Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

Vegėza

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZĖRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRĖ

ZĖRI I AMERIKĖS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHĖNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Meditime 2 - ABSURD! E PALOGJIKSHME!(3)

Bhagwan Rajneesh - OSHO

Pėrktheu: Hasan HAMĖZBALA

 ABSURD!  E PALOGJIKSHME! (3)

       Por pse mu ata mė tė mirėt duhet tė devijojnė nga rruga? Pse mu ata e humbasin rrugėn? Kėtu ekziston njė fshehtėsi e vogėl qė duhet tė kuptohet. Procesi i rritjes ėshtė i tillė qė ju nė radhė tė parė duhet tė realizoni ego tejet unike. Po qe se egoja juaj nuk ėshtė nė plotni e dendėsuar, pėrkushtimi nuk ėshtė i mundur.

 

 

            I ka mbytur nėntėqind e nėntėdhjetė e nėntė njerėz. Askush nuk ka pasur guxim tė kalojė nėpėr zonėn ku ka jetuar Angulimala. Posa qė dikush do tė lajmėronte se vrasėsi i krisur ka zbritur nė qytet, komunikacioni automatikisht do tė ndalej. Pėr kėtė ai e kishte shumė vėshtirė ta gjente atė njėnjeriun e mbetur – e vetėm njė i ėshtė dashur.

            Kur Buda ka kaluar nėpėr pyllin e afėrt, njerėzit e panikosur tė qytetit e kanė takuar: “Mos shko mė tutje! Mos shko mė tutje, tė lutemi. Angulimala ėshtė nė afėrsi, ai vrasėsi i ēmendur. Ai nuk mendon shumė – vetėm vret. Pėr atė as nuk ka rėndėsi se kush jeni ju; i nevojitet vetėm gishti juaj. Mos shkoni kėsaj rruge nėpėr pyll. Nisuni cilėsdoqoftė, por kėsaj mos ia mbani assesi!”

            “Nėse unė nuk kaloj kėtej”, u tha Buda, “kush do tė kalojė? Dhe meqė ai e pret vetėm njė njeri, do tė shkoj unė.”

            Kurse Angulimala gati e kishte pėrmbushur betimin e vet – ka qenė njeri energjik, dhe e tėrė shoqėria ėshtė dridhur nga frika para tij. Mėkėmbėsit e mbretit i janė frikėsuar, edhe gjeneralėt – njė njeri ua ka marrė jetėn qindėra njerėzve – edhe qeveria, edhe ligjdhėnėsit, edhe policia. Tė gjithė kanė qenė tė pafuqishėm tė bėnin diēka pėr ta ndalur Angulimalin. Por Buda iu drejtua njerėzve tė stėrfrikėsuar: “Edhe ai ėshtė njeri, ndaj, natyrisht, edhe ai na duhet. Duhet tė rrezikoj – ose ai do tė mė vrasė mua, ose unė kam pėr ta vrarė atė – nė njė kuptim tjetėr.”

            Kjo ėshtė ajo qė secili Budė e bėn: rrezikon, do t’i fitojė tė gjitha ose tė humbė ēdo gjė. Madje edhe ata nxėnės qė kishin folur se do ta pasonin nė hap filluan tė dridheshin – meqė vetėm ideja pėr tė kish zėnė tė marrė tiparet e rrezikut!

            Nė ēastin kur Buda ishte nė rrėzėn e kodrinės mbi majėn e sė cilės ndodhej Angulimala, as njė nxėnės i vetėm nuk kishte mbetur me tė – ishte plotėsisht i vetmuar. Nxėnėsit “e patrembshėm” janė zhdukur pa gjurmė. Angulimala e ka vėnė re Budėn qė nga largėsia, dhe ky njeri i ėshtė dukur skajshmėrisht i shkujdesur, miturak, i ngjashėm me fėmijėn, ashtu qė edhe vrasėsi i ēmendur ndjeu pėrdėllim tė sinqertė pėr tė. Angulimala mendoi: “Ky njeri siē duket ėshtė plotėsisht i pavetėdijshėm pėr faktin se ndodhem nė afėrsi – se askush i shėndoshė dhe i tėrė nuk do tė gjykonte qė tė kalonte kėtejpari.”

            Buda ėshtė dukur ashtu i bukur dhe i pastėr, saqė madje edhe njė kriminel i rrėnjosur ka menduar me veten: “Nuk ėshtė mirė ta vras kėtė njeri. Kėtė do ta lė tė jetojė – edhe ashtu mund ta gjejė njė tjetėr nė vend tė tij.”

            Kur Buda ėshtė ofruar, Angulimala i tha: “Ndal! Kthehu nė ēast andej nga ke ardhur – asnjė hap pėrpara! Nuk di a je i njoftuar se unė jam Angulimala, vrasės qė kam vrarė nėntėqind e nėntėdhjetė e nėntė herė gjatė jetės sime. Kėto qė po sheh rreth qafės sime janė gishtėrinjtė e njerėzve. Mė nevojitet vetėm edhe njė gisht i vetėm pėr t’i plotėsuar tespihet gjer nė fund – por edhe qė me kėtė ta pėrmbush betimin tim. Bile edhe nėna ime tė kalonte tash kėtej, nuk do tė hamendesha – gishti ėshtė gisht, qoftė edhe nga nėna. Ndaj po ta pėrsėris: mos m’u ofro! Jam shumė i rrezikshėm, dhe nuk besoj nė kurrfarė shpirti, religjioni, e ēka di unė. Unė as qė e kam dert se kush je ti. Mund tė jesh edhe murg, shenjtor, por, jo: mua mė intereson vetėm gishti, dhe asgjė mė shumė – gishti yt, gishti i ndokujt tjetėr, pėr mua ėshtė pa rėndėsi. Prandaj, mos m’u ofro, pėrndryshe, gati je, po tė them seriozisht. Ndalohu!”

Por Buda ka vijuar t’i ofrohet, duke mos u ndalur.

            “Ky njeri ėshtė ose i ēmendur ose plotėsisht i shurdhėr”, ka menduar Angulimala.           “More ndalohu njėherė” klithi ai drejt Budės. “Ndalohu!”

            “Unė”, i tha buda devotshmėrisht, “kaherė jam ndalur – ti je ai qė lėviz. Lėvizjet e mia kanė pushuar atė moment kur motivet mė janė zhdukur. Unė nuk kam kurrfarė qėllimi, dhe meqė tė gjitha i kam realizuar, pse do tė kisha lėvizur? Ti je ai qė lėviz, prandaj po ta pėrsėris: TI ndalu!”

            Angulimala thjesht ka qenė i hutuar, por pas pak sekondash ka filluar tė qeshej si bubullimė. “Paj ti vėrtet qenke rast i ēuditshėm”, i tha ai, sinqerisht i habitur. “Qe, unė kėtu po rri, nuk po lėvizi as njė centimetėr, kurse ti, qė po bėn hapa tė mėdhenj, MUA po mė thua qė tė ndalem. Mandej, po mė thua se je ndalur qė moti. Paj ti vėrtet qenke i paimagjinueshėm. Kush je ti – a je i ēmendur apo torollak, vėrtet nuk e kam tė qartė.”

            Kur i ėshtė ofruar krejt afėr, Buda i tha: “Kam dėgjuar se po tė nevojitet vetėm edhe njė gisht i vetėm, dhe, sa mė pėrket mua, meqė i kam realizuar tė gjitha qė duhet, pėr mua ky trup ėshtė i padobishėm. Kur do tė vdes, njerėzit kanė pėr ta ndezur, por atėherė pėr askė nuk do tė jetė i dobishėm. Ti mund ta pėrdorėsh trupin tim pėr ta pėrmbushur betimin tėnd; ma prej gishtin lirisht. Kam ardhur tek ti thjesht me kėtė qėllim, meqė kjo ndoshta ėshtė rasti i fundit qė trupi im pėr dikė tė jetė i dobishėm. Njerėzit edhe ashtu sė frikti kanė pėr ta ndezur.”

            “Ē’thua?!” u habit Angulimala. “Po unė kam menduar se jam i krisuri i vetėm nė kėtė kodėr... tė lutem, mos shit mend, se jam vėrtet i rrezikshėm, dhe mund tė tė vras si duke u mahitur.”

            I patrazuar, Buda qetėsisht e luti: “Para se tė vrasėsh, unė tė lus sinqerisht tė ma plotėsosh dėshirėn e fundit. Merre shpatėn nė dorėn tėnde dhe preje degėn e kėtij druri.”

            Nė po atė moment, shpata u ndodh nė dorėn e Angulimalės, dhe degėza me dridhėrimė ra nė tokė.

            “Tė lus vetėm edhe njė gjė”, shtoi Buda nė nxitim. “Tash kėtė degė tė njėjtė ta kthesh pėrsėri nė dru.”

            “Tash e kam pėrsosmėrisht tė qartė”, e ngriti vrasėsi dorėn e tij, “se qenke plotėsisht i krisur – unė jam nė gjendje tė ndaj, por jo edhe tė bashkoj.”

            Tash Buda qeshi nė kupė tė qiellit: “Kur mundesh vetėm tė shkatėrrosh, por jo edhe tė krijosh, atėherė shkatėrrimi yt nuk ėshtė i jashtėzakonshėm. Kėtė munden edhe fėmijėt e vegjėl – kurrfarė guximi nuk ka nė kėtė. Rėndom edhe fėmija ėshtė nė gjendje ta kėpusė degėn nga lisi, por nevojitet i urti qė degėn pėrsėri ta kthejė nė vendin e vjetėr. Nėse nuk je nė gjendje qė njė degėz ta kthesh nė trung, pse atėherė lavdėrohesh me vrasjet e tua? A ke menduar ndonjėherė pėr kėtė?”

            Si i magjepsur nga fjalėt e Budės, Angulimala i ka mbyllur sytė dhe me zė rrėqethės ėshtė lutur: “Udhėhiqmė!” Ka qenė pothuajse i zgjuar nga ajo qė ka dėgjuar.

            Qė ditėn tjetėr ėshtė bėrė bikhu, lypsar i shenjtė. Ka filluar tė lypė si edhe ēdo murg tjetėr budist, por kurdo qė lėshohej nė qytet, tė gjitha shitoret mbylleshin, ēepengat lėshoheshin nėpėr dritaret e shtėpive, kurse nėpėr rrugė nuk kishte as njeri tė gjallė. Njerėzit nė frikė pėshpėrisnin: “Atij njeriu nuk i besohet as kur vjen me ēininė e lypsarit.” Angulimala gati vuante urie, meqė tė gjithė hezitonin t’i ofronte mėshirė. Njerėzit qėndronin nėpėr ballkone dhe nga lart i hidhnin gurė. Vėshtirė mund tė gjendej nė qytet familje qė nuk kishte dėgjuar pėr tė, ndaj tė gjithė ishin tė pezmatuar.

            Njėherė kur gati e mbytėn me gurė, Buda kaloi pranė tij. Angulimala qėndronte shtrirė nė gjak dhe trupin e kishte me plagė. “Si po ndihesh?” e pyeti Buda. Me tė kishte edhe disa nxėnės.

            “Aq shumė tė falėnderohem”, belbėzoi Angulimala duke i hapur sytė; “gurėt e tyre po depėrtojnė vetėm deri tek trupi im, por jo edhe deri tek unė – kurse unė kam jetuar aq shumė vite e kurrė nuk e kam njohur kėtė fakt tė thjeshtė.”

 

 

            Buda atėher iu drejtohet pasuesve tė vet mė tė afėrt: “Angulimala ėshtė zgjuar, ėshtė bėrė Bramin, njohės.”

            Kjo mund tė ndodhė nė moment – po qe se ekziston mjaft energji pėr diēka tė kėtillė. Ēėshtja bėhet e vėshtirė, nė tė vėrtetė e pamundshme, vetėm nėse energjia nuk ėshtė e pranishme. I tėrė sistemi i Yogės ka vetėm njė qėllim: tė krijohet energji e mjaftueshme pėr transformim. Po ashtu, edhe ushtrimet tantrike dinamike e dėshirojnė vetėm njė gjė: tė krijojnė tepricė energjitike, ashtu qė fuqia e brendshme tė bėhet vėrshimė. Vetėm pas kėsaj, ju bėheni ose vėrtet tė mirė ose vėrtet tė kėqij.

 

            Isai tha: “Njėra prej tyre e ka devijuar rrugėn, dhe atė mu ajo mė e madhja.”

 

            Vetėm ata qė janė tė mėdhenj, qė janė mė tė mirėt, njėherė kanė pėr tė devijuar nga rruga. Mėkatarėt janė njerėzit mė tė bukur nė botė, edhe pse, natyrisht, kanė shkuar nė kahjen e kundėrt. Por, jo: ata mund tė bėhen shenjtorė kur tė duan, gati si nė lojė. Tejet tė bukur janė edhe shenjtorėt edhe mėkatarėt, gjersa shėmtia u takon vetėm atyre tė mesit. Dobėsia ėshtė i vetmi objekt turpi qė ekziston: kur nuk keni kurrfarė energjie nė vete, kur jeni barrė e vdekur, kufomė qė lėvizė dosido...

            Por pse mu ata mė tė mirėt duhet tė devijojnė nga rruga? Pse mu ata e humbasin rrugėn? Kėtu ekziston njė fshehtėsi e vogėl qė duhet tė kuptohet. Procesi i rritjes ėshtė i tillė qė ju nė radhė tė parė duhet tė realizoni ego tejet unike. Po qe se egoja juaj nuk ėshtė nė plotni e dendėsuar, pėrkushtimi nuk ėshtė i mundur. Duket paradoksale, por kėshtu qėndrojnė gjėrat. Sė pari duhet tė keni diēka – qė tė mund t’i jepni dikujt. Kurrė nuk keni pėr tė arritur gjer tek pėrkushtimi nėse nuk keni realizuar diēka qė ėshtė e denjė tė jepet. Por edhe si kishit pėr tė dhėnė diēka qė nuk e keni?

            Pasaniku mund tė hjek dorė nga pasuria e tij, por ēfarė lypsari do tė mund tė bėnte? Ēfarė ai mund tė hedh nga vetja? Dijetari i madh mund ta hedhė diturinė e tij intelektuale, por ēfarė njė i topitur kishte pėr tė dorėzuar? Si ka pėr ta hedhur ai atė qė s’e ka? Nėse keni dituri, ju atė mund ta hidhni dhe tė bėheni tė pėrunjur, por nėse jeni tė paditur, ēfarė keni pėr tė mohuar?

            Sokrati mund tė thotė: “Unė nuk di asgjė”. Kjo ėshtė ajo pjesa e dytė e sė vėrtetės: sė pari ka ditur aq shumė, por: mė nė fund e ka kuptuar kotėsinė e diturisė. Por kjo njohje iu vjen vetėm njerėzve tė madhėsisė sė Sokratit. Intelekti duhet tė ushtrohet, njeriu duhet tė arrijė dituri dhe ego qė ėshtė plotėsisht e kristalizuar – prej kėsaj pėrbėhet pjesa e parė e jetės. Kur tė gjitha i keni mbėrritur, atėherė mohojini. Vetėm atėherė jeni nė gjendje qė diēka tė hidhni nga vetja. E dallimi ėshtė vėrtet i madh.

            Edhe skamnori nė rrugė edhe Buda nė rrugė janė lypsarė, por kualiteti i tyre dallon: Buda ėshtė lypsar sipas vullnetit tė tij personal. Askush nuk e ka detyruar pėr kėtė – kjo ėshtė liria e tij. Ai i ka shijuar tė gjitha, ka provuar shumėēka, e ka ndier aromėn e pasurisė, dhe nė fund e ka njohur fuqinė e tillė sesa e cekėt dhe e pakuptimtė ėshtė. Ai ėshtė lypsar shkaku se e ka kuptuar idiotizmin e kėsaj bote, marrėzinė e mbretėrive tokėsore. Lypėsia e tij posedon pasuri tė pamarrur me mend nė vete – nė krahasim me Budėn, asnjė mbret nuk ėshtė ashtu i pasur, meqė secili akoma ėshtė nė gjysmė tė rrugės, gjersa Buda e ka mbyllur rrethin e vet.

            Kurse lypsari nga rruga kurrė nuk e ka shijuar pasurinė, dhe lypėsia e tij ėshtė bosh. Si ai mund tė heqė dorė nga dėshirat tė cilat kurrė nuk kanė qenė tė plotėsuara? Si ai mund tė pohojė se pallatet janė tė pakuptimta, se pushteti ėshtė i padobishėm? – kur lypsari nuk ka pėrvojė kur nė pyetje janė kėto gjėra. Prej nga atij guximi qė tė thotė sesi gratė e bukura janė teveqele? Ai nuk ka lidhje sesi gjėrat qėndrojnė. Vetėm pėrvoja e drejtpėrdrejtė mund t’i ndihmojė tė mbledhė guxim dhe tė heqė dorė nga tė gjitha. Pa pėrvojė, ju vetėm mund tė ngushėlloheni me racionalizime – shumė lypsarė kėtė e bėjnė, lypsarė nė kuptimin bukfal dhe figurativ.

            Po qe se nuk keni qenė me ndonjė grua tė bukur, prej nga tek ju guximi tė pohoni: “Trupi ėshtė vetėm trup dhe asgjė mė tepėr. Ai ėshtė i vdekshėm dhe ka pėr t’u thėrrmuar herėt a vonė!” Sakaq, thellė nė ju, dėshira edhe mė tej gjallon. Vetėm pas pėrvojės, dėshira zė tė zbehet. Pa njohje – krejt ēka i thoni vetes ėshtė ngushėllim dhe asgjė mė tepėr. Lypsari dhe skamnori mund ta bindin veten se nuk ka gjė prej pallateve, por sidoqoftė, ata e dinė se diēka nė krejt kėtė megjithatė ekziston - pėrndryshe, pėrse tė gjithė do tė ngjiteshin pas pasurisė si mizat nė mjaltė? Lypsari ėshtė gati i ēmendur pas gjėrave tė tila: nė ėndrrat e veta ai e sheh veten se si shėtit nėpėr pallatet madhėshtore, se si rri nė fron dhe me lėvizjen e dorės i lumturon apo i fatkeqėson masat e gjera popullore. Por, jo: posa tė zgjohet, fytyra ndryshon, dhe dėgjohet zėri qė lajmėron: “Unė nuk kam dert, ēfarė dreq pasurie – unė kam hequr dorė nga tė gjitha!” Ngushėllimet e tilla e tė ngjashme jo qė janė vetėm tė padobishme; lirisht mund tė thuhet se ato fshehin rrezik tė paparė nė vetvete.

            Nė pjesėn e parė tė jetės njė person i pjekur duhet ta realizojė egon, kurse nė pjesėn e dytė  - vetėm kur rrethi tė jetė skicuar - ai duhet tė hedhė krejt ēka ka arritur.

            Fėmija rritet vetėm kur i kundėrvihet ndikimit ė prindėrve, kur iu del nga dora, kur e ngreh zėrin e vet pėrkundėr vullnetit tė tyre – me tė gjitha kėto mėnyra, fėmija e arrin pjekurinė, individualitetin dhe fortėsinė e egos. Nėse vazhdon tė jetė i varur nga prindėrit dhe tė qėndrojė nėn banrrėn e tyre, ai kurrė nuk ka pėr t’u bėrė qenie e pavarur. Ai duhet qė nė njė momet tė devijojė nga rruga, tė humbasė. Me fjalė tė tjera, fėmija thjesht duhet tė bėhet i pavarur, kurse dhembja ėshtė pjesė pėrbėrėse e asaj rritjeje. Kėtu ėshtė lufta, e vetėm nėse luftoni, ju e ndieni se JENI. Dhe kjo ėshtė ai rrethi pėr tė cilin gjithė kohėn po ju flas: nėse e ndieni se jeni, kundėrviheni me fuqi mė tė madhe, dhe sa mė e madhe tė jetė fuqia, aq mė shpejt bėheni, aq mė thellė e ndieni “UNĖ JAM”. Fėmija e arrin pjekurinė e plotė individuale vetėm pasi tė jetė liruar nga ēdo varėsi. Pėr kėtė pavarėsim ai vėrtet duhet ta humbasė rrugėn.

            Ndoshta mėkatari kėrkon pavarėsi nga shoqėria, nga nėna dhe babai – por ai tė gjitha kėto gjėra i dėshiron – pavarėsinė, individualitetin, egon dhe pjekurinė – nė njė mėnyrė plotėsisht tė gabuar. Edhe shenjtori kėrkon pavarėsi, por mėnyra tė cilėn e ka zgjedhur ėshtė plotėsisht nė rregull. Mėnyrat janė tė ndryshme, por ajo e gabuara gjithnjė ėshtė shumė mė e lehtė. Ėshtė vėshtirė tė jesh shenjtor, meqė kjo do tė thotė se njeriu sė pari duhet tė bėhet mėkatar. Provoni ta fuqizoni aftėsinė tuaj tė kuptimit: pėr t’u bėrė mėkatarė nuk ėshtė e domosdoshme qė sė pari tė bėheni shenjtorė, por nėse dėshironi tė jeni shenjtorė, atėherė nė fillim duhet tė gaboni, tė humbisni, tė devijoni nga rruga. Nėse kjo rrugė hyrėse nuk ekziston, shenjtėria juaj ka pėr tė qenė shumė e varfėr, e pagjak, e hirtė – kurrfarė jete nuk do tė ketė nė tė. Shenjtėria juaj do t’i ngjajė njė korite tė thatė, e jo lumit qė vėrshon dhe kaltėrson ēdo gjė pėrreth.

 

            “Njėra prej tyre e ka devijuar rrugėn, dhe atė mu ajo mė e madhja.”

 

            Sa jam i njoftuar lidhur me kėto gjėra, fjala “mė e madhja” nė botėn e dhenve domethėnė si edhe “mė e mira”. Delja mė e madhe ėshtė delja mė e mirė: ajo kushton mė shumė, jep mė shumė lesh, ka mė tepėr mish, e tė tjetra e tė tjera. Nėse delen e tillė e shitni, keni pėr tė fituar shumė. Sa mė e madhe aq mė e mirė. Dhe vėrtet, delja mė e madhe domethėnė delja mė e mirė – kurse mė e madhja ėshtė arratisur. Simbolika ėshtė e dukshme.

            Bariu... “...i lė tė nėntėdhjetė e nėntė delet...”  se ato nuk janė tė vlefshme.

            Pse Isai nė tregimet e veta gjithmonė i pėrmend bariun dhe delet. E veēanėrisht – pėrse e pėrdorė kėtė simbolikė nė kėtė tregim? Tufa mė e madhe e mendjeve mesatare jeton nė kope – si dhentė. Shikoni sesi lėvizin dhentė nėpėr ndonjė livadh – do tė ju duket se kanė tru tė pėrbashkėt: sikur nuk kemi tė bėjmė me jetėra individuale. Dhentė palohen njėra pėr tjetrėn, mbėshteten, gjithmonė nė frikė se mos po mbeten vetėm. Pėr kėtė, lėvizin ekskluzivisht nėpėr tufa.

            Njėherė kam dėgjuar: njė mėsues e ka pyetur vogėlushin, babai i tė cilit ishte bari: “Thuajmė, vogėlush... Nėse i ke dhjetė dele, dhe nėse nė ndonjė rrethanė njėra prej tyre kėrcen nė greminė, sa dhen kanė pėr tė mbetur nė jetė?”

            “Asnjė”, shkrepi vogėlushi si pushka e ngrehur.

            “Po pėr ēfarė po flet ti?” – u habit mėsuesi. “Ky ėshtė problem aritmetike. Shiko: i ke dhjetė dele, dhe vetėm njėra e vetme kėrcen – sa atėherė po mbesin?

            “Asnjė”, e pėrsėriti djaloshi. “Ju ndoshta e njihni aritmetikėn, por nuk po i njihni dhentė. Ato gjithmonė lėvizin nė grigjė: nėse njėra hidhet nė greminė, tė gjitha kanė pėr tė rėnė nė tė.”

Bariu e ka lėnė pas vetes tėrė grigjėn - nėntėdhjetė e nėntė dele - dhe ka filluar kėrkimin e asaj deles sė ikur e cila vlen mė sė shumti.

 

            Vazhdon...

 

 (1)    (2)             (4)