Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

ANEKDOTA POPULLORE SHQIPTARE (13)

      Anekdotat, këto thënie të mençura, këto tregime të shkurtra shpotitëse e satirike, përmes së cilave interpretohen dukurit e ndryshme shoqërore, ndodhi të personaliteteve të njohura etj., japin një pasqyrim metaforik por edhe alegorik të realitetit tonë me të cilinë përballemi çdo ditë.

            Këto tregime të zgjuara, që ishin karakteristik komunikimi tek shumë popuj ballkanas në të kaluarën, e në veçanti në disa treva shqiptare (ku akoma janë prezent, edhe pse të zbehura nga evoluimi kohorë), arrijnë që përmes mesazheve të japin aspekte nga jeta, në dukje të vogla, por me vlerë përgjithësuese, duke i vënë në lojë klasat sunduese, pushtuesit, tradhtarët, qeveritarët, personalitetet publike etj., por duke mos lënë pa atakuar as problemet e ndjeshme sociale, ekonomike, politike etj.

            Shkathtësia e këtij komunikimi të drejtpërdrejt me dëgjuesin dhe roli si mburojë a si shtizë ndaj kundërshtarit, i kanë siguruar anekdotave, por edhe aforizmave, fjalëve të urta etj. një vend të rëndësishëm në thesarin e kulturës shqiptare, por edhe një jetë të gjallë e aktive, me një humor të hollë e satirë therëse, edhe sot e kësaj dite.

        Anekdota e vendosura më poshtë janë të autorit Salih ZOGIANI - mbledhës i apasionuar dhe njohës i thellë i anekdotës shqiptare,  të bartura nga portali http://floripress.blogspot.ch

            A KA KUSH QË IA SHAN NANËN, SE MU NUK M’BJEN

            Dy vëllezër, Qallapek të Tërstenikut, kur shkonin bashkë mysafirë, njëri folke hashamet, e ai tjetri e kishte shumë mërzi. Duke shkuar për një të pame, po i thotë vëllai atij që folke hashamet:

            - N’koftë se flet pa lidhje edhe n’t’pame, unë s’po vij me ty, po po pres derisa t’dalsh ti e tani po shkoj unë.

            - Nuk flas pa lidhje, - i thotë ky vllai edhe shkojnë bashkë. Po, kur hynë brenda, ai nuk mundi të durohej pa folur, e foli prapë hashamet. Atëherë, ky vëllai, prej inati, që ai nuk e mbajti fjalën, u çua në dy gjunjët e po u thotë burrave në odë:

            - O burra, a ka kush që ia shan nanën qëti vllaut tem, se po e lyp, po mu nuk po m’bjen me e sha, masi e kam vlla.

             E KA VIZEN “Ce”

            Njëri i Veleshtës së Strugës e kishte pas qitur një dhi në pazar, për ta shitur. E kishte pas stolisur dhinë me rruaza, e kishte bërë sikur nuse. Ia kishte ngjitur dy letra, njërën në ballë, e tjetrën në bisht. Afroheshin për ta parë, për seri, si e ka rregulluar edhe e pyesnin:

            - Sa kushton kjo dhi?

            - Çmimin e ka n’ballë, - u thoshte ai.

            Kur e këqyrshin, aty shkruante: “Çmimi pesë mijë marka”.

            - Qysh ban kaq shtrejt, nji dhi pesë mijë marka? - i thoshin njerëzit.

            - Këqyre se çka i shkrun n’bisht! - u thoshte ai.

            Kur e lexonin, aty shkruante: - E ka vizen “C-e”!!!

            POLITIKËN E DINË VEÇ TRE VETA

            Para luftës së fundit në Kosovë, disa gazetarë shkojnë mysafirë te një shok. Kur marrin vesh komshinjtë, shkojnë për të ndenjur, me shpresë se do të marrin vesh diçka për situatën politike në Kosovë, e cila atëherë ishte shumë e rëndë. Kur fillojnë t’i pyesin, një plak, që ishte te oxhaku, u thotë:

            - Mos hini kah politika, se nuk merrni vesh, politikën e dinë veç tre vetë!

            - Po cilët janë ata tre veta? - i thotë njëri plakut.

            - Ata janë: - I pari - Klintoni, kryetar i Amerikës, se ai vetë e shkruen se çka ka me u ba. I dyti - Ibrahim Rugova, sa merr vesh prej Klintonit, dhe i treti mund me kanë naj budallë, n’koftë se ja qillon gon, - u tha plaku.

            Mbas këtyre fjalëve të plakut, asnjëri nuk fliste për politikë, nga frika se mos po klasifikohej në grupin e tretë.

             JU E KENI KRYER PUNËN KUR E KENI ZBULUAR AMERIKËN

            Një oficer i KFOR-it spanjoll kishte dalë për të shëtitur në Pejë. Kur e sheh një plak, i thotë përkthyesit:

            - Ndale atë plak, se po dua të di mendimin e tij, si janë sjellë ushtarët spanjollë, se ai tregon drejt.

            E ndal përkthyesi plakun dhe i thotë:

            - Ky oficeri i KFOR-it spanjoll po do t’ju pyesë se si janë sjellë ushtarët spanjoll, se këta, këto ditë, po shkojnë prej Kosovës.

            - Nuk kam ndëgjue fjalë të këqija për sjelljet e ushtarëve spanjollë, e për që po shkojkan, thuej këtij zotnisë se këta e kanë krye punën atëherë kur e kanë zbulue Amerikën, - i thotë plaku.

             KËTA PA REN E UNË PA MEN

            Njërit të Bresalcit i kishin shkuar do miq të Vogoçincës mysafirë. Përpara mysafirët i kanë marrë me radhë nga një natë vëllazëria. Mbasi bujtën dy net, mysafirët kërkuan leje të shkonin. I zoti i shtëpisë e thirri vëllanë e i tha:

            - Mbasi mysafirët s’e kanë menen me ndejtë ma shumë, luti, se t’jet nera. Kur mysafirët kërkuan leje, ky, sa për të lagur gojën, e dëgjoi vëllanë, e u tha:

            - Rrini edhe sonte, se po ndërrojmë konak e po shkojmë te unë.

            - Hajrli koftë, nuk po ta prishim, - i thanë ata.

            Këtij nuk iu bë qejfi hiç, po mbasi u tha, u nis që t’i tregonte gruas për të gatuar, e rrugës për në shtëpi thoshte:

            - Këta pa ren, e unë pa men.

            PARJA TA HEQ VEÇ FUKARALLËKUN

            Njëri nuk kish qenë bash burrë i mirë, mirëpo kishte qenë punëtor, e me punë u pasurua. Para se të pasurohej, askush nuk fliste mirë për të, ndërsa pasi u bë i pasur njerëzit ia nisën ta nderonin dhe askush më nuk ia përmendte të këqijat.

            Njëherë, një plak, kur i dëgjoi disa njerëz edhe që po e lavdërojnë, u tha:

            - Mos e lavdoni, se nuk ban me e lavdue veç pse asht pasunue, se parja ta hjek veç fukarallëkun, po nuk ta hjek edhe maskarallëkun.

            T’U RRITTË NERA, SE BEREQET PASKE MJAFT

            Kishte qenë njëri shumë pasanik, po edhe shumë koprrac. Ishte miqësuar me një mik shumë të mençur. Një ditë i shkoi miku i ri mysafir. Kur ia qiti i zoti i shtëpisë mikut një cigare, ai i tha:

            - Tu rrittë nera! Edhe kur e piu kafenë, edhe kur hëngrën bukë, mysafiri i tha: - t’u rrittë nera, t’u rrittë nera.

            I zoti i shtëpisë dikur i tha: - More mik, na veç për cigare themi: - t’u rrittë nera, kurse për kafe, për bukë e për të tjera, themi: Zoti t’dhashtë bereqet!

            - Edhe te na qashtu themi, po ti, miko, bereqet paske boll, e paske nevojë për ma shumë nder, e për atë po t’uroj kështu, - i tha miku.

            KËTO DY TË KËQIJA, MUND T’I HEQË VEÇ REJA OSE PERËNDIA

            Një hoxhë kish pas shërbyer një kohë të gjatë në Dobroshec, saqë ishte bërë bajat, duke përsëritur fjalët e njëjta. Edhe një Mjekiq i Grabocit, një kohë të gjatë u kishte pas fshirë drithin Dobroshecit. I ishte vjetruar makina shirëse e një pjesë të drithit ua çonte në byk. Katundi ishin pajtuar që t’i hiqnin edhe hoxhën edhe Mjekiqin, po nuk dinin qysh. Një ditë, duke biseduar se qysh mund t’i hiqnin, një plak u kish pas thënë:

            - Kot e kini, se nuk muni me i hjekë. Këto dy të këqija, mundet me i hjekë veç reja ose Perëndia.

             ME ATË PUSHKË MOS I DIL KUJT NË PRITË

            Njërit i kishte vdekur gruaja në pleqëri. Martohet dhe e merr një vejushë, po nusja ishte shumë më e re. Burri ishte shpianik dhe i ndershëm, po, mbasi ishte më i moçëm, gruas nuk i pëlqente. Një ditë, kur shkoi gruaja në gjini, vendosi të ndalej e të mos kthehej më te burri.
            Burrit ju bë merak të dinte pse ishte ndalur. Një ditë ia dha do pare një gabelicës dhe i tha të shkonte e ta pyeste – pse ishte ndalur. Shkoi ajo dhe i tregoi se burri po donte të dinte përse ishte ndalur. Gruaja ia dha përgjigjen menjëherë:

            - Thuej atij burrit - me atë pushkë që e kishe ti, mos gabo me i dalë kurrkujt në pritë, se ki me u koritë. E mori vesh ky pse ishte ndalur gruaja dhe nuk e çoi më gjatë.

             ISHALLA NUK KE TRGUE KREJT

            Zana Kada, gazetare e TV të Prishtinës, shkon te Jusuf Gashi i Gremnikut dhe e bën një emision dokumentar për traditën e martesës. Gruaja e Isufit, kur merr vesh prej grave të komshinjve se burri i saj kishte folur në televizion, për martesën, i thotë Isufit:

            - A kishe dalë n’televizor e kishe folë, a?

            - Po, kam folë për martesën n’kohën tonë, - i thot Isufi.

            - Ani çka t’vetshin? - i thotë gruaja.

            - Po m’vetën për natën e parë t’martesës, e unë u kallëzova se qysh o kanë adeti atëherë, - i tha Isufi.

            - Ishalla nuk t’i ka pi sorra mentë e me kallëzue krejt se çka kemi ba natën e parë! - i tha gruaja me habi.

            TAHIR BERISHA E I PODRIMSI

            Në kohën e fashizmit, Mark Zefi i Shpenadisë e takon njërin që po shkonte në Drenicë e i thotë:

            - Shko te Tahir Berisha në Berishë e i thuaj Tahirit: - Të ka përshëndetur Podrimçaku dhe më ka porositur të ta këndoj një këngë.

            Kur shkoi ky te Tahiri, ia përcolli fjalët e Mark Zefit dhe ia këndoi këngën që e kish porositur:

            - Moj e mira qi shkon me edha, t’lumtë na t’lumtë na erdh pranvera!

            Tahiri, kur e përcolli, i tha:

            - Kur të shkosh në Podrime, përshëndete atë dostin tim dhe këndoja një këngë qysh po të them unë:

            - Moj e mira qi shkon me dhen, tërta-vërta kurrni sen!

            Kur u kthye ky në Podrime e ia këndoi këngën, qysh e kish porositur Tahiri, Marku menjëherë u mrrol, e mori vesh se puna nuk ishte bash mirë, qysh kishte menduar ky, se nuk kishte ardhur liria e vërtetë.

            JAM MERZITUR KUR E KE KAPËRCYER ÇAKORIN

            Halil Hima i Vranocit shkon në pyll e merr një krah dru. Derisa po kthehej, e ndal pylltari. Ai kishte qenë malazez. Ia shkruan Halilit që i ka prerë dyqind e dyzet copa dru. I tregon se çka ka shkruar dhe e pyet Halilin:

            - A po mërzitesh që do të dënojnë rëndë?

            - Jo, i thotë Halili, nuk po mërzitem hiç, jam mërzitur fort atëherë kur e ke kapërcyer malin e Çakorit e ke hyrë këndej, se tash, mbasi ke hyrë, shkruaj çka të duash.

            MIKO, A PO M’NIMON ME E MAJTË MIQASINË

            Aziz Veliqi i Shkarashnikut ishte bërë mik me Haxhi Hasin e Gllogofcit. Kur shkonte Haxhiu mysafir te Azizi, kur çohej për t’u kthyer, ai e përcillte deri te autobusi, gati gjysmë ore rrugë. Mirëpo, kur shkonte Azizi te Haxhiu, ky i thoshte “udha e marë” te dyert e oborrit.

            Një ditë, duke e përcjellë Haxhiu Azizin, e duke i thënë ‘udha e marë’ te dyert e oborrit, Azizi i tha:

            - Miko, a po m’nimon ta majmë miqasinë, se veç unë nuk muj me e majtë.

            - Po pse po thue k’shtu, çfarë gabimi kam ba? - e pyet Haxhiu.

            - Kurgja nuk m’ke ba, po unë po t’percjelli gjysë ore rrugë, e ti kqyre ku po m’thu udha marë, te dyert e oborrit, - i tha Azizi.

             SHUNI, SE KA DASHTË ME U REGJISTRUE SHKA

            Në regjistrimin e popullsisë të vitit 1971, një Brahimi i Kotorit të Drenicës, ishte regjistruar turk. Vëllai i tij, Qerimi, mundohet ta bindë se aty s’ka pasur turq kurrë, po kot, ai nuk e dëgjon dhe regjistrohet turk. Mbasandaj, shpeshherë nëpër ndeja, i bënin vërejtje Qerimit, duke i thënë:

            - Qysh, bre Qerim, e lejove vëllaun me u regjistrue turk!?

            Qerimit i vinte mërzi që ia përmendnin shpesh e u thoshte:

            - Shuni, se ka dashtë me u regjistrue shka.

            A U KULLE, A M’U DOK?

            Duke biseduar dy veta, të moçëm, për punë të dynjallëkut, e pyeti njëri tjetrin:

            - a fleni bashkë me grue, a damas?

            - Jo, s’flejmë bashkë, po damas, - i thotë ai.

            - Po qysh merrni vesh mes veti? - e pyeti ky.

            - Merremi vesh me temsil, me t’kullme, kur kullna unë, ajo e merr vesh e vjen te unë.

            - Po, kur don gruja, si e kini temsilin, a kullet edhe ajo, si ti?

            - Jo, ajo s’kullet, po m’drejtohet mu e m’thotë:

            - O ti njeri, a u kulle, a m’u dok? - e unë e marr vesh temsilin.

             XHENETLISË I BJEN LËKURA

 
            Njëri kishte pasur rast vdekjeje. E thirr hoxhën për ta larë kufomën. Ia çuan hoxhës kusinë me ujë të valë, duke menduar se e provon dhe e voktis si i duhet. Mirëpo, hoxha nuk e voktis hiç po ia qet ujin nxehtë, valë. Si ia qiti hoxha ujin, kufomës filloi t’i binte lëkura. Kur e panë, ata që i ndihmonin, se po i bie lëkura, i thanë hoxhës:

            - Hoxhë, çka u ba kështu! Hoxha e kuptoi se uji ishte shumë i nxehtë, po, për t’u nxjerrë diqysh, u tha:

            - Ky rahmetlia koka xhenetli, se xhenetlisë i bjen lëkura kur e lajnë.

             TASH PO JU KCEN EDHE KIEVE

            Njëri e kishte pasur një tarak të vështirë. Ku shihte ndonjë lopë, e ndiqte e i kërcente edhe pa u ethur. Një ditë i zoti i shtëpisë e çoi mëzatin për ta tredhur, e i tha mjeshtrit:

            - Allahile, tredhe mirë, se s’po kryhet tuj i njekë loptë e huja e po u kcen, ethë e pa u ethë.

            - Mos ki dert, se, kur ta tredhi unë, ka me u rahatu meniherë, - i tha mjeshtri, - edhe e trodhi. Mirëpo, taraku nuk u rehatua hiç. Mbas do dite, shkoi ky te mjeshtri, e si e pa mjeshtri, i tha:

            - A t’u rahatu taraku, qysh t’kam thanë?

            - Jo, more, - i tha ky, - nuk ke ba kurgja, përpara u kcejke veç lopve, e tash ia ka nisë e po u kcen edhe kieve.

             GRUJA JEME ASHT VETËM E JEMJA

            Në kohë të Shipnisë, një i Babushit kishte pasur dasmë. E kishte thirrur në dasmë një kushëri të vetin, që kishte dalë moti në Shipni. Ai kushëriri e merr edhe një kojshi të vetin, të Shipnisë. Kur hyjnë në odë, ai i Shipnisë ua bën dasmën për hair e i pyet:

            - Pse k’tu n’konak paska veç burra, ku i kini gratë?

            - Te na asht adet burrat rrinë veç, - i thotë i zoti i shtëpisë.

            - Ky adet s’asht i mirë, se te na n’Shipni rrimë bashkë, burrat edhe gratë, se ata që i pranon n’konak janë si anëtar t’familjes. Pse me u nda, kur nana e jote asht edhe nana e jeme, motra e jote asht motër e jemja, gruja e jote asht edhe gruja e jeme.

            - Jo, qe besa, nuk asht bash qashtu, se gruja e jeme asht veç e jemja, - i tha i zoti i shtëpisë.