Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Kujtim HAJDARI

NUK MJAFTON TË KESH VETËM EMËR

Librin e autorit Adem Zaplluzha "Nuk mjafton të kesh vetëm emër" mund ta shkarkoni falas në sektorin

„Literaturë“

(E falënderoj përzemërsisht autorin)

RRETH VËLLIMIT

“Nuk mjafton të kesh vetëm emër të poetit Adem Zaplluzha

Një vëllim me tematikë të gjerë dhe aktuale

Kam nderin të prezantoj një vëllim tjetër të poetit të madh të kombit, zotit ADEM ZAPLLUZHËS.

Ai vjen me këtë vëllim pas një numri të madh librash me poezi dhe e rëndësishme është për t’u theksuar jo numri i madh i librave, që sigurisht duhet  marrë patjetër në konsideratë , por me tepër dhe shumë me vlerë është për t’u vënë në dukje, përvoja e tij e madhe në fushën e poezisë që e ka bërë të na jap vepra të një niveli të lartë si nga ana artistike ashtu edhe nga ana poetike dhe ideore duke rrahur tema të shumta dhe të mprehta sociale  të jetës reale duke e bërë poezinë një rreze dielli që ndriçon këto skuta të errëta  e të trazuara të kohës e të jetës me

shqetësimin dhe interesimin për një jetë më të mirë .

Është një poet që është lënë në heshtje ose është folur shumë pak për të nga kritika dhe shtypi i kohës. Do të ishte në interes të kombit, të letërsisë e artit shpalosja veprës së tij dhe dhënia e vendit të merituar të vlerave të tij poetike, të këtij poeti të rëndësishëm me një potencial të konsiderueshëm në këtë fushë të artit, të këtij poeti që edhe në këtë vëllim të fundit pena dhe zemra e tij i shohim të rrahin në çdo varg për Atdheun, për problemet që brejnë shoqërinë tonë të ditëve që jetojmë dhe me merakun dhe kujdesin e tij dhe gjithashtu me thirrjen që herë ,herë bën direkt me vargjet e tij për një ndryshim, për një përmirësim të jetës, për ta bërë atë më të bukur e më të këndshme për ta jetuar.

Unë po ndalem më shumë në tematikat e trajtuara në këtë vëllim, tematika të cilat e bëjnë  poezinë një mjet të fuqishëm militant në jetën tonë të përditshme.

Që në poezinë e parë “Rroftë demokracia”  autorin e bren shqetësimi për demokracinë që akoma sot e kësaj dite është një ëndërr, akoma vendi lëngon në amullinë politike të krijuar dhe kjo për fatin e keq se këtë demokraci e dëmtoi shumë mishmashi që u krijua në udhëheqje me futjen e zgjedhjen e njerëzve të papërshtatshëm apo të interesuar për ta penguar demokracinë

“Ah kjo demokraci e pavlerë

Me këtë lesh të palarë

Nuk mund të thurët trikoja

Zorrët e mi trokasin në portat e urisë

Kurse në anën tjetër

Dëgjohet zëri i turmës rroftë demokracia”

Po kështu na jep bukur paqartësinë politike të masave, paqartësi kjo e krijuar nga parti e grupe të shumta politike që të gjithë premtojnë se do të bëjnë diçka për kombin por në fakt asgjë nuk bëjnë veç vjedhjes dhe çoroditjes politike sa që dhe masat humbin ndërgjegjen e tyre dhe kthehen, siç thotë poeti në turma e nuk dinë nga të mbajnë, kë të mbështesin

“Nuk i ndalë britmat e egra

Dhe të pakontrolluara të masës

Rroftë demokracia në pelena

Poshtë demokracia e tredhur

Jehon zëri i vdekur i turmës trotuareve”

Gjithnjë me shqetësimin e demokracisë që nuk ecën, poeti psherëtin me dhimbje siç e shohim në vargjet e poezisë “Kam të ftohtë nëpër damarë” ku thotë:

“Ah koha ime e re dhe ajo e vjetër

Dyzet vjet e pakëz më shumë

Barta kripë të pajodizuar

Eshtrat po më kërcasin nga barra

Më duket se në kurrizin tim

Ende paska mbetur shija e hidhur e kripës”

Duke na dhënë me zërin e tij proteste se nga ato vuajtje të asaj kohe pak po ndryshojnë gjërat, në kurrizin e tij akoma ka mbetur shija e hidhur e kripës, e jetës së vuajtur e të rëndë të së kaluarës...

Poezi nga libri i autorit Adem Zaplluzha "Nuk mjafton të kesh vetëm emër" 

RROFTË DEMOKRACIA

Ah kjo demokraci e pavlerë

Me këtë lesh të palarë

Nuk mund të thurët trikoja

Zorrët trokasin në portat e urisë

Kurse në anën tjetër

Dëgjohet zëri i turmës rroftë demokracia

Një zë i lashtë si nga dheu

Hungëron e del në shesh

Me vigma të trishtuara bërtet

Kush e solli demokracinë

Si lakuriqët e qullur të natës

Rropullitë protestojnë bulevardeve

Një shi skajshmërisht i trullosur

Me ironi i shikon trotuaret e lagshta

Teneqja e vjetër në gardhin e kujtesës

Nuk i ndalë britmat e egra

Dhe të pakontrolluara të masës

Rroftë demokracia në pelena

Poshtë demokracia e tredhur

Jehon zëri i vdekur i turmës trotuareve

KAM TË FTOHTË NËPËR DAMARË

Ky acar nofullthyes me tërë trishtim

Po i thyen gurtë në pragjet e lagjeve

Nëpër oxhaqet e të varfërve përdridhet

Një tym i zi katran

Më duket se kanë vdekur perënditë

Këtu vetëm këndesat e metaltë këndojnë

Kam të ftohtë nëpër damarë

Dimri i zi s’mund të qarkulloj

Gjaku i ngrirë i gërryen muret e zorrëve

Kjo epilepsi e demokracisë

M’i ka ngulitur në parzëm thonjtë

E papastra epileptike

Ah koha ime e re dhe ajo e vjetër

Dyzet vjet e pakëz më shumë

Barta kripë të pajodizuar

Eshtrat po më kërcasin nga barra

Më duket se në kurrizin tim

Ende paska mbetur shija e hidhur e kripës

Si pampurat e deteve të çmendur

Gjëmojnë molet e baltosur

Shija kryengritëse e kripës

Një kohë të gjatë 

Mbase ka filluar të çeli mjegull

Aso lloje mjegullash

Që prodhojnë forma të hidhura dhembjesh

NOTONIN ULLINJTË E KALBUR

Nga kundërmimi i plagëve

Dhe i dhembjeve

Sipër dallgëve të mykura

Qenkan  kalbur pragjet e traversave

Nëpër mole të harruar kaherë

Peshqit e ngordhur protestojnë

Tasat e mykur të konservave

Nuk i ndalin britmat të moli

Dimri dhe acari i padurueshëm

Duken si binjakët Sijamez

Brigjeve të dehur

Notojnë ullinjtë e kalbur

Nga rrënjët pikon

Një eliksir i trishtuar infektues

Nëpër skutat e moleve të lashtë

Dhe kafeneve të braktisura

Marinarët gjysmë të gjallë

Me shumë vështirësi

Qëndrojnë në këmbët e tyre prej kripe

LËKURËN E QIELLIT TIM

Sikur të kishim ditur

Se kaq lakuriqe qenka demokracia

Me gishtat e mi të thyer

Kurrë nuk ja kisha grithur

Lëkurën e gristë të qiellit

Ah kjo demokraci e vrarë

Që në lindje

I pranoj në gjirin e saj

Të gjitha llojet e kandrave

Sa që s’mbeti asnjë vend

Për intelektualët e mirëfilltë

Më thoshte miku im kryengritës

Ai luftëtar i vjetër i lirisë

Se edhe demokracia e ka shijen e pelinit

Është një pemë tejet e hidhur

Sa që ta turbullon mendjen

Unë si gjithmonë kokëfortë

Asnjë fjalë se morra seriozisht

I theva dhëmbët dhe dhëmballët

Duke u gërvallur bulevardeve

Me turmën prej mishi të kalbur

Rroftë demokracia poshtë demokracia

KY DET I ÇMENDUR

Nëpër një acar të paparë

Plim pulëbardhash

Fluturojnë mbi molin e vdekur

Anijet e përmbytura

Po i përpinë varkat e fundosura

Gjallesat mbi këto dallgë

As nuk vdesin

E as s’jetojnë

Pranë brigjeve uji i zi

Kundërmon naftalinë

Pulëbardhat e plagosura

Si për inat

Nuk i ndalin krakëllimat

Krakëllijnë edhe valët e helmuara

Ky det i çmendur si hajdutët tinëzarë

Po fundoset në shpirtin e njeriut