jonë e brendshme. Megjithatë ky model i ri shkencorë i quajtur “Fizika Kuantike” na e tregon të kundërtën. Ajo çfarë është në NE i prodhon ngjarjet e jashtme ne botën tonë.

            Filozofët e vjetër kanë thënë: „Nëse unë e godas një shkëmb dhe e lëndoj këmbën time, kjo është reale“. Megjithatë ky është vetëm një përjetim dhe është real vetëm në perceptimin e personit që ka bërë përjetimin.

            Eksperimentet shkencore kanë treguar se nëse e lidhim trurin e njeriut me PET-skaner (Positronen-Emissions-Tomographie - mjet elektronik që përdoret në medicinën nukleare për të fotografuar pjesët e brendshme të trupit) e posaçëm dhe kërkojmë nga personi ta shikoj ndonjë objekt të caktuar, atëherë shihen pjesë të ndryshme të trurit të cilat janë ndriçuar. Pastaj është detyruar personi t’i mbyll sytë dhe ta parafytyroj objektin e njëjtë, por me sy të mbyllur, dhe është vërtetuar se të njëjtat pjesë të trurit janë ndriçuar. Pastaj shtrohej pyetja: Kush është ai që sheh? A sheh truri apo janë sytë ata që shohin? Dhe çka është realiteti? A është realitet ajo që ne e shohim me trurin tonë, apo ajo që ne e shohim me sytë tanë?

      E vërteta është që truri nuk mund ta bëjë dallimin në mes gjërave që ne i shohim përreth nesh dhe gjërave nga kujtesa apo e kaluara, sepse, gjatë të dy proceseve ndizen të njëjtat neurone.

            Truri ynë i përpunon 400 miliard Bits-informacione për një sekondë, por ne jemi te vetëdijshëm vetëm për 2000 prej tyre. Dhe kjo kufizohet ne hapësirën përreth trupit tonë dhe kohës.

            Sytë janë vetëm objektiv. Pjesa e prapme e trurit është ajo që sheh. Ajo quhet “Korteksi Optik”. Për shembull një kamerë mund të shoh shumë më shumë përreth nesh se sa ne që mendojmë se ekziston, sepse kamera nuk vë asnjë paragjykim. A është pra e mundur që sytë tanë dhe kamerat të shohin më shumë se sa që truri ynë vetëdijshëm mund të prodhoj? Truri ynë është ashtu i lidhur dhe i konstruktuar që ne të shohim vetëm atë për të cilën ne besojmë se ekziston.

            Ja një shembull i një historie të vërtetë e cila ndodhi ne ishujt Karibik kur Kolombo lundronte me anije mbi det. Kur Kolombo mbërriti në Karibik, nuk ishte asnjëri nga banoren e ishujve Karibik ne gjendje ti shoh anijet. Ata nuk mund t’i shihnin ato, sepse nuk kishin parë kurrë me parë diçka te këtij lloji. Ata thjesht nuk mund t’i shihnin.

            Arsyeja pse ata nuk mund ti shihnin anijet ishte, sepse ata ne trurin e tyre nuk kishin dijeni dhe asnjë përvojë që anijet ekzistojnë. Ata shihnin vetëm valë mbi det, por jo anijet. Njëri nga banoret filloj të mendoj rreth kësaj se çfarë ka ndikuar që valët janë ngritur. Ai dilte çdo dit dhe e vështronte këtë dukuri. Pas një kohe ai filloj t’i shihte anijet dhe u tregoj të gjithëve se atje mbi det ekzistojnë anijet. Pasi që të gjithë kishin besim në të, filluan që edhe ata t’i shohin.

            Ne e krijojmë realitetin. Ne jemi makina që e krijojmë realitetin. Ne perceptojmë diçka, vetëm atëherë kur ajo reflektohet në pasqyrën e trurit tonë. Truri ynë nuk mund ta bëjë dallimin në mes ngjarjeve që ndodhin brenda nesh dhe atyre që ndodhin jashtë nesh. Nuk ekziston asgjë  jashtë e cila është e pavarur nga ajo çka ndodh brenda.

            Materia nuk është ajo, çka ne kohë të gjatë mendonim se është. Pjesa më e madhe e Universit është e zbrazët. Ne e paramendojmë hapësirën si diçka e zbrazët ndërsa materien si diçka masive, por në të vërtetë materia nuk është asgjë, nuk përmban asnjë substancë. Më e sigurta çka ne për materien mund të themi është se ajo është e zbrazët si një mendim. Ajo është një grumbull informacionesh te koncentruara. Gjërat nuk përbëhen nga më shumë gjëra tjera, por nga mendimet, konceptet dhe informacionet. (Dr. Joe Dispenca, D.C. Doctor of the Chiropractic Medicine – Life University. Autor of  “Theater of the Mind: A Preview of the Working Brain”)

            Në vend që të mendojmë se gjërat janë gjëra, jemi mësuar të mendojmë se gjithçka rreth nesh është një gjë që ekziston pa dëshirën dhe zgjidhjen time. Këtë lloj mendimi duhet thjeshtë ta çrrënjosim. Në vend të kësaj duhet ta pranojmë se vetë bota materiale rreth nesh, karriget, tavolinat, radio etj. nuk janë asgjë tjetër përveç se lëvizje te mundshme te vetëdijes. Dhe unë bëjë  çdo moment një zgjedhje nga këto lëvizje në mënyrë që t’i manifestoj përjetimet e mia të vërteta. Kështu duhet të mendojmë edhe pse është mjaft e vështir, sepse ne besojmë se bota e jashtme ekziston si e pavarur nga përjetimet tona. Megjithatë ajo nuk ekziston e pavarur nga përjetimet tona. Fizika kuantike e ka sqaruar këtë shumë qartë. Atomet nuk janë gjëra, por tendencë. Në vend që të mendojmë në gjëra ne duhet të mendojmë në mundësit. Të gjitha këto janë mundësit e vetëdijes.

            Fizika kuantike llogarit vetëm mundësit, por nëse ne e pranojmë këtë atëherë shtrohet pyetja: Kush apo çka  është ai që vendos brenda këtyre mundësive për të sjell në të vërtetë përjetimet? Këtu e shohim se vetëdija është ajo që duhet patjetër të marrë pjesë. Vëzhguesi nuk mund të injorohet për asnjë çast.

            Nga perspektiva e fizikes kuantike ne e dimë se çfarë bënë Vëzhguesi. Megjithatë ne nuk  e dimë se kush apo çka është Vëzhguesi në të vërtetë. Edhe pse shkencëtarët janë munduar të gjejnë një përgjigje rreth kësaj, ata nuk ia kanë dal dot. Ata nuk kanë mundur të gjejnë askund atë qe ne e quajmë Vëzhgues, as në pjesët me delikate të trurit, por ne të gjithë e kemi përjetuar të qenurit Vëzhgues, i cili e vëzhgon botën e jashtme.

            Kush është Vëzhguesi?

            Sipas modelit tim të mendimit, Vëzhguesi është inteligjenca në makinë. Është vetëdija që e fut motorin në lëvizje dhe e vëzhgon hapësirën. (William Tiller, Ph.D. Proffesor of the Material Science and Engineering, Stanford University.)

            Në Washington, në kryeqytetin e vrasjeve në botë u zhvillua një eksperiment në verën e vitit 1993. 4000 vullnetarë u mblodhën së bashku që të meditojnë një kohë të gjatë brenda ditës. Para se të fillonte eksperimenti u tha, se nga një grup kaq e madhe mund të vije deri tek zbritja e kriminalitetit gjatë verës 1993 deri ne 25 %, sipas të dhënave të FBI-së. Shefi i FBI-së tha në një intervistë në televizion, se për ta zbritur numrin e vrasjeve në Washington deri ne 25 % duhet një rrugë shumë e gjatë dhe e vështirë. Megjithatë në fund u bë edhe ai vet pjesë e kësaj grupe, sepse të dhënat treguan saktësisht një zbritje të kriminalitetit deri në 25 %.

            Shtrohej pyetja: A ka njeriu ndikim në realitetin të cilin ne e shohim? Sigurisht se PO. Secili nga ne ndikon në realitetin që ne e shohim. Ne të gjithë së bashku jemi krijues të këtij realiteti. Mendimet dhe qëllimet tona janë forca kryesore që i vë në lëvizje të gjitha. Është konstatuar shkencërisht se mendimet tona kanë një ndikim jashtëzakonisht të madh te uji. Siç e dimë ne, trupi ynë përbëhet rreth 90% nga uji. E nëse mendimet kanë një ndikim të madh te uji, atëherë çfarë mund të bëjnë ato në trupin tonë? Mendimet janë ato që e ndryshojnë trupin tonë.