Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

NEXHI  BAUSHI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

NEXHI BAUSHI

            Hyrje

         U lind në Tiranë, ku mori dhe mësimet e para, deri në ato të mesme. Diplomohet ekonomiste kontabël në Universitetin e Tiranës. Pas përfundimit të studimeve ushtron profesionin e saj në degë të rëndësishme të ekonomisë, fillimisht në ish Komitetin Ekzekutiv K.P. Rrethit Tiranë, në Ministrinë e Industrisë së Lehtë dhe Ushqimore, K/dege finance në Ndërmarrjen e Gëzof Galanteri Tiranë, për të vazhduar më pas në Ministrinë e Shëndetësisë, dhe Fondin e Detyrueshëm të Kujdesit Shëndetësor, shefe e Auditit të Brendshëm. E mbyll karrierën e saj profesionale në Kompaninë e Ndërtimit “Salillari” sh.p.k.

            Është me master dhe Eksperte e Auditit të brendshëm. Njeh tri gjuhë të huaja.

            Fillesat e saja në letërsi janë të hershme. Me poezitë e saj është përfaqësuar në disa antologji të poezisë shqipe. Libri i saj i parë poetik titullohet “Kur loton qielli…”, i botuar në vitin 2012, më pas do të vinë radhazi “Autograf i pazbardhur”, 2013, “Poezia m’i solli pranë sytë e tu” 2014. Po në vitin 2014 paraqitet para lexuesit me librin e saj të parë në prozë, “PENGU”, për të vazhduar më pas me librin më të rëndësishëm,monografi e familjes, titulluar “BREZAT”, (Fragmente Ngjarjesh e Portretesh të një Gjenealogjie në Rrjedhë), 2016. Në Dhjetor të vitit 2016 paraqitet para lexuesit me vëllimin e saj të katërt me poezi “Sonte dyshoj që yjet shuhen”.

            Në vitin 2012 mori çmimin e tretë për poezinë më të mirë në mitingun poetik “Peja poetike” në Pejë.

MISTER I PAZBULUAR

Nëna

fisnikja,

më e hershmja,

më e dhembshmja,

nuk njeh kufij,

në qiell e në tokë,

në piedestal qëndron.

Përtej mendjes,

parajsës, purgatorit a ferrit,

plazmë e gjak,

nëna,

frymë e fëmijëve.

Prehër që përkund mijëvjeçarëve,

shpirti i saj,

ngazëllim,

drithërim,

lot,

pendim,

ndërgjegje e vrarë,

mister i pazbuluar,

deri në varr.

NËNA!

KOMANDANT ZEFIT

-Kushtuar “Heroit të Kosovës”, Agim Bajrami-

Liria i bënte dritë vetes, ditë e natë,

trondiste Atdheun, në mal e në fushë,

qiellit ia shtonte yjet.

Atje për te dielli,

te bota, ku trimat jetojnë gjithmonë,

si mund të vritet një Agim,

Agimi i Lirisë,

Agimi i Atdheut,

Agimi i ushtarëve të shqiptarisë?

O këngë e madhe,

kënga e maleve kreshnike,

që s’mplakesh e s’vdes,

trego,

si mund të bjerë njeriu,

në grykën e shpërthyer të pushkës,

në këngën e agimit,

përmes syrit të shqiponjës?

Komandant!

mos u dëshpëro për Atdheun,

ata që nuk arritën të vriteni në luftë,

jetojnë dhe për ty

Komandant!

GJITHËMONË HESHTIM

Dikur ne,

heshtnim!

…

Edhe kur jetët tona,

në majë të tehut vareshin,

edhe kur gjaku i foshnjave,

si shushunjë thitheshin,

materniteteve,

…

përsëri ne,

heshtnim!

Jetët rropateshin,

në kafaze kilometrash,

mbi kokat tona,

qiell me pranga,

vitet,

këto numra abstrakte,

ikën si deshën,

numëronim ne,

ditët e humbura,

të burgosura,

të vetmuara,

liria jonë,

e përdhosur,

mbeti kërthi,

e pa sosur,

Stinët mbeten,

pa emër,

dëshirat,

zvarriteshin udhëve,

buzëqeshjet,

ngrinin buzëve,

jeta endej,

tezgjahëve,

brezareve,

minierave,

burgjeve,

internimeve,

jeta e këputur,

në thellësitë të

varreve!

Deri kur,

do të heshtim!

Heshtim,

edhe sot,

kur tokat

na i vjedhin,

edhe kur,

atë pjesë deti,

e shkulen dhe e falën,

heshtim,

kur rinia helmohet,

me pluhurin e bardhë,

edhe kur gjakun,

na e thithin,

në damarë,

përsëri ne,

heshtim!

Heshtim

edhe kur fëmijët,

të uritur rrugëve flenë.

e politika ngijet,

në tavolinat e korrupsioneve,

ngërdheshet,

vilave luksoze.

në shekullin e njëzetenjë,

s’ka apoteoza perëndish,

por apoteoza,

vrasjeje,

të shqiptarëve,

nga shqiptarët.

ka vjedhje,

plaçkitje,

përdhunime,

vrasje,

nga kriminelë ordinerë,

nën urdhër,

të shtetarëve!

Heshtim,

edhe sot,

kur bankierë e tetarë

me paratë e pistë,

kanë blerë Shqipërinë

kur pseudo politikanë,

injorantë,

të babëzitur,

votën kanë dhunuar,

e blerë.

Në se një ditë,

ti do pendohesh,

që sot po hesht,

vlerë s’do të ketë,

s’do kesh moral,

zërin ta ngresh,

se vetë e le,

të ta mbytin,

e të futin,

në këtë batak.

ÇASTE MAGJIKE

Dëshiroj,

që stinët tona,

të jenë përherë të blerta,

pikat e një shiu të lehtë,

të na trokasin në faqe,

për t’u kujtuar,

që kurrë,

nuk e humbëm ,

njëri-tjetrin.

Ndoshta,

një ditë, do më takoi mua,

të kujdesem për ditët e tua.

Ndoshta,

do të të takojë ty një ditë,

të më zgjosh nga gjumi,

me një filxhan kafe,

pse jo…!?

Dhe me një puthje,

e të më thuash ngadalë,

që kurrë nuk do plakemi,

e kurrë nuk do vdesim,

edhe sikur...

zemra të na lërë.

Ndoshta,

një ditë, njëri tjetrin,

do ta kërkojmë si hije,

edhe kur, dielli të lindë në agim,

edhe kur hëna e plotë,

të pikojë.

dhe bashkë me to,

te ty do të vijë,

në heshtje.

Pranë do të qëndroj,

do të të pëshpëritë,

pa ndrojtje:

kështu po,

i dashur.

PËR TY…!

Them se ndoshta, do ta bëjë një poezi,

kur të ndjejë drithërimë në buzë, a mjekër,

po ndoshta vjen dhe më parë, te mua ajo,

se poezia, nuk është puthje, por diçka tjetër.

Them se ndoshta, do ta bëjë një poezi,

kur të ndjejë drithërimë në buzë, a në sy,

po ndoshta vjen dhe më parë, te mua ai,

se poezia është puthje, që na lidh të dy.

Dhe sërish drithërohem, si grua e dashuruar,

dhe nis e zbërthej një kopsë, diku në këmishë,

ku dihet si vjen poezia, e të marr ca masa,

mbase vjen si një puthje, ku vallë ta dish…!

A mbase vjen si një margaritar mbi petal,

tek unë gruaja, që t’i jepem me zjarrin tim,

e brenda kurmit, do nisë të frymojë vargu,

duke më puthur çdo milimetër me psherëtimë.

Kur vargu vjen tek unë, së largu e ndjej,

nis rregulloj shtratin që ta ndjej thellë në gji,

nuk zhvishem, se ca gjëra ja lë në dorë atij,

ndërsa pëshpëris, sa të kam pritur poezi!

Vargu më bën grua, më bën edhe nënë,

ndërsa i jepem, si askujt s’iu dhashë më parë,

dhe digjem me të, digjem nën hënë,

drejt meje vargu vjen, si dashuri e marrë.