Ngucakeqi: Së pari emrin ma lanë të tjerët e nuk ja lashë vetit; së dyti, unë i nguci mirë njerëzit e jo keq, por ata nuk po kuptojnë se miku që ta kujton të keqen, ta kujton që të mos e përsëritish më. Mirëpo, njeriut tanë po t'i thuash se këtë punë e ke keq, ai menjëherë ta kthen: ik ore ngucakeq!…

Si të premtoi koha me i numërue?

Në një ndejë dimri tek po bisedonin disa veta, befas u dëgjuan të lehura të ashpra qenësh? Pasi pushuan së lehuri qenët, priti e foli njëri: -Burra, para dy ditësh, herët në mëngjes sa nuk më kanë bërë copë e grimë tre qenë!

Priti e foli njëfar Delia nga Gjilani: -He, ty tre, po mua që besa para një jave desh më shkyen nja 25 qenë!

-Nuk po habitem se si paske shpëtuar, -ja priti tjetri, –sa po habitem se si paske mundur t’i numërosh aq sakt në gjithë atë rrëmujë...

Ku e ka birën?

Dy shokë e bëjnë plan t’ia vjedhin njërit një bletë. Shkojnë në një natë të errët deri sa binte një shi i imët dhe afrohen te shtëpia. Njëri bën roje te dera, kurse tjetri shkon që të sheh nëse ka fjetur i zoti i shtëpisë? Ky, deri sa qëndronte afër dritares dëgjon të zotin e shtëpisë tek vente për një çështje bast me të shoqen. Ai që do ta humiste bastin, do ta mirrte tjetrin në shpinë nga oda gjer tek dhoma e fjetjes. Gruaja e të zotit të shtëpisë e fitoi bastin, e vuri një mbulesë të bardhë mbi kokë që mos ta lagë shiu e fiku dritën, i hipi të shoqit në shpinë dhe dualën në oborr për të shkuar në dhomë të fjetjes. Shoku që bënte roje tek dera e oborrit, kur e pa se diçka bardh po lëviz në oborr, mendoi se shoku i tij po vije me bletë në shpinë të mbështjellur në mbulesë të bardhë dhe vrapon që ta ndihmojë. Kur i ofrohet në errësirë nga mbrapa, ja futë duart dhe e pyet se ku e ka birën, duke menduar për birën e kosheres së bletëve. Në atë moment gruaja pisket nga frika, kurse i shoqi i hutuar nga pyetja që e dëgjoi, ia kthen: -Po të kujë bir lyp ti he n.... dhe nxjerr koburën. Ky nga frika merr ikën, shpërthen avlinë e drejt e n’kanalizim (gjiriz).

Nuk është takuar kurrë me ariun

Një bari kishte shumë dele dhe për çdo vit i qitte në bjeshkë. Me vete e mirrte edhe qenin, të cilin e lavdëronte shumë si të shtirë.

Një ditë qeni kishte marrë vrapin dhe ulërinte nga frika. Sa nuk ju fut bariut nën gunë!

- Çka ka i gjori?,- po e pyet bariu tjetër.

-Nuk e di besa!

Tek po e shohin një ari në përrua... -Aaaa, që besa nuk paska faj, nuk është takuar

kurrë më parë në ari, prandaj...

Eh, sikur t’i kishte patur katra!...

Shkon njëri mysafir te një mik i veti. Pas pak kohe shtrohet buka, dhe për darkë rastësisht paskësh qëlluar pulë. I zoti i shtëpisë ja ndau një këmbë të pulës mysafirit dhe nga një pjesë mëshkujve të vet. Mysafiri e përlau. I zoti i shtëpisë ja dha edhe pjesën e vet - këmbën tjetër të pulës mysafirit. Mysafiri e përlau edhe atë dhe po shikon a ka më. I zoti i shtëpisë po i thotë: -lum miku pula veç dy këmbë i ka, e ti të dyja i hëngre...

-Eh, sikur t’i kishte katra, –ja priti mysafiri.

S’ka gajle djalo

Një djalë i ri me flokë të gjata, syza të errta mbi sy, dy-tre zingjirë në qafë e përplot sylejbena tjera, u fut në autobus me një krekosje si të gjelit. Ai duke ecur ashtu rëndë e rëndë e shkeli me takën e këpucës në këmbë një plak. –Oh, bëri plaku i gjor.

Djaloshi, sikur ndjeu keqardhje dhe i tha: -Më falë axho! Plaku sikur deshi që ta shfajësoj djaloshin ia ktheu: -S’ka gajle djalo. Jam mësuar me më shkelë gjaja!....

Do të vi tek ti....

U takuan dy të njofshëm, të cilët edhe nuk duheshin aq shumë: -Eh, sa mirë që u takuam, po i thot Ramushi shokut të vet. E kam ndërmend që të vie te ti e të rri nja një javë, e di që je mikpritës dhe besoj se çehreja nuk të luan për këtë.

-Besa çehreja nuk më luan mor shoq, veç zemra ka me më kop për një javë sa do të rrish ti, -ia ktheu shoku!

Ende s’ma ka ba punën me vra!

Një ditë tregu një djalë i ri, se çka ishte ngatërruar me një milic të Serbisë, dhe milici ia kishte zdritur shapulla e ky shoqi vetëm po e shikonte milicin e nuk po rezistonte. Një shok i tij kaloi aty pari dhe duke e ditur se Naimi e kishte koburën në brez po i thotë: Naim, nxire atë virane, se të sosi shapulla!

- Jo, jo, ende nuk ma ka bërë punën me vra, – ia ktheu Naimi!

Pse nuk po martohesh?

Dy shokë të studimeve, të cilët nuk ishin parë mbi dhjetë vite, u takuan dhe po bisedojnë. Njëri e pyeti tjetrin për gura e fëmijë. Jo, -tha ai, ende nuk jam martuar!

-Pse?, -po e pyet ky tjetri me habi.

-Po shiko, -ia ktheu ai, unë kërkoi për grua një vajzë të virgjër, të urtë, simpatike, me fakultet të kryer, të ketë makinë, të ketë shtëpi, pasuri, të jetë e vetme në familje... ja pra për këtë nuk jam martuar, sepse pres një fat të tillë!...

-Qe besa me e gjet një vajzë të tillë edhe unë e kisha marrë, ani pse i kam katër fëmijë mor shoq, -ia ktheu shoku.

Allahile nuk është dro!

Një djali të ri që e kishte veten bukur në qef, një ditë i ndodhi të gjendej afër, kur një milic serb e rrahte një qytetar shqiptar, kot e kot!

Ky i revoltuar u kthye në shtëpi dhe po i thotë babait të vet: -Allahile babë, çka më thua ti me ba puna vaki e me i ra unë ndonjë milici të Serbisë?

-Allahile more bir, nuk ashtë dro që ti i bjen kuj, se ata që i bijnë milicit nuk e vesin as babën as nanën!...

Sali Bajrami

Salih Bajrami shahir i madh. Tek po shkonte në një dasëm afër një balte rrëzohet nga kali dhe zhytet. Mirëpo, kishte dasëm dhe ai duhej kënduar aty, prandaj vazhdoi rrugën ashtu. Tek po shkonte rrugës, po e vëren një grua që po lante rroba te bunari dhe po i thotë kalit, -kadal babo se po e gjuan babën matan gardhit e po ja zhytë prapë tirqit....

I shoqi i asaj gruas kishte qenë ulur pas gardhit, u ngrit në këmbë dhe po i thotë Salihit: -Qe besa nëse të gjuan këtej gardhit, t’i ke zhytur edhe të linat...

Me dasht e shkyej

Rexhë Ilazi, këngëtar dhe hokatar, këndonte për dasma këngë trimërie si për Azem Bejtën, Qorr Ilazin, Bec Sinanin, por në mbyllje e këndonte edhe këngën “Marshall Tita n’kali të bardhë”, në mënyrë që ta kishte si mbulesë nëse ndonjë hafi e denonconte te hyqymeti i serbisë.

Një ditë e thërrasin në stacion të milicisë, dhe i thonë: -Rexhë, ti po i këndon do këngë jo të mira. Për këtë duhet me pague tatim (porez). Ky edhe u habit: -Si more me pague porez, për gojën teme? Po me dasht ja fus gishtat dhe e shkyej!

Njeri nga inspektorët e humbi durimin dhe i tha: -Rexhë, t’i po ha mut e po këndon për dasma këngë për Azem Bejtën, Qorr Ilazin, Bec Sinanin etj., pra këngë kundër Serbisë.

-Kadal, -tha Rexha, në çdo fund dasme e ha edhe nga një mut t’madh duke e kënduar këngën e Marshall Titës -këtë po e harroni z. inspektor, deshi të arsyetohej Rexha, por krisi dajaku....

Ti nuk ke as një ditë shkollë!

Një arsimtar, qejfli i rakisë, ishte dehur një ditë dhe e kishte prishur rendin. I zoti lokalit lajmëron milicinë. Me të arritur milicët dhe një i sigurimit, arsimtari (Ganiu) e zbutë hesapin. Duke u munduar të paraqitet esull, po i thotë inspektorit të policisë:

- Pasha besën diku ne të dy kemi qenë në shkollë bashkë?!

- Ec mor gomar, se nuk paske as t’i pikë shkolle m’sa unë, - ia kthen inspektori.

Jo, jo, po shkoi vet!

Dikur moti, të fliste vajza për fejesë, ishte turp. Një prind i kishte patur dy vajza dhe pas zakonit e fejoj të madhen. Erdhi dita e marteses, u mblodhën dasmorët dhe kur erdhi koha që nusën ta fusin në qerre, nusja, u lidh me duar pas direkut të shtëpisë dhe po qante e nuk futej dot në qerre. Po e sheh i ati, dhe po thotë: -Lëreni se po e çojmë nuse këtë tjetrën!

-Jo, jo, po shkoi vet, -ia priti ajo, -po u mërzita pak!

Ku po shkon axho?

Një plak ndalon një taksi: Për ku?, - e pyeti taksisti.

-Për Skënderaj, -u përgjigj plaku.

-Mirë, por ta kesh para sysh axho, nëse na ndalon milicia serbe, ti mos thuaj se po shkon në Skënderaj, por në Serbicë se të rrahin, -i tha taksisti.

Plaku kishte qenë paksa i “sert” dhe ia kthej taksistit: -Jo, djalo, unë po shkoj në Skënderaj dhe pikë!

Aty nga mesi i rrugës e ndalojnë milicia serbe dhe e pyesin plakun për ku po udhëtonte. Plaku duke e ndier se mund të prishet muhabeti, u ngatërrua dhe tha: -Unë po shkoj në Skënderbicë!...

Ditët kanë qëlluar shpesh!

Një nikoqire paksa dembele, por edhe me gjendje të rëndë ekonomike. Sa herë që ktheheshin të bijtë e saj nga puna dhe kërkonin darkën, ua shtronte para me ç’kishte. Njëri prej djemëve pa u ngritë ende prej sofre po pyet: -Nënë, çka do të na përgadisësh nesër për drekë?

-Qe besa mor bir kanë qëlluar qito ditë si shpesh e nuk po di nana çka me iu çitë!

Si ta këndojmë

Vjen një Sylë Luboveci tek Imer Beqa dhe i thotë se të kam pru një fjalë nuseje për djalë. Kërset defi e daireja, dreka e kafeja e bëhet për hajr nusja.

Vajzat që e këndonin nusen po e pyesin shkuesin se si e ka emrin nusja. -Ky edhe i zënë ngusht thotë: -këndoni sonte oj Lulije e pastaj do t’iu tregojë.

Pas pak ditësh Imeri mbledh farefisin dhe ja mësyen “mikut të ri”, mirëpo “miku i ri” nuk

kishte vajzë fare.

Imer Beqa, rrugës, në të kthyer në shtëpi po këndonte:

Oj Lulije me limana,

A po e sheh se m’u kajt nana!

Laj duart or mik!

Kohë dimri, borë e madhe, dhe në këto rrethana mysafirët në fshat janë të mirëseardhur. Njërit i shkoi një mysafir, të cilin nuk ia dashti zemra pasi që mysafiri njihej si njeri i pamoralshëm. Erdhi koha e darkës. Një nuse futet në odë dhe i ofron legenin për t’i larë duart mysafiri. Ky edhe po e vonon duke u munduar që ta ngacmonte nusën. Mirëpo, ajo nuk ja varte. Në këtë mes i zoti i shtëpisë po i thotë: Laj duart lum miku, se nusja është krejt budallicë e nuk është kah të merr vesh!...

O Haxhi!

E shoqja Shaqës, plakë e lodhur nga fuqia, kishte dalur dhe po e thërriste të birin për t’i lëshuar bagëtinë. I biri duke luajtur me top as që e dëgjonte fare. Dikur ajo u lodh dhe po i thotë të birit: -O Haxhi, o qe besa veç sa të vjen baba yt se ta ka... nanën! Një bashkmoshatare e saj, po e dëgjon dhe po i thotë Haxhisë: luj lokjo, luaj, se as kjo e as baba yt ma nuk kanë mbetur për ato punë...

Sa për mua vraj sa t’mundesh!

Një Veseli e kishte patur një djalë pak si të teleisur, me mustaqe, kobure e salltanete tjera. Ai sa herë që kthehej nga Mitrovica i thonte të atit: -Qe besa po më dhimbsen robt e ti, se për ditë nga një shka e kisha vra! Këtë avaz gati për ditë ia përsëriste të atit. Një ditë babai i tij u lodh, dhe po i thotë: -Pash besën sa për mue dhe për robët e mi vraje nga një shka në ditë!

A ka lugetër Hoxhë?

Në një mevlud, ku ishin kallaballak njerëz, pasi që u kryen ceremonitë fetare, filloi muhabeti. Aty kishte qenë edhe një djalë i ri, i cili ditë më parë hoxhës ia kishte vjedhur pulat natën.. Ai djali dikur po e pyet Hoxhën: -Hoxhë, a di me na kallxue a ka lugetë a jo?

Hoxha pasi i kishte rënë në të se kush ia ka vjedhë pulat po i thotë: -Po bre djalë, bile ma lugat se ti unë hala nuk kam pa!

Kështu është kur kali...

Një Dibrani i Hamitit kishte qenë qejfli kuajsh. I mbante mirë dhe i luliste. Kur diku bëhej dasëm, ai shkonte me kal dhe e ngiste atë në dasëm. Shkoi në një dasëm dhe e ngau kalin aq shumë sa që u përplas për muri dhe e theu dorën. Njerëzit vrapuan që ta ndihmojnë, ndërkaq një axha Selman tha: -Line, kështu është kur kali e nget kalin!

Sa po më dhimbsesh?

Një ish- shok i Hamëz Jasharit, duke biseduar në telefon me të, po i thotë: Ah more Hamëz, na ikem këtu në Gjermani... Hamza po ia kthen: -Hazreti Xhebraili kidhte pasur një shok të mirë. Një ditë mori urdhërin nga “lart” për t’ia marr shpirtin shokut. U ngushtua shumë, por i tregojë: Më vjen shumë keq, por kam urdhër nga lart për ta marrë shpirtin! Ky nga frika, mori ikën dhe u fut thellë në një shpellë për t’u fshehur. Duke ikur ashtu si pa krye ishte ndyer e bërë pis! Xhebraili e gjeti e po i thotë: -Si qenke bërë ti po më dhimbsesh shumë! Unë kam dashur të ta marr shpirtin si trimit, ashtu siç edhe të kam njohur, me kobure në brez, me plis mbi sy me mustaqe ... e jo si qenke ndyer e katandisur kështu. Do t’i dërgojë djajtë që të vinë të të marrin se toka e zoti nuk të pranojnë kështu të ndyer!

Allahile qysh a burgi?

Një koxha mashkull po e pyet një ish të burgosur politik: -Allahile jam ba merak me më kallxue se qysh a burgi, se i bana gjithë këto vjetë e nuk e pashë një herë si duket?

-Po, lehtë është me e pa, -ia ktheu ky. -Dil në sheher e shkruaje një parullë kundër Serbisë, apo jepja një shuplaka ndonjë milici serb e pastaj e sheh burgun.

-Jo valla, unë kurrë nuk kam qenë kundër dërzhavës se pastaj del puna me zarar.

-Ani pra, ka edhe një rrugë. Bëhu milic burgu se Serbia të veshë menjëherë dhe pastaj e sheh si duket burgu...

Haj medet po ban Gania, m’i ka mshel lopët Serbia

Vjen Gani Kabashi i Polacit në Skënderaj e po i ankohet kryetarit Idriz Rreci se para dy ditësh milicia serbe ia paskësh zënë lopët në ara të “drzhavës” dhe ia paskësh marrë të gjitha e ia paskësh mbyllur në një stallë. -Në stanicë të milicisë po më thonë se pa i paguar 300 DM nuk do të mi japim lopët!

-Eh, t’i kisha nja 30 shokë, paç me i ra stallës e me i nxjerr lopët, -tha Gania.

-Hajt bre budallë, -i thotë kryetari, - se unë me i pas 30 shokë siç po i kërkon ti, i kisha ra stanicës e s’kisha lanë milicë t’Serbisë n’Skënderaj!

Ku mbeti nusja?

Dikur moti udhëtohej me qerre kuaj ose qe. Një farë burri i sapomartuar, nga fshati Saradran shkoj për ta marrë nusen e tij që ndodhej në gjini. Ky ecte para qeve dhe nuk shikonte mbrapa, sepse “burrat” nuk shikonin mbrapa. Afër një lumi qetë kërcyen me vrull. Nusja u rrëzua e ky nuk e shikoi fare. Ai vazhdonte rrugën pa u shqetësuar. Kur shkoi në shtëpi i doli e ëma përpara dhe po e pyet: -Ku mbeti nusja?

Ky edhe nga inati se çka mund t’i kishte ndodhur nuses u përgjigj: -Burri nuk e kthen kokën mbrapa për një nuse, nënë!

Në Gjakovë

Para nja tridhjet vjetësh shkova në Gjakovë për me i ble do jorgana, -tregonte një plak.

-Hyra në një akçihane për të ngrënë pak bukë. Nja katër djemë të ri po m’vesin: prej nga je axho? – Prej Drenice, ua ktheva.

-Eh ju Drenica nuk patët kurrë një njeri të zot e me shkollë. Na Gjakova po e mbajmë Kosovën dhe filluan e po mi numërojnë Veli Devën, Mehmet Hoxhën, Xhavit Nimanin, Fadil Hoxhën etj. Mjaft! -u thashë se pasha mixhën po e pranoj, se mos me kanë qita djem moti na kish marrë Shqipnia.

Mos dvet çka nuk dvetet!

"Na paskësh qenë një herë një grua e cila kishte mbetur e ve dhe si dukej kishte vendosur që të mos martohej më. Por, se si i vjen puna e martohet sërish. Pas disa kohësh burri i ri po e pyet: -Allahile grua - a ma i zoti a kanë ai burri i parë, apo unë?

Ajo po i thotë: -Bre ti njeri, nuk është borxh me dvet çka nuk dvetet se qe besa burri i parë na kishte mbajtur të dyve mbi shpinë, dhe e kishte lëvruar arën!

Pasha zotin hunda jeme paska qenë!

Dikur kishte qenë rrezik me u marrë me kontrabandë duhani. Një i Polacit dhe një i Prekazit shkojnë në Gjilan për të blerë duhan. Udhëtimi ishte me rreziqe dhe bëhëj natën. I polacësi ishte me një grip dhe me hundë të zëna. Nga lodhja e madhe i fishkëllon hunda dhe iu duk se fishklluan xhandarmëria, e i thotë shokut ikim, dhe ia dhanë vrapit. Vrapuan dy-treqind metra e u ndalën pak për të përgjuar. Atij prapë hunda "fiu", e ta marrin vrapin prapë. Mirëpo, ky i Prekazit e vërejti që atij po i bënë hunda e kapi për dore dhe po i thotë: Ngadal vëlla se na mbyte. Nuk ka xhandar, po hunda jote po fishkllon! Ai u ndal dhe për të vërtetuar po i fryn hundës.

-Pasha zotin hunda jeme paska qenë!

Jo isha duke folur për Azem Bejtën!

Në një dasëm në Syrigonë një i moshuar po tregonte se si “kishte” luftuar kundër Serbisë gjithmonë.

-Burra, -fliste ai, në një rrethim që më ishte bërë, as zogu i malit nuk shpëtonte. Kërciste pushka në të katër anët, por edhe unë gjuaja me pushkë pa ja da, dhe thërrisja me sa zë që kisha, ooo prite, prite… Ndal pak, ndal pak, - ia priti një bashkëmoshatar i tij që e njihte shumë mirë. Ti tregona një herë për kë e ke fjalën?

-Prite Azem Bejtën, e drodhi plaku, pasi që e vërejti së do t’i dalin për lëndinë. Isha duke treguar për Azem Bejtën, kur e kanë pas rrethuar se me pasë qenë unë asi trimi, tashi ma kishit dëgjuar këngën.

Puthu me mua, o me priftin!

Një vajzë e sapomartuar po e vëren se i shoqi po i kthehet vonë në shtëpi. Një ditë ajo vendosi që ta përcjell të shoqin. Ajo e pa se i shoqi hyri në një objekt, ku zakonisht mbaheshin rituale fetare. Ajo u afrua e po e shikonte të shoqin, i cili kur u përshëndet me priftin e puthi në të dy faqet. Nusja u kthye në shtëpi dhe po e pret të shoqin. Mirëpo i shoqi nga ritet fetare kishte shkuar në kafene, ia kishte grahë rakisë dhe u kthye si zakonisht pas mesnate. Kur i erdhi i afrohet nuses dhe po do me e puthë. Nusja e hidhëruar në kulm që i shoqi ishte vonuar prap, ia priti: -O puthem mua në faqe, o priftin e kafenenë, se qebesa, kështu më jo!

Prej Xhamisë e në kafe të rakisë!

Pajaziti nga Kuqica, "poreznik" i pashpirt. Në kohën e tij, s'kishte lënë gjë pa bërë, për t'u treguar besnik i hyqymetit.

U plak ky Pajazit aga dhe u pensionua,

kur erdhi e lumja demokraci,

na e vuri kapuqin e zi

me një antenë përmbi kry

llafet e njerëzve më mirë me i ndi

për me tregue në milici,

na i bleu dhe një palë tespi,

e shkoj drejt e në xhami!…

Ditë tregu. Ramazan. Po e takoj një vendas, i cili e mbante ramazanin.

Për habi, ai në kafene. Cigare e birrë përpara!!!

Hë Agim, çka u bë me ty kështu? E din ti që është ramazan, apo unë nuk jam në terezi?

-Eh, more vëlla - po tregon Agimi - ramazanin e kam mbajtur shumë. Parmbrëmë shkova me i falë edhe taravitë në Mitrovicë, plot xhamia me xhemat, kur ç'të shoh, Pajazit “Porezniku” ishte bërë myezin. Eu, - i thashë xhematit, po a mas Pajazitit me u fal a?! Jo bre pasha zotin kurrë, - u thashë, - e drejt prej xhamisë e në kafe të rakisë. Dhe m'beso, qysh prej djehit nuk e kam hjek prej goje.

Mos a kanë tjetër kush biro?

Tahir Hajdini e kishte mbaruar ushtrinë dhe shkon një shok për ta vizituar. Në ndejë e sipër, babai i Tahirit i lodhur kërkoi të falur, dhe u shtri në një qoshe të odës. Shtihej se gjoja po flinte, por qëllimin e kishte që shokët t’i linte që të bisedonin lirshëm. Tahiri, pasi që ja mori mendja se i ati flinte, ia nisi bisedës e po tregon për "trimëritë" që i kishte bërë gjatë shërbimit ushtarak. E rreha një ushtar, -po thotë Tahiri, -pastaj një rreshter, mandej një dhjetar, por më interesant ka qenë kur e kam rrahur një kapiten! Besoni burra, -fliste ai, -kapiteni i ka patur nja 90 kg., dhe si i kam rënë boks, me të parën e kam rrëzuar! Babai i Tahirit, po dremiste, por kur i dëgjoi këto fjalë (duke e njohur të birin që s'është që i bjen kujt) u ngrit e po i thotë: -Mos u kanë tjetër kush biro?

-Po pra babë, - ia drodh Tahiri, -isha duke treguar për një shok timin që e ka pas rrëzuar një oficer me një të rame.

-E kështu po, -ia ktheu plaku, -se ti nuk je që i bjen kuj pasha babën, veç taksirati i këtyre shokëve dhe i jemi që na le pa gjumë sonte.

Dhëndrri i "mençur"

Një bujk nga Vraniçi merrej edhe me kultivimin e bletëve dhe për to bisedonte përherë dhe kudo. Shkon një ditë te i vjehrri i vet dhe fillon e po i shpjegon atij për dobinë e bletëve dhe i thotë se veç mjaltit, bletët kanë edhe veti tjera shëruese. Pra s'ka nevojë për barëra të mjekut po i thotë ai vjehrrit të vet. Më mirë është me të thumbuar nja 20-30 bletë sesa me e marrë një kuti hapa!

-Hajt he djalë, le atë muhabet, - po i thot i vjehrri, se me qenë ashtu, mjeku në vend të ilaqeve e mban një krojshe me bletë dhe kur të shkosh për t’u vizituar, ta fut një grusht bletë në pantollana...!

A bleve gjë?

Dy vëllezër, kishin mbetur vetëm, si mos më keq në pleqëri. Njëri prej tyre një ditë doli në treg të Gjilanit për t'i blerë gjërat e nevojshme për shtëpi. Në të kthyer u takua me dy miq të tij dhe nisën e po bisedonin.

-Më falni se tash m’duhet të shkojë! Edhe vëllaun e kam lënë vetëm në shtëpi, -u tha plaku. Të dy miqtë u shikuan mes veti dhe i thanë:

-Edhe ne deshëm të vinim tek ju sonte! Ky u zu ngushtë, megjithatë iu tha: -Po ejani, pse jo? Po ju e dini se s'ka kush iu shtron e gatuan. Ne, siç e dini jemi vetëm!

- Ani s'ka gjë, - ia pritën ata dhe ia morën gjërat që i kishte blerë ky për t'i ndihmuar e u nisën. Kur mbërrinë në shtëpi, vëllai tjetër i priti mirë, u vuri kafe e duhan përpara dhe po bisedojnë. Pas pak ai po e pyet të vëllain se si kishte kaluar në treg dhe a kishte blerë gjë?

-Po besa i bleva dy kuaj, - iu përgjegj i vëllai.

-Po a erdhi hip a zhdrip, - po e pyet i vëllai.

-Jo, nuk u hipa, veç i ngarkova, - po i përgjigjet ky.

-Njëri nga miqtë duke e kuptuar aludimin po thotë: Besa është dashtë me u hypë e pak ka qenë!

Nuk është borxh me këqyr seri!

Po bisedonin dy shokë në Zvicër, të cilët iu takonin partive të ndryshme. Zgjedhjet u kryen në Kosovë dhe tash po afrohet seanca e parë e parlamentit, po i thotë njëri tjetrit. Çka ta merr mendja, kush do të zgjidhet president? Megjithëse jemi anëtarë partishë, është mirë që ne të mërgatës të mos përzihemi fort!

-Dmth., të rrimë të paanshëm, siç po thua ti?

-Mirë pra, a ka mundësi të ta bëjë edhe një pyetje?

-Vetëm urdhëro, -ia kthen ky që hiqej si më i ditur.

-A e kemi ne Kosovën nënë?

-Po, si jo.

-E pra, nuk është mirë me ndejt i pa anshëm e me këqyrë seri e nënës me na i hip turli agllamazi e me na e lodrue poshtë e lartë.

Ç'aj kish me qenë djali jem!

Po bisedonin disa burra: -Shumë e zullumin po e bën Serbia në këo anë. Ne që po durojmë ose jemi tepër frikacakë o më të fortit në botë, se burrat dikur moti kësi poshtërimi nuk kanë duruar.

-Një plak si më i "sert" po thotë: -Po si nuk doli një djalë nane e me i vra disa milicë të Serbisë në mjedis të pazarit! Çaj kish me kanë tamam djali i jem… Pas një kohe burrat u shpërndanë, edhe djemt e plakut shkuan për të fjetur. Njëri nga djemt flenë shumë. Nusja e tij po e thërret: -zgjohu he burr se ora është 11, dhe baba po bërtet se ishte bërë nami në Gllogoc, i kishte vra disa milicë të Serbisë dikush! Ai u zgjua nga gjumi me sy të skuqur, nga se kishte fjetur shumë dhe mendoj që ta frikësoi të atin pasi që ia dinte “takatin”

-Pse u zgjove kaq vonë, s'të vjen turp me ardhë kush e ti ende fjet!

-Isha dikund mbrëmë, dhe nuk kam fjetur tërë natën, - ia ktheu i biri.

-Ku ishe?, -kërceu plaku si me dyshim, duke ia vërejtur sytë të birit që ju kishin skuqur.

-Paj është punë me zazar, - po i thotë i biri, - po më mirë nuk po të tregoj.

-Ku ishe?, -kërceu plaku si ta kafshonte gjarpëri.

-Po ti o babë, mbrëmë para gjithë atyre burrave na skuqe duke thënë se nuk po ka burra me i vra qeta milicë! Mua më erdhi rëndë e rash në Gllogoc dhe e bëra namin…

-Ujë, ujë, po bërtet e reja! - U bë hallakamë, plakut i kishte rënë të fikët nga frika. I biri u pendua kur e pa babanë e vet në atë gjendje dhe po mundohej që ta sille në vete duke i thënë: -Babë, o babë, zgjohu, se ëndërr të tregova, ëndërr… Plaku erdhi pak në vete dhe po i thotë djalit: -A është një mend, apo më ke gënjyer?

-Të kam gënjyer, të kam gënjyer, -po i thotë i biri.

-Ujë, ujë, ujë, -po bërtet prapë e reja plakut. Prapë plakut i kishte rënë të fikt, por kësaj radhe nga gëzimi.