Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Grup autorësh

POEZI TË  ZGJEDHURA

Nga: 

Përparim HYSI

Mimoza AHMETI

Adem ZAPLLUZHA

Sabile KEÇMEZI-BASHA

Mehmet BISLIMI

Hasije SELISHTA-KRYEZIU

Isuf GRAJÇEVCI

Përparim HYSI

KAM SHALUAR  KALIN E KUJTIMEVE

Kam shaluar  kalin e kujtimeve
E kam shaluar dhe fshikullin s'ia ndaj
Aq fort jam kapur vegimeve
Sa kapur vegimesh  ofshaj.

Ofshaj se zhytem në detin e kujtimeve
Zhytem dhe nuk mbushem me frymë
Zë tund kokën prej përdëllimeve
Dhe hiç nuk e mbaj nostalgjinë.

Së pari, zë  e më shfaqet fëmijëria
Shpesh herë zbathur apo me opinga
Pa vijnë vërsnikët dhe varda çudia
Mes tyre, çamarrokëshe, ia bëj prima!

 Dalim e lozim me ta kodrave
Se fshati ku linda, terrenin kish të thyer

Gëzoj e djersit aty mes lodrave
Eh, moj fëmijëri, sa më ke ngashëryer!

Pas fëmijërisë, zë shfaqet rinia
Rinia e  asaj moshe kur lëshoja "lastar?!"
Qe mosha e bukur kur nuk doja t'ia dija
Qe ajo moshë e dashurisë së parë.

Kur dashurova, unë u bëra tjetër
Mbi flokët e ashpër një okë brillantinë
Më vjen të qesh tek vargjet i hedh në letër
Ku flitej atë kohë me mua "axhaminë?!")

Kujtoja se qiellin kisha zënë me dorë
Si unë, të lumtur? Nuk  gjeje. Nuk mund.
Por ajo dashuri shkriu si dëborë
Dhe unë katandisa veç buzë e hundë.

Po koha për plagën a nuk është ballsam
Unë,sërish, rashë në dashuri
Tash s'jam axhami, por  jam burrë azgan
Dhe miken që gjeta, e kam dhe tani.

Mandej... u bëra prind dhe zura u argasa
Kulari i halleve qafën ma shtrëngoi
Më plaku më shumë lufta e klasave
Që si shpata e Damokleut mbi kokë më qëndroi.

Xhaxhanë ma pushkatuan dhe gjyshin kulak
Sa herë u shtrua pyetja:-Ta heqim nga arsimi!

Si doku në ujë u futa pak nga pak
Dhe u thinj,para kohe, s'do mend, Përparimi!

Punoja me ndërgjegje dhe me përkushtim
Regjimi s'më donte ( më shihte me smirë!)
Sa herë kolektivi më propozoi për dekorim
- Ai dekoratë? Pa të rrijë mirë?!!!

Dyzet e një vjet, ndoshta nuk janë pak
Fshatrave si "shterpari që s'i qaset stanit" *
Të gjitha këto privime më bënë dhe më plak
Ndaj , tek po shkruaj, ofshaj thellë prej xhanit.

* në thonjëza, varg i Naim Frashërit

LETËR  ESENINIT!

Të mahniti Shaganeja, o i bukuri Esenin!
Shih si është Shabaneja ,ah, ta shohësh, miku im!
Ti e pe Shaganenë në një klub a në çajhane
Unë e gjeta Shabanenë, tutje, në një lagje çame.

Shabaneja ka  një sy  që të "ha" e gërsisht
Po ta shihje, bukurosh, ti do vdisje dashurisht.
Ka një trup si fidan, një shikim që ngjall të vdekur
Ndaj  u bëra unë duman, helmi buzën ma ka qepur.

Është e bukur Shabaneja, por si "lule mos më prek!"
Asgjë s'është Shaganeja (hajd t'i vëmë tek për tek)
Në më vë poshtë me vargje, ( është një sfidë që e pranoj)
Po për bukuroshen çame, mezalla që pe s'lëshoj.

DITËLINDJA E DRITËROIT

Tetëdhjetë e katër vjeç! Bukuroshi nga Devolli
Për ty sot e shkruaj këtë vjershë(falmë, në e bukur s'doli)
Kush si ti na ka kënaqur si në prozë e poezi

Ndaj në zemra kemi ruajtur veç respekt e dashuri.

Nëpër  ara letërsie,plugun ngul si bujk Devolli
Mbolle grurë poezie made in Dritëro Agolli
Fjala jote sa e çmuar, vargu yt aq i goditur
Dhe tani që je moshuar, nuk përton së doravitur.

Dritëro! Je aq i mirë sa një tjetër nuk  ke shok
Ke një shpirt si xhevahir  (për të tjerët, bëhesh copë)
Tek po shkruaj,s'e gjej fjalën( si ta uroj Poetin?)
Por të madh për ty kam mallin, e uroj:-Të mbushësh shekullin!

 Tiranë, 12 tetor 2015

Mimoza AHMETI

FLUTUROJ E LIRE

Nuk me besohet...çudi...
Ne pikën e nisjes
Ndodhem përsëri.
Njësoj...mendon dhe...ai.

Nuk e kanë thënë me kot
Por unë besova ëndrrën
Tani që po derdh lot
Nuk dëgjoj dot as këngën..

Nuk i shkëputa prangat
Për tu burgosur me ndryshe.
Fluturoj e lirë .
Si një dallëndyshe

ESHTE ÇUDI KUR JE FEMER

Mua tani me vjen per te qare.Me duket sikur
shkarkesa yjesh me jane grumbulluar te syte.
Dot nuk duroj,
ndersa cengelat e nervave nderas terhiqen
kundrejt njeri-tjetrit.
Kangur me foshnjen ne xhep
duket figura ime se largu
ketu ne bregdet.
Me vjen per te qare.Jam bere barre.
Me siguri molusqet e buta tani
levizin kapaket e forte brenda ujit
dhe kandilet e kuq
kushedi c'udhetim te mahnitshem
kane marre
Eshte cudi kur je femer...
E keni pare natyren kur tmerrohet,fryn
e shkaterron!
Kur si perbindesh shkriferon germadhat
e mohimit...
Pastaj, kur pastaj, e lehte dhe e trandur,
me syte e medhenj plot hije
pret nje vazhdim, nje lindje femije
buze detit ku i vjen per te qare, per te qare,
ngaqe se si eshte, eshte me barre.
Ne ato ore te dites kur molusqet e buta
hapin kapaket e forte brenda ujit
dhe kandilet e kuq
kushedi c'udhetim te mahnitshem kane marre...

GJITHÇKA E IMJA

Vaje te kaltra per ty me leshojne floket
dhe goja s'eshte vec nje pasqyre e krisur
prej dhimbjesh te dala nga mishi me shkulje
prej asaj qe te kam pushtuar kurre per mos te te leshuar.
O dendesi bari e gjelber e kraherorit tend
o drure te eger aromeleshues te kembeve te tua,
o krahe qe vetem krahe dhe vetem krahe leshoni,
o ti,qafe e bute dhe e forte njeheresh
O ti gjithcka,gjithckaja ime,
gjithckaja e nates sime,e dites sime,
ti,gjithcka
O rruzull i erret ,o rruzull i verber,o rruzull shkaterrues
i sedres sate te kafshuar.
Te gjitha ju,gjithcka te ti.
Vete ti:
Qendro,me veshtro,
mos me vdis ne duar
Nje toke nje here e gjetur
kurre me s'eshte harruar!

NOCIONE TE SHKRETA

Nocione te shkreta,
Ne vetmi hapesire prej jush te perbere
Kaloj inerci bashke me ju
Ne hapesiren time te perbere prej meje
Si ne nje qytet ku sapo kane ikur te gjithe
………………………pergjithmone
me nje ndjenje absolute moskthimi
(gje e cila, e di, nuk mund te ngjase.)
Nocione te shkreta,
…te mbetura hava, jashte cdo lidhjeje
…nga shkaku i mjere dhe madheshtor
…qe une nuk ndjej me.
Shqise shqise
Shqise, o viktima ime e pare,
Prape u hape, prape po thith, e pastruar
Rikthehesh ne jete
Truri si nje djall te perdor
I yshtur per krim te pakapshem nga ligji
Shqise, o viktima ime e shenjte
Keshtu dhe sonte
E kthjellet
(o zot, sa e bukur je, kur e kthjellet je)
terheq e thith por s’permbushesh
asgje s’te pergjigjet, asgje s’te perket
dhe ty e dashur, prape te duhet te japesh
por sonte, as per t’I dhene kush s’te prêt
askush s’te do, o shqisa ime
dhe truri, ky djall magjik tani po qan.
Dhe sa gjynah qe eshte
Kur qan nje djall!

Adem ZAPLLUZHA

KY BALSAM I TEJDUKSHËM

Mbrëmë kuptova

Se duart e mia vetmonin

Diku te përgjumja e baladave

Një serenatë e fjetur me vite

Në kreshtat e këndesit

E zgjoi mëngjesin e lodhur

Qante era me ngashërim

Diku te një arkivol i hapur

Qanin edhe akaciet

Në shpirtin e vrarë të erës

Derdhej një grusht lot prej luleve

Ky balsam i tejdukshëm

Që pikon në trurin tim

Mbase i shëron

Trishtimet e gjelbërimit

Një hënë e zhveshur te kiçi i anijes

I ushqen shpresat e pulëbardhave

Kjo kohë e ndrydhur dhe e shtrydhur

Për çdo ditë i mpreh dhëmbët

Një qyqe e zezë

Nga majat e bjeshkëve  të mira

I thërret shirat

ME KUKULLAT E VITRINAVE BLU

Mos më thuaj

Asnjëherë mos provo të thuash

Se heshtja e jote

Bisedon si stërkalat e shiut

Dimrat në qytetin tonë

Përherë i përngjajnë Lumëbardhit

Sa herë që dalin vashat në qytet

Pashmangshëm krahasohen

Me kukullat e vitrinave blu

Netët këtu janë të gjata

U përngjajnë atyre netëve

Që s’duhet t’i përmendim asnjëherë

Ju nuk do të më kuptoni

Se si nga rrënjët e zambakëve

Zgjohen baladat e përgjumura

Por ato edhe ashtu kurrë nuk flenë

Në djepin e gurtë të kujtesës

Ju kam folur edhe më parë

Për xhelozin e dallgëve të ujit

Sa herë që hidhërohen ato

Sa ora qohen peshë

Dhe bashkohen me shpirtrat e etërve

MOS M’I MBYLLNI SYTË

Kur një ditë do të më vendosni

Në arkivol të akullt

Ju lutem

Mos m’i mbyllni sytë

Dua të shoh

Se si rritet atdheu im

Unë nuk pata fëmijëri

Më kujtohet vetëm kukulla e motrës

Me të cilën luaja fshehurazi

Kur të gjithë flinin

Më përqeshnin

Kur e shikoja këmishën e portokalltë

Dhe sandalet e kuqe

Me këmbë të drunjta

Më thoshin se djemtë 

Nuk duhet të lozin kukullash

Por unë nuk e qaja kokën 

Për askënd

Asnjëherë nuk më kanë bezdisur

Fjalët e të tjerëve

I doja kukullat po aq shumë sa e doja

Edhe pushkën e babait

2.

Kisha një ndjenjë

Se edhe lufta është loja e të rriturve

Atë çast

Kur m’i drejtoni këmbët

Ju lutem

Lëreni një vërrimë

Në arkivolin tim të kaltër

Dua ta shoh mugullimin e gjelbërimit

Dhe zogjtë kah fluturojnë

Prej një dege në tjetrën degë

Se përndryshe

Si mund të rritet atdheu

Mbase nuk jam duke kërkua

Të pamundurën prej jush

Vetëm sytë mos m’i mbyllni

S’keni nevojë të shkruani

Asnjë epitaf te varri im

Nuk është me rëndësi

Se kush prehet

Në atë copë toke të atdheut

Me arkivol të hapur

O ju lutem

Vetëm sytë mos m’i mbyllni

Me lëni ta shoh vendin tim

Se si rritet e përtëritet

Në ashtin e tokës mëmë

HERËT A VONË

Atje ku më mbetën kujtimet

Ndoshta do të kthehem një ditë

Ky shi i mërzitshëm

I paska harruar rrugët

Ndoshta përsëri do bie sonte

Një shtrezë e kristaltë

Te flokët e mjegullave

Me ngashërim po qanë një portret

Herët a vonë

Do zgjohemi të dehur

Nga një gjumë i përdalë

Më duket se

Pritëm një kohë të gjatë

Pritëm aq shumë

Sa që na u gurëzuan ëndrrat

Nga majat e kujtesës

Po afrohet si hije  verdhë

Një vegim i harruar kaherë

Më duket se dje ishte herët

Kurse sot tepër vonë

Për të çelë një lule në shpirtin e gurit

Lumi i pikëllimit

Ka kohë që nuk buron më

Asnjë pikë uji

Nuk rrjedh më nëpër rrënjët e rrapit

Sabile KEÇMEZI-BASHA

NË ARBËRI KA SHUMË FURTUNË

Në Arbëri, këto ditë

Ka pasur shumë furtunë

Dhe ka rënë skorratinë e kuqe

Në gishtat e Penelopës

Kishte lëshua shtat pritja

Pandora, hezitonte të hapte kutinë

Tinëzisht...

O zot,

Kur do të ndalet

Ky shi i kuq

Mbi kulmet e kullave

EDHE NË 100 VITET E ARDHURA

Unë

Edhe për të gjitha vitet e ardhura

Do të kem mall

Për ato njëmijë vite të shkuara

Që nuk isha e ngjizur

Në barkun e atdheut

Unë do të dua

Edhe në Janinë

Edhe tek Mollë e Kuqe

Vetëm për vete

Pa lejuar të të përimtojnë,

Lapërdharët e stepave

Toka ime e blertë

SYRI SYRIT I MBYLLI SYRIN

Lëvrova gjurmët e hapit

Dhe eca tutje

Duke mbyllur sytë

Me shputa të grisura

Mbi rrasa të nxehta

Valë

Nga e pathëna

Syri syrit

I mbylli syrin

Dhe i dërgoi 

Porosi me gishta

Sa shumë tentova

Që ta zbërthej

Dhembjen e heshtur

Në unazën vertebrore

Në çati të kullës

TRI HERË TROKITA...

Në dyert e mbyllura

Tri herë trokita

Pa dëgjua

Rënkimin e motit

Tri herë trokita

Në brinjët e Evropës

Pa dëgjuar

Fjalën e pathënë

Tri herë thirra

Në emër

Për të pagëzuar

Me emrin e ri

Që kurrë nuk do e harronim

Mehmet BISLIMI

LAVDI QIELLIT

(Ti mi gëzofsh 80-të pranvera, Adem Demaçit me rastin e ditëlindjes)

në motet e largëta
zë i vetmuar
një grusht atdhetarësh
përflakur
në ballë të furtunës
bijtë e tokës
bijtë e zotit
bijtë e nënëlokes
Kosovë e Adem Demaçit
Kosovë vatër e zjarrit
Kosovë vatër lirie
Kosovë e Adem Jasharit

në këtë vend që nuk kishte teatër
e teatër luhej
as sot
nuk skuqen ata
që do duhej skuqur
shpirtshiturit u trazuan
bacë Ademi të vërtetën tha
si gjithmonë
të vërtetën
dhe
as gjë më shumë

ai
edhe dje
si sot e nesër
gjërave u thotë në emër të vet
hajnit i thotë hajn
tradhtarit- tradhtar
qenit- qen
spiunit- spiun
zagarit- zagar
pushtuesit- pushtues
çlirimtarit- çlirimtar
ai nuk vdes kurrë
si lumi me shkumë

ai eci vertikalisht
në një kohë
kur shumë të tjerë hiqeshin zvarrë
si hardhucat e përhirtë mbi zall
mure erë myku e zymtësie përballoi
papërkulur e ballëlartë
në rrugët e jetës marshues
në rolet e imponuara nuk u tjetërsua
me fuqinë e shpirtit
për botën e madhe
dashurinë përjetësoi
deri në sakrificë e vetëmohim
dashuri për të tjerët
dhuroi

nëse keni dëgjuar deri më tani
ta ketë peshuar dikush
gurin e vuajtjeve të tij shpirtërore
e pra
sa peshoi vuajtja
mbi supet e tij

mbi një çerekshekulli me diellin u mat
sytë nuk iu verbuan
nga klithmat e të tërbuarve
si klithma lakuriqesh në shpellat pa lum
në shpellat pa hënë
ku jargët e tyre
lakuriqet hanë

lavdi qiellit
çka (s) presim më shumë
nga kryeneçët e kësaj shoqërie të çakorduar
çmendurisht
kryeneçë gërdallë
sa je gjallë të shajnë
kur të vdesësh të qajnë

 

tetor, 2015

 

SHPIRTI

gjeneratë e shpirtmëdhenjve

që nuk hapin plagë

kanë vuajtur aq shumë

kenë heshtur aq gjatë

pa dyshim

modestia na kushtoi

në vend të shpagimit moral

si për inat

çmendurisht na u hakmor modestia

dje edhe sot

SHEKULLI I RI

shekulli i ri

shekulli i ri

skuqur me gjak deri në mjekër

nga barrët e liga

të shekullit të vjetër

flamuj të gjakosur të shekullit të ri

me dashje a pahir

përgjakur

përsëri

PA AUTOR

shumë u punua për diçka

që në përpjekje të shpaguhet

fuqia e një teledrame

larg ekranit

kush kumtoi kumtin e dështimit

nga syri i dritares me xhama të thyer

nga goja e derës së hekurt

shpërthyen dështimet e shfrenuara

çfarë arrogance e këtyre dishepujve

të kësaj teledrame

pa autor

pa spektatorë

pa aktorë

larg e më larg të gjithë ju

o të ligj

o puthadorë

Hasije SELISHTA-KRYEZIU

HESHTJA E LIRISË

E zbehtë është heshtja e lirisë
Rrugëton si e dehur
Të pathënat besnikërisht i ruan.

Fiken qirinjtë
Pa e kuptuar se nën qiellin tonë
Koha e lashtësisë
Rigon në shpirtërat tanë.

Dashuria për liri
Është rradhitur si krushqit
Kur e prunë nusen,
Ndërsa tani janë në mëdyshje
Se ajo shpejt është plakur
Pa e jetuar nusërinë.

NDARJA

Nuk e di ç’të duhen sytë e mi
Kur nga terri janë lodhur
Një pjesë e kanë nga shiu.

Një pjesë e vetullës
Te Molla e Kuqe
Pjesa tjetër në Ulqin.

Njëra dorë në Rozafë
Tjetra në Shkup
Po Çamëria?

Më the kam gishtin
E Bukur për unazë
Por unë jam shumë larg.

Si mund të përqafohemi
Kur trupi është ndarë
Mos më thuaj se më ke harruar
Kur unë yllëza jote jam aq larg.

 

TË FOLURIT ESTETIK

Mos u pikllo hiç merr Frymë thellë
një çast Lumturie sa njëqintëvite vlen!

Kjo botë e Pistë nuk do asgjë tjetër
përveq mashtrimeve Parave interesit.

Kur je Nisur e din ku do t’ arrijsh
çmenduripërdalësjetë t' Suprizavet.

Punëso Shpirtin e bardh n’ trurin e madh
mos u trego i Mençur se horrat t’ vrasin.

Gojen e madhe Gjuhën guximtare
ia vlen ti dërgosh n’të ëmblin Pushim.

T’ flasësh është argjend t’heshtësh Flori
të folurit Estetik e shëron çmendurinë.

N’ këtë botë s’ka Fat pa lumturi
më shumë vuajte Hidhërime e pikllim.

Ti mos u dekurajo Princi (Princesha) ynë
mësyej furishëm me duf Çapkën.

Askush nuk ka Arrirë atje ku deshi
nëse s’ka provuar t’dal Anpërtejsheshi.

Kalite guximin disciplino Durimin
domosdoshmërisht Bukuria vjen n’ kohë.

Çlirohu nga izmat Ankthet çudirat
një çast Lumturie sa njëqintëvuajtje vlen!

 

INDIFE E CA M DIOK E

E bukur si Katalog
kopertina Pëlhure t' shtrenjta mendafshi
alergjia e kruan si zgjebja n' të nxehtë.

E sipërfaqshme si Liqe blatak
indeferente dhe Shpërfillëse deri në skaj
duket sa asgjë nuk i intereson.

Përveq Imazhit të mirë që le peng
si barcoletat e lehta me Yndyrë t 'brendshme
gjysmë kuptimshme Shumëtekëshe.

Mbesin Fjalët pa theksa
t' mos preket Asnjeri prej tyre
vetveten Kafshojnë si llokuni ujqërish.

Ndergjegjja e zgjuar Vetëdija e njollosur
një kuazi Miniature njerzore
kënaqësi cipëplasje Theqafje!!!

Isuf GRAJÇEVCI

DITA NË KALENDARIN TIM

(17 shkurt 2008)

Vështroja horizontin

e nuk besoja

për atë që po shihja

loti i dhembjes

puthte lotin e krenarisë

Flamurin mbaja në duar

që ende pikonte gjak lirie

gjak i marseve dhe i nëntorëve

të përflakur të lirisë

e putha

e mbështolla për trupi

dhe thashë:

Kësaj radhe s’do të ma gjakos njeri

në këtë karvan me plot dasmorë

dhe unë po e hedh vallen e pritjes

kurrë s’kam  pas një ndjenjë të tillë

malli

dashurie

dhembje e krenarie

dhe  për një çast

ju luta Zotit:

më dhuro një copë jetë

ta ndjej

ta jetoj këtë ditë

të shënuar në kalendarin tim.

IMJA PERËNDESHË

Dhe valë e oqeanit

përballet me shkëmbin

siç përballet dashusria ime

me stuhitë për ty

Ti

më vret në shpirt

e bukura e këtij globi

historia jote

më përplasi

në këtë Metropol

bonjak – pa nënë

ku gjurmë vuajtjesh

më janë harkuar në fytyrë

e dhembje shpirti

kurrë nuk e thanë

lotin në sy

dhe vargu im mori udhë

në shkreptima rrufeshë

luftëtarë lirie

të dërgova për qëndresë

Ty, e Bukura e Globit

Imja Perëndeshë!

HAPËRIM…

Hapërova

andej e këndej oqeanit

herë në gëzim

e hërë në vaj

por

askund si në ty, Kosovë

nuk gjeta pushim

këtu, je zot shtëpie

lulëzon në kopshtin tënd

e atje…

çdo pjesë trupi të dhemb

NDOSHTA...

Në këtë anë oqeani

me dashurinë  time u takova

shpirt, zemër, bukuri

të gjitha ia dhurova

shetita qytet me qytet

me dorën e saj

dita ishte e bukur me te

e nata parajsë

kur mora rrugën e mërgimit

loti i saj

lagu shtratin e zemrës

tashmë

çdo cast pikon shi

ndoshta …

zemrat do të takohen

në të njëjtën anë oqeani

e dhimbjet e mia

do t’i ngroh diell i dashurisë

jeta është me plagë

të lëndon

të kërrusë

dhe sa më larg dashurisë që je

të djeg

me zjarr e pa zjarr