Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (3)

Kapitulli i njëzeteshtatë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

            Pyetja e katërt

            I dashuri Osho,

            Unë e gjej veten duke pritur që dikush diku në botë të ngrihet dhe ta deklarojë veten e tij një dashamirës së porosisë suaj, dikush që është në pozitë ta lehtësojë qasjen tuaj tek njerëzit.

            Bota e politikanëve duket aq larg është larguar nga ju pa asnjë lidhje për të ndodhë; inteligjenca duket e përmbajtur për të folur, dhe ngurojnë për të bërë diçka që në fakt mund t’i involvojnë duart e tyre të pista – duket se janë njerëz pa integritet.

            Unë kam dëgjuar kur keni thënë se çfarëdo që ndodhë tash është pjesë e mësimeve tuaja; megjithatë, po më duket se jam e lidhur me idenë për një përfundim të lumtur. Unë nuk mund ta kem idenë se ju mund të vini – dhe të largoheni përsëri prej nesh – pa vizionin e juaj që realizohet nga miliona njerëz.

            Ju lutem koment?

            Kjo ka qenë kështu në të kaluarën. Njerëz si unë kanë ardhur gjithmonë me një vizion të madh dhe vdiqën pa i kuptuar vizionet e tyre. Kjo nuk do të ndodhë me mua për arsyen e thjeshtë se kam zgjedhur kohën e duhur dhe vendin e duhur. Ky hendek brezash është kohë e duhur.E A E POLITIKAN[RZIT.TUR DIK[

            Buda ka punuar me njerëz të vjetër, me tradita të vjetra, me gjitha mendjet ortodokse, dhe donin që prej tyre të krijonin rebel. Kështu ishte me Lao Ce kështu ishte me Zaratustra. Ata nuk patën mundësi të shohin se njerëzit të cilëve iu flisnin kanë qenë aq thellë të rrënjosur në të kaluarën saqë ata nuk kanë mundur të lëvizin larg prej saj.

            Ata kanë mund të dëgjojnë, ata kanë mund të përkulen para tyre – ata do t’i adhurojnë përgjithmonë dhe ata do t’i mbajnë në mend si profet të mëdhenj, shpëtimtar të mëdhenj, si njerëz të zgjuar – ata do t’i mbajnë ne zemrat e tyre si kujtime të dashura, por më shumë se këtë ata nuk mund të bëjnë, për arsyen e thjeshtë se ata nuk janë njerëz të duhur.

            Unë flas me njerëz të duhur të cilët e kanë kapërcyer të kaluarën, të cilët kanë përfunduar tashmë me tempuj, kisha, xhamia, sinagoga.

            M’u kujtua një anekdotë e shkurtë.

            Tre rabin kishin biseduar, diskutuar e kujt është sinagoga më ultramoderne. Tash sinagoga nuk mund të supozohet të jetë ultramoderne…

            Rabini i parë tha: “Në sinagogën time ju mund të tymosni, mund të pini raki – madje derisa unë mbaj predikim – ju mund të luani me karta. Është liri absolute.”

            I dyti tha: “Kjo s’është kurrgjë, derisa unë predikoj, njerëzit e mi mund edhe të çojnë dashuri. Të gjitha këto gjëra ata i bëjnë, sepse ata janë të lirë – me të vërtetë të lirë, pa ndalesa.”

            Rabini i tretë tha: “Kjo nuk është kurrgjë.”

            Të dytë folën përnjëherë: “Çfarë më tepër mund të lejohet…?”

            Rabin i tretë tha: “Në sinagogën time, në derë është e shkruar me shkronja të arta se në çdo festë hebreje sinagoga do të mbetet e mbyllur.”

            Në të gjitha kishat e feve të ndryshme, priftërinjtë e tyre janë duke u përpjekur për të mësuar psikoanalizën, për t’u bërë terapistë. Çuditshëm! Në vend se ta lexojnë Tevratin, në vend se ta lexojnë Biblën, ne vend se të studiojnë Vedat. Ata janë duke studiuar Zigmund Frojd-in, Jung-un dhe Adler-in. Për çfarë? Çfarë ka ndodhur? Sepse të rinjtë po rrëshqasin nga duart e tyre.

            Kryepeshkopi këtu në këtë ishull të bukur më është kërcënuar për pothuajse gjatë gjithë kohës sa kam qenë këtu - që nga fillimi - se ai do ta bëj një marshim proteste kundër meje. Por unë e di se ai nuk mund ta bëj një marshimi proteste kundër meje, sepse në kishën e tij vetëm pak zonja të moshuara shkojnë për ta dëgjuar atë. Dhe ai do të dukej si një klloun me zonjat e vjetra duke protestuar në rrugë kundër meje. Ai është në pritje të dikujt… por askush nuk po i vije.

            Përkundrazi, të rinjtë e ishullit – që nuk kanë kurrfarë lidhje me mua – vetëm shikone shëmtinë e kryepeshkopit dhe deklaratën e tij, dhe mashtrimin e deklaratave të tij. Ai është vazhdimisht në kontakt me kryeministrin dhe politikanët tjerë: “Ky njeri duhet menjëherë të depërtohet, të largohet nga këtu, përndryshe ai do ta korruptojë rinin tanë. Ai do ta shkatërrojë moralin tonë, ai do ta shkatërroj fenë tonë.”

            Ju keni qenë për dymijë vjet këtu. Një moral të madh keni krijuar, dhe një religjion të madh keni krijuar si mund të shkatërrohet nga një njeri i cili është vetëm një turist për katër javë këtu…

            Të rinjtë e ishullit, të cilët nuk kanë lidhje me mua - nuk e di se kush janë ata - janë tubuar, sepse është një fyerje në ishullin. Ata kanë mbledh  nënshkrime për mua kundër Peshkopi - i cili po thotë se orgji seksuale janë duke ndodhur dhe mijëra njerëz bashkohen çdo mëngjes dhe çdo mbrëmje, se ju nuk jeni duke dëgjuar një fjalim, kjo është një komunikatë – që flet vetëm gënjeshtra.

            Gjenerata e re veç është larguar nga duart e tyre.

            Vetëm formalisht ata janë të krishterë, hindusë, mysliman - por vetëm formalisht. Ata nuk kanë fanatizëm kundër të gjithë këtyre ideologjive ose për këto ideologji, ata thjesht nuk janë të interesuar. Ata janë indiferentë. Kjo është koha e duhur kur njerëzit mund të jenë të pakushtëzuar - kur në marrëveshje me veten e tyre ata janë të gatshëm të hedhin të gjitha mbeturinat.

            Unë mund të ndihmojë ata që të hedhin atë në një mënyrë më shkencore në mënyrë që ajo të mos kthehet nga dera e pasme, në mënyrë që asgjë të mos mbetet në disa qoshe të mendjes së pavetëdijshme tuaj. Sepse edhe një pjesë e vogël e saj në mendjen tuaj të pavetëdijshme do të jetë e mjaftueshme - kjo përsëri do të fillojë të rritet, ai përsëri do të përhapet në jetë tuaj. Ajo duhet të jetë pastruar krejtësisht jashtë.

            Ju duhet të jeni absolutisht të freskët, një tabula rasa, një rasë e pastër në të cilën asgjë nuk është shkruar në këtë mënyrë ju jeni të lirë të shkruani çfarë të doni – poezitë tuaja, këngët tuaja, përvojat tuaja.

            Unë nuk do të dështoj për arsyen e thjesht se është koha e duhur.

            Ekzistenca është me mua, e vjetra dhe e kaluara është tashmë e vdekur - ajo thjesht ka nevojë për një shtytje të vogël dhe ajo do të shkojë në varr. Puna ime nuk është e vështirë siç ishte për Budën, për Konfucin. Puna ime nuk është e vështirë siç ishte për Sokratin, Pitagorën, Heraklitin. Është shumë e thjeshtë, sepse ajo ishte tashmë duke ndodhur, edhe pa mua. Pa mua ajo mund të marrë pak më shumë kohë, nuk mund të bëhet në mënyrë shkencore, dhe disa gjurmë të vjetër mund të mbeten dhe t’ju ndjekin dhe t’jua prishin të ardhmen tuaj.

            Ajo që unë e quaj meditim është thjesht një metodë e pastrimit të zemrës suaj krejtësisht nga e gjithë e kaluara, dhe duke ju dhënë një lindje të re. derisa nuk jeni rilindur si një fëmijë, i pafajshëm, aty ka rrezik. E kaluara është e gjatë dhe e rëndë, por mund të arrijë të ju përsëri. Ajo po bën çdo përpjekje.

            Peshkopët, priftërinjtë dhe kardinalët po vazhdojnë me studimin e psikologjisë, psikoanalizës, terapisë, ky është një fenomen i çuditshëm. Pse? - Vetëm për të kuptuar se çfarë po ndodh e re me të rinjtë e të rejat dhe çka mund të bëjnë ata për të parandaluar të ndodhë. Për të kuptuar mendjen e re, ata janë duke u përpjekur për t’i studiuar të gjitha shkencat e reja që janë zhvilluar nga mendja.

            Kam jetuar për disa vjet në një vend në Indi ku ishte kolegji më i madh i krishterë në Azi: “Kolegji Teologjik Leonard”. Aty kishte tre mijë student nga e gjithë Azia mbar. Për t’u bërë misionar kursi zgjaste gjashtë vjet. Sikur dikush që bëhet inxhinier, dikush bëhet mjek, dikush bëhet profesor, ata bëheshin misionar. Me një plan-program gjashtë vjeçar, hap pas hapi çdo gjë ishte e programuar.

            Drejtori ishte shok i imi dhe më ftoi për ta parë sesa bukur e kishin krijuar ata një kampus. U ndala në një klasë ku ata mësonin se si ata të japin predikime. Unë u befasova kur pashë se edhe kjo ishte pjesë e mësimit. Mësuesi iu tregonte atyre në atë moment që ju duhet të ngrini dorën, në atë moment që ju duhet të shikoni lart në Zotin, në atë moment që ju duhet të flisni me forcë dhe autoritet, dhe në atë moment që ju duhet të pëshpëritni, dhe në atë moment që ju duhet ta goditni tavolinën.

            E pyeta drejtorin: “A mendoni se Jezusi ka qenë në ndonjë kolegj teologjik?”  

            Ai tha: “Jo, ai s’ka qenë në asnjë kolegj teologjik.”

            I thashë: “Kjo është arsyeja pse kjo është e sigurt! – përndryshe këta tre mijë student do të ishin të kryqëzuar. Kjo e tëra është aktrim – të gjithë e dinë se ata kanë për ta ushtruar atë pikë për ta ngritur dorën e tyre…” Unë i thashë: “Kjo është marrëzi. Feja nuk është diçka që ju mund ta mësoni si lëndët tjera. Ajo është diçka që ju e përjetoni, dhe kur keni diçka për të thënë automatikisht e gjeni gjestin e duhur; ju nuk keni për ta kërkuar atë. Ju e gjeni shprehjen e duhur kur ka aty diçka të vlefshme për të thënë. Ju po i mashtroni këta tre mijë nxënës. Tërë jetën e tyre ata do të mendojnë se janë fetar.”

            Dhe kjo nuk ishte e vërtetë vetëm në lidhje me studentët.

            Njëri nga misionarët e krishterë më të mëdhenj bashkëkohor, ishte Stanley Jones. Ai e shfrytëzoi rastin për të ardhur në Indi kur ishte në turne botërore. Ne u miqësuam shumë. Ai e kishte zakon t’i shkruante fjalimet në karta të vogla – dhjetë apo dymbëdhjetë apo pesëmbëdhjetë karta, pika të ndryshme në çdo kartë – dhe ai i mbante ato karta në tavolinë. Kur e përfundonte kartën e parë, ai e largonte kartën e parë, mandej vinte e dyta…

            Ai ishte duke qëndruar me një mik. Ai ishte një burrë i moshuar, një mik i Mahatma Gandit dhe i respektuar në të gjithë botën si një udhëheqës i madh shpirtërore. Unë vetëm i përzija kartat e tij.

            Ai filloi… dhe kur shikoi në karta tha: “Oh Zot. Ku është karta ime e parë?” – unë i kisha fshirë numrat.

            Ai filloi ta kërkojë kartën e tij, dhe njerëzit qeshnin dhe thanë: “Çfarë lloj predikimi është ky?”

            E para ai ishte shumë i zemëruar, dhe tha: “Kush e ka bërë këtë?”

            Unë i thashë: “Unë e kam bërë këtë.”

            “Por”, tha ai: “unë kam menduar se jeni mik i imi.”

            Unë i thashë: “Unë jam mik i juaj dhe kjo është arsyeja pse unë kam bërë atë. Doja që ajo të jetë e qartë për ju se të gjitha punën tuaj misionare janë thjesht mashtrim. Ju nuk keni asgjë për të thënë, ju keni vetëm njëzet fjalime të përgatitura. Dhe ju vazhdoni me ato kartat ... Kjo nuk është përvoja juaj, përndryshe, ju nuk do të shqetësoheshit në lidhje me kartat. Ju duhet të flisni nga zemra juaj, nga përvoja juaj.” Dhe Unë i thashë atij: “Mos harroni, kur ta vizitoni qytetin tim unë nuk do të ju lejojë të përdorin kartat.”

            Kjo ishte hera e fundit që ai vizitoi qytetin. Ai kurrë nuk u kthye më. Pa kartat ai ishte absolutisht në humbje, çfarë të bëjë, çfarë ka për të thënë - gjithçka ishte e shkruar në karta.

            Përvojat religjioze janë të shkruara në zemrat tuaja.

            Papa kurrë asnjë fjalë të vetme nuk e ka folur spontanisht; të gjitha janë të përgatitura nga sekretarët. Ju mendoni se Papa është duke folur, ju mendoni se Papa është i pagabueshëm ... ju duhet më tepër të mendoni se sekretarët e Papës janë të pagabueshëm. Papa i shkretë s’ka asgjë të bëjë me këtë. Të gjitha ato fjalime janë të përgatitura nga sekretarët, ai thjesht i përsërit ato.

            Gjenerata e re është mjaft të zgjuar. Ata e kanë larguar veten nga duart e vjetra. Unë mund t’i ndihmoj vetëm edhe pak.

            Sokrati ka thënë se funksioni i një mësuesi është si i një nëne. Ai ka të  drejtë. Fëmija është i gatshëm dhe dëshiron të dalë nga barku i nënës, mamia thjesht e ndihmon fëmijën që do të lindur sa më qetë që të jetë e mundur, në mënyrë që as nëna e as fëmija të mos jenë të dëmtuar. I tërë arti i një nëne, në një nivel shpirtëror, është puna e një mjeshtri.

            Mos u brengosni…

            Bota është e gatshme për mirëseardhjen e njeriut të ri.

            Ekzistenca është e gatshme ta përkrah njeriun e ri në çdo mënyrë të mundshme. Këtë s’mund ta parandalojnë as politikanët, e as nuk munden të ashtuquajturit intelektualët tuaj ta parandalojnë këtë. Nuk ka asnjë forcë që mund të ndalojë njeriun e ri të shfaqet.

            Koha për njeriun e ri ka ardhur.

            Njeriu i vjetër ka dështuar plotësisht duke e parë se nuk ka gjasa të krahasohet me të renë.

            Vazhdon...

(1)    (2)            (4)