Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Xhevahir CIRONGU

VALIXHET E SHPRESAVE

Librin e autorit Mehmet Rrema "Valixhet e shpresave"

mund ta shkarkoni falas në sektorin

„Literaturë“

(E falënderoj përzemërsisht autorin)

            PARATHËNIE

         Me poetin Mehmet Rrema jam ‘’takuar‘’me vargjet e tija poetike nëpërmjet rrjeteve sociale, por edhe në shtypin e shkruar. Duke lexuar vargjet e poezive të cilat i ngjajnë luleve të malit, ato na përcjellin atë aromë poleni dhe freskinë e mesazheve deri në skutat e shpirtit tonë si lexues e dashamirës të poezisë. Vetë poeti është varg i shkruar,  në radhë të parë brenda qenies së tij, pastaj ashtu si një lum që merr me vete gjithçka që nuk kursen as gurë, ashtu edhe poeti Mehmet Rrema vjen e derdh ‘’Lumin’’ shpirtëror  bashkë me kristalet e fjalës poetike në vëllimin e titulluar ‘Valixhet e shpresave’’. Ky vëllim përfshin në gjithë brendinë e tij 72 poezi.Larmija e tematikave është e shumëllojshme. Ajo ka kolori tema duke filluar që nga shpresat e gëzimeve, dashurinë, dhimbjen e tragjiken, personazheve të përveçëm njerëzor, botës së lirë që na rrethon, e mbi të gjitha poeti Lutet në ZOT!

         Universi i poezive të poetit Mehmet Rrema, na bën që të fluturojmë bashkë me ëndrrat tona drejtë hapsirës së qiellit blu, sepse lirizmi e metaforat e shprehura prej tij në vargjet e poezive, kanë forcën e shpresave dritëdhënse, të cilat i shqyejnë  rrugët e valixheve të kohës shtrigë që ne jetojmë. Ky mesash duket qartë, lexuesi e gjen qysh në fillim të titullit të këtij libri poetik. E si rrjedhojë i kësaj ai gjen farën shpirtërore duke i thënë jetës: Të Dua! Poetët vijnë rreth botës që na rrethon si gurë meteorikë, të cilët shpalosin fjalën e skalitur plot ndjenjë e dashuri në vëllimet poetike, për ti dhënë liri e shpresë shoqërisë njerëzore. Fjala të jep dritë e jetë, por edhe të vret. Poeti di ta shpreh bukur me gjetjen metaforike edhe me anën e vargjeve të shkruara prej tij duke treguar rrugën e shpresave të jetës. Tharmi i pjalmit poetik të shkruar nga Mehmet Rrema frymon i thjesht, ai bën thirrje sublime tërë shoqërisë njerëzore për të mbjellë farën e mirësisë së Jetës! Pa këtë s’ka zhvillim e përparim shoqëria jonë.

         Ne u ndalëm në disa prej poezive të këtij vëllimi për të kapur  esencën e tyre  edukuese e mesazhet që përcjellin për te lexuesi ynë i poezisë. Poeti Mehmet, ka ditur të përzgjedh tematikat dhe me ndjenjën e dashurisë e të shpresës i ngjitet majës së malit, e aty takohet me yjet duke  shtruar tapetin e shpresave të të nesërmes. Në poezinë  me titull ‘’Meditim’’ metaforat e krahasimet janë si një pjesë e atij gjerdani të art ku rrinë shtruar rrezet e diellit mbi det duke përkëdhelur valët e mëndafsha, ato lozin me pulëbardhat, ëndrrat e shpresave fluturojnë në breg ku dëshirat i ‘’Flenë’’ të qeta në fshatin e lindjes së tij. Kujtimet janë pjesë e asaj jete që ‘’Takohen’’ edhe me gurët simbolik të shkruar me epitafet e të afërmve atje në varre,i përkëdhel në qetësi si një fëmi. Dhe ja si shprehet me vargje aq domethënse e drithëruese plot mall e dhimbje , por e me dashuri:

          ‘’ mbi varre të prindërve të mi.

         Atje desha sonte të pushoj

         ta mbështes kokën në qetësi,

         dhe ata do të më përkëdhelin

         prapë si atëherë,

         kur isha fëmijë.’’.

         Te poezia ‘’Trenat’’,vargu vjen i thjesht, ka lirizëm në ndërtimin e saj,por e ndërthurur me atë ndjenjë të brendshme që bën thirrje se si duhet të eci para tërë shoqëria e njerëzit drejt ardhmërisë e përparimit social në gjithë fushat e jetës.Poeti nuk i shmanget dot lëvizjeve akrobatike që bën shoqëria në planin socialekonomik e politik.Duhet patur shumë kujdes , - thotë poeti Mehmet Rrema, sepse shpejtësia të çon edhe në rrugën e gabuar e mundesh të bjesh në humnerë, pra treni kërkon mashinist të aftë e të dijë ku ta stacionojë atë ‘’tren’’ të zhvillimit socialekonomik e shoqëror për të kapur pranverën e jetës. Ja si e shpreh në vargje:

         ‘’Trenat le të jenë të shpejtë

         dhe njerëzit po ashtu,

         por kurrë në jetë,

         të mos ecin kuturu!’’

         Poetët janë të ndjeshëm ndaj fenomeneve shoqërore. Si të tillë ata s’munden dot të rrinë larg , por me guxim e mendje të mprehtë luftojmë me forcën e tyre të mendimit e të fjalës të shprehur me anën e vargut poetik. Ai shqetësohet e ndjen dhimbje deri në palcën e kockës, sepse kohët ‘’Moderne’’ sjellin edhe plagë shoqërore tek njerëzit, si rrjedhojë ato duhen luftuar me çdo mjetë, deri e me forcën e fuqishme të fjalës, siç është e magjishmja fjala e poezisë. Duke i hedhur një vështrim lexushmërie poezsë me titullin ‘’Dhimbje për një vajzë në rrugë’’, poeti Mehmet Rrema shpalos hapur uraganin e dhimbjes e të urrejtjes ndaj këtij fenomeni shoqëror social botëror. Ai nuk mund të heshti, por merr penën e hedh në letër vargun jetdhënës e që godet këtë fenomen e plagë të shoqërisë njerëzore. Ai bën thirrje mbarë shoqëror për të shëruar plagën e kësaj drithërime që vajzat gjenden të mashtruara e shesin trupin e tyre për pesë kacidhe te tutorët mashtrues të kohës  gjoja ‘’moderne’’, por në fakt është mashtrim i hapur e skllavëres që shkatërron jetë njerëzish....

Durrës, Gusht  2018

Poezi nga libri i autorit Mehmet Rrema "Valixhet e shpresave"

PYETNI  PËR  MUA

Nëse do të të pyesni për mua;

kush kam qenë e nga kam ardh’

pyesni, por

jo për hallet e mia,

sepse,

ato askujt s’dua t’ja fal.

Kam lindur duke qarë

ashtu edhe mund të vdes,

Por në gjunjë nuk bie,

edhe sikur këmbët t’i pres.

DO TË MË GJENI

Në se një ditë do të më kërkoni

do të më gjeni atje, në mal;

duke thithur aromën e pishave,

luleborën duke e bërë kurorë,

duke pirë ujin e ftohtë të krojeve

në hijen e ahut,

në prehrin e erës,

në ëndrrën e vjetër

atje do të më shikoni.

Në se një ditë do të më kërkoni,

dhe s’do të më gjeni;

pyesni për mua ariun,

mysafir tek ai do të jem;

të mirë miq do të thoni!

Në se një ditë do të më lypni

e s’do të më gjeni;

mos qani o njerëz

i lumtur do të kem vdekur

bashkë me ëndrrën e vjetër

Në tokën e etërve,

Dhe për këtë gëzohuni!

TË FALEM O PERËNDI

Të falem o Perëndi

që më dhe sy,

të shikoj lindjen e diellit

e perëndimin e hënës,

blerimin e fushës

e shkrirjen e dëborës,

buzëqeshjen e fëmijës

e dritën e xixëllonjës.

Të falem o Perëndi!

Të lutem o Perëndi

mos më lejo të shikoj

se si vriten njerëzit,

se si fshatra e qytete

po zhduken

nga luftëra, tërmetet, uria.

Të lutem o Perëndi!

Mbyllmi sytë

të mos shikoj asnjë tragjedi.  

MEDITIM

Dielli kokën ulur ka mbi det,

rrezja përkëdhel të mëndafshtat valë.

Si pulëbardhë e harruar në breg rri,

Vështrimin kam tretur atje larg,

Ku disku i diellit del ngadalë.

Do të desha të isha zgalem,

detin ta kaloja fluturim.

Të ndalesha në tjetrin breg

rrezet t’i shikoja sa bukur bien.

Kam dëshirë të jem në fshat,

atje ku më thonë gjithë mirësi,

hajde, vëlla sonte për darkë,

ta kthejmë një gotë raki.

Të shikoj lindjen e diellit

që ëmbël zbret nga mali

si vello mbi flokët e vajzës,

në kalin e nusërisë,

dhe ec përkrah djalit.

Ta pres mbrëmjen,

në fshat të vijë

dhe freskun e purpurt lëshon

aty, 

mbi varre të prindërve të mi.

Atje desha sonte të pushoj

ta mbështes kokën në qetësi,

dhe ata do të më përkëdhelin

prapë si atëherë,

kur isha fëmijë.

NE DHE ZOTI

Kur bie shi

rëndohet trafiku.

shoferët shpalosin fjalorin e rrugës.

Shajnë njëri tjetrin,

rrugën,

shiun,

shtetin,

shajnë edhe Zotin.

Zoti hesht!

Dëgjon dhe hesht.

Vetëm nganjëherë

psherëtin i dëshpëruar.

Dëgjon dhe hesht,

a  thua një ditë do të hipi

mbi majën e Olimpit

e do të bërtasë me tërë forcën:

përse të krijova o i mjeri njeri?!